Αποσπάσματα βιβλίων
σημαντικό και συνάμα καταραμένο cogito ergo sum του Καρτέσιου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
Αυτό που πάτε να οικειοποιηθείτε δε θα είναι πραγματικά δικό σας, παρά μόνο αν το καταστήσετε καλύτερο· με την ίδια έννοια που το να ζεις σημαίνει να ζεις καλύτερα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 62
όταν συγκρίνουμε τις άθλιες συνθήκες των εργατών στις μικρές επιχειρήσεις με τις συνθήκες των μισθωτών εργατών στα εργοστάσια, στις ίδιες περιοχές και στους ίδιους κλάδους, βλέπουμε ότι η ίδια αθλιότητα επικρατεί και στους εργοστασιακούς εργάτες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 113
προς αυτούς που δεν επιθυμούν ένα πολιτισμό ο οποίος «έστρεψε όλες τις ελπίδες τους προς το θάνατο»

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Αλέξανδρος Ζαγκούρογλου, Ραούλ Βανεγκέμ]
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 5
Δέχονται ότι η δυτική Ευρώπη θα μπορούσε να παράγει περισσότερα τρόφιμα από όσα παράγει· αλλά δεν βλέπουν καμία ανάγκη γι’ αυτό, ούτε και κανένα πλεονέκτημα σ’ αυτό, όσο υπάρχουν έθνη που μπορούν να δίνουν τρόφιμα σε αντάλλαγμα για βιομηχανικά αγαθά.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 53
Η σοδειά από κάθε ακρ είναι μικρή, αλλά τα μηχανήματα είναι τόσο τελειοποιημένα, ώστε με τον τρόπο αυτό 300 ημέρες εργασίας ενός ανθρώπου παράγουν 100 με 150 κιλά σιτάρι· μ’ άλλα λόγια, αφού δεν έχει σημασία η ποιότητα της γης, ο κάθε άνθρωπος παράγει σε μια μέρα το ψωμί όλου του χρόνου για τον εαυτό του

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 57
ο ενθουσιασμός είναι εκείνος που ακυρώνει το ανθρώπινο υποκείμενο ως κριτική απέναντι στον κόσμο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
η δύναμη του «αμερικανικού ανταγωνισμού» δεν είναι τα αγροκτήματα μαμμούθ, αλλά τα αναρίθμητα μικρά αγροκτήματα που καλλιεργούν τα σιτηρά όπως τα καλλιεργούμε στην Ευρώπη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 58
Πώς μπορούμε να διεγείρουμε την περιέργεια όντων που τα κατατρώει η αγωνία του λάθους και ο φόβος της ποινής;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
με το κοινωνικό συμβόλαιο η κοινωνία έχει παραχωρήσει το μονοπώλιο της άσκησης της βίας στο κράτος με αντάλλαγμα την ασφάλεια

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
δημιουργία του νεωτερικού μορφώματος της κοινωνίας του ελέγχου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
Όπου υπάρχει ανταλλαγή δεν υπάρχει απόλαυση. Πάψτε να εγκαταλείπετε τη ζωή για τη σκιά, να βουλιάζετε στην πλήξη, να γίνεστε “αγωνιστές” του μιλιταντισμού, να δουλεύετε, να ιεραρχείτε, να παραιτείστε, να προγραμματίζετε

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
Στην αγορά της κουλτούρας, το βιβλίο είναι πρώτα απ’ όλα μια ανταλλακτική αξία. Πουλιέται και αγοράζεται όπως ένα αίρ-κοντίσιονινγκ ή μια ηλεκτρονική φυσαρμόνικα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 12
Η αρχή σύμφωνα με την οποία εκείνο που είναι ευκολότερο να καταστραφεί και να εκτραπεί είναι επίσης ό,τι το αμεσότερα συγκεκριμένο στους καταπιεστικούς μηχανισμούς τού θεαματικού-εμπορευματικού συστήματος, δείχνει αρκετά καθαρά ότι η πιο απλή και πιο συγκεκριμένη λειτουργία επιτρέπει την καλύτερη υπόγεια επαναστατική πρακτική.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 48
Η έννοια του τανυστή οδήγησε στην ιδέα της ροής Ρίτσι. Όπως επισημάνθηκε παραπάνω, η ροή Ρίτσι είναι μια διαφορική εξίσωση που έχει “γεννηθεί” από τη θερμοδυναμική. Τοποθετήστε ένα κερί κάτω από ένα πιάτο και θα διαπιστώσετε ότι η θερμότητα αρχίζει να διαχέεται ομοιόμορφα σε όλα τα σημεία του. Ύστερα από λίγο, το πιάτο είναι ομοιόμορφα ζεστό. Ανάψτε τον καυστήρα του καλοριφέρ, και λίγο αργότερα ολόκληρο το σπίτι ζεσταίνεται ομοιόμορφα. Ένας παγωμένος ορειβάτης πίνει ένα ποτό –τσάι ή βότκα– και σύντομα τα σωθικά του ζεσταίνονται. Η ροή και η κατανομή της θερμότητας στο ζεστό πιάτο, στο σπίτι, ή στο ανθρώπινο σώμα περιγράφονται από τον Ζοζέφ Φουριέ το 1822, στην πραγματεία του Théorie analytique de la chaleur.
Η ροή Ρίτσι κάνει κάτι παρόμοιο. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι η θερμότητα η οποία διαχέεται απ’ άκρου εις άκρον, αλλά η καμπυλότητα. Άραγε, πώς μπορεί να “διαχέεται” ένα γεωμετρικό χαρακτηριστικό; Ας δούμε λεπτομερώς την έννοια της καμπυλότητας.
Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την καμπυλότητα εάν φανταστούμε μια γραμμή που συστρέφεται πάνω σε ένα επίπεδο. Όσο πιο απότομα κάμπτεται η γραμμή, τόσο μεγαλύτερη είναι η καμπυλότητά της –και το αντίστροφο. Για παράδειγμα, μια ευθεία γραμμή έχει καμπυλότητα μηδέν. Σε κάθε σημείο κατά μήκος της γραμμής η καμπυλότητα δίνεται από έναν μοναδικό αριθμό, συγκεκριμένα από το αντίστροφο της ακτίνας του συνεφαπτόμενου κύκλου, δηλαδή, του κύκλου που εφαρμόζει καλύτερα στην καμπύλη σε αυτό το σημείο. Όσο πιο απότομη είναι η καμπύλη τόσο μικρότερη είναι η ακτίνα και τόσο μεγαλύτερη η καμπυλότητα. Ωστόσο, για γραμμές που δεν συστρέφονται μόνον σε ένα επίπεδο αλλά ελίσσονται στο χώρο, δεν αρκεί μόνον ένας αριθμός. Οι γραμμές μπορούν να στραφούν και να καμφθούν σε περισσότερες από μία διευθύνσεις. Για να περιγραφεί πλήρως η καμπυλότητα μιας γραμμής στο χώρο, χρειάζονται δύο αριθμοί, ο πρώτος να περιγράφει την καμπυλότητα π.χ. στη διεύθυνση x και ο δεύτερος στη διεύθυνση z. Το ίδιο ισχύει και για επιφάνειες στο χώρο. Ένας κύλινδρος, για παράδειγμα, καμπυλώνεται προς μία διεύθυνση, αλλά είναι επίπεδος –δηλαδή, έχει καμπυλότητα μηδέν– προς την άλλη διεύθυνση. Ως εκ τούτου, ο βαθμός κάμψης προς όλες τις διευθύνσεις πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, όταν θέλουμε να περιγράψουμε την καμπυλότητα σε χώρο τριών ή ανώτερων διαστάσεων.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 280
Εκείνη την άγρια νύχτα που η θύελλα σάρωνε τον τόπο, ο Άρεϊτς Μπινγκ προσφέρθηκε να πάρει με το αυτοκίνητό του μερικούς μαθηματικούς που είχαν ξεμείνει στο αποκλεισμένο αεροδρόμιο του Μάντισον και να τους πάει στο Σικάγο. Πυκνό χιονόνερο έπεφτε με λύσσα στο παρμπρίζ· δεν έβλεπες τίποτα εκτός από το παγωμένο οδόστρωμα. Ο Μπινγκ οδηγούσε ατάραχος –απορροφημένος από το μαθηματική θεώρημα που τον βασάνιζε, καθώς εξηγούσε με πάθος τον συλλογισμό του. Το παρμπρίζ θόλωσε από τη θέρμη της κουβέντας του. Οι επιβάτες ίδρωσαν –από το φόβο. Καθώς αύξανε τη ένταση της μαθηματικής περιγραφής, το θόλωμα μεγάλωνε –η ορατότητα σταδιακά περιοριζόταν. Επιτέλους ο Μπινγκ έσκυψε και σήκωσε το χέρι του από το τιμόνι, προφανώς για να σκουπίσει την υγρασία από το παρμπρίζ. Οι συνομιλητές του έβγαλαν έναν στεναγμό ανακούφισης, όμως έχασαν κάθε ελπίδα για επιβίωση όταν είδαν το δάχτυλο του Μπινγκ να σχεδιάζει τύπους στο θολό τζάμι. Ο τρόμος πάγωνε τα πρόσωπά τους καθώς τον παρακολουθούσαν αμίλητοι να συνεχίζει την απόδειξή του, εμπλουτίζοντας την απεικόνιση με βέλη και βοηθητικά σύμβολα –απαραίτητα στοιχεία για την απόδειξή του.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 189
Μόνος σου την κατάστρεψες την ελευθερία σου και συνεχίζεις να την καταστρέφεις με αμείλικτη ακρίβεια. Πριν τον πρώτο «Παγκόσμιο Πόλεμο» δεν χρειάζονταν διαβατήρια για τα διεθνή ταξίδια. Πήγαινες όπου ήθελες. Ο πόλεμος για «ελευθερία και ειρήνη» έφερε τα διαβατήρια κι αυτά κόλλησαν πάνω σου σαν τις ψείρες. Αν ήθελες να ταξιδέψεις τριακόσια περίπου χιλιόμετρα στην Ευρώπη, έπρεπε πρώτα να ζητήσεις άδεια στα προξενεία δέκα διαφορετικών κρατών. Κι έτσι γίνεται ακόμα, τόσα χρόνια μετά τον τερματισμό του δεύτερου πολέμου που, δήθεν, θα έβαζε τέρμα σ’ όλους τους πολέμους. Κι έτσι θα γίνεται μετά τον τρίτο και τον νυοστό πόλεμο που θα βάλει τέρμα σ’ όλους τους πολέμους.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 98
Το πώς θα ορθώσει κανείς τον εαυτό του, εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, Το πώς, δηλαδή, δεν θα γίνει υποχείριο, υποκείμενο αυτού που ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ονόμασε γενικό συμφέρον και γενική βούληση.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 23
Προτιμούμε τα δικά μας περιβάλλοντα γιατί αυτά μας δίνουν την ασφάλεια του «Εμείς». Οι άλλοι αποτελούν πάντα απειλή. Αυτό είναι ένα ψυχολογικό και κοινωνικό στερεότυπο.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 59
Φυλαχτείτε ωστόσο και μην περιμένετε βοήθεια ή πανάκεια από κάποιον υπέρτατο σωτήρα. Θα ήταν μάταιο, βεβαίως, να εμπιστευθείτε μια κυβέρνηση, μια πολιτική φατρία, έναν συρφετό ανθρώπων που τους απασχολεί να υποστηρίξουν πρώτα απ’ όλα το συμφέρον της κλονιζόμενης εξουσίας τους. Ούτε, πολύ περισσότερο, κάποιους δημαγωγούς και ειδικούς της σκέψης, διαμεσολαβητές που πολλαπλασιάζουν την εικόνα τους για να εξορκίσουν την μηδαμινότητα που αντανακλά ο καθρέφτης της καθημερινής τους ύπαρξης. Αλλά, θα ήταν, πάνω απ’ όλα, ενάντια στον εαυτό σαν το να γονατίσετε σαν ζητιάνοι, σαν προστατευόμενοι, σαν κατώτεροι, την στιγμή που η εκπαίδευση πρέπει να έχει ως σκοπό την αυτονομία, την ανεξαρτησία, την αυτοδημιουργία, χωρίς την οποία δεν υπάρχει πραγματική αλληλοβοήθεια, αυθεντική αλληλεγγύη, συλλογικότητα χωρίς καταπίεση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
έχει ανάγκη την ασχήμια του κόσμου για να έχει το κουράγιο να απογοητεύεται

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 48
Οι σωτήρες του κόσμου θα είχαν χάσει κάθε αξιοπιστία, αν δεν τους ερχόταν η ιδέα να συντηρήσουν την αιώνια τιμωρία.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
ένα περαιτέρω πλεονέκτημα που έχει ο εργοστασιάρχης είναι πως μπορεί να βρει αγοραστή ακόμα και για πολύ κατώτερης ποιότητας προϊόντα, φτάνει να τα έχει σε μεγάλες ποσότητες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 116
Η ανθρωπότητα συνολικά, καθώς και το κάθε άτομο ξεχωριστά, θα επωφεληθούν από την αλλαγή αυτή, άρα η αλλαγή θα γίνει.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 125
Μια μετάλλαξη αρχίζει μπροστά στα μάτια μας. Ο νεοκαπιταλισμός ετοιμάζεται να κατασκευάσει εκ νέου, αποκομίζοντας κέρδος, αυτό που ο παλιός κατέστρεψε. Παρά τις αντιστάσεις του παρελθόντος, οι φυσικές ενέργειες θα πάρουν τελικά τη θέση των μέσων παραγωγής που μολύνουν και καταστρέφουν.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
σκληρή πραγματικότητα της αποδοτικότητας και της υποταγής

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 5
Η πορεία της προόδου είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη, επειδή στις εκατό περιπτώσεις έναντι μιας, η μηχανική εφεύρεση προηγείται της ανακάλυψης του επιστημονικού νόμου.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 140
Οι μηχανισμοί ελέγχου που εκφράζονται, μέσω της βιοπολιτικής, ενός ελέγχου που το μαζοάτομο εσωτερικεύει και εν συνεχεία τον προβάλλει ως αξίωση της δικής του δήθεν ελευθερίας, έχουν υπερβεί ακόμη και την ικανότητα της γλώσσας να εκφράζει τις υποκειμενικές επιθυμίες, αλλά και τις παραστάσεις εν γένει που δημιουργεί ο κοινωνικός βίος

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
Η εκμάθηση της ζωής είναι ένας περίπατος στο σύμπαν της χαριστικότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
Το πρόβλημά μας είναι ένα και μοναδικό: πρόκειται να συναινέσω ς’ αυτήν την έκπτωση του εαυτού μου που είναι η αντιπροσώπευση ή όχι;

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
η εγκληματικότητα υποθάλπεται σε μεγάλο βαθμό από την κυρίαρχη εθνική ταυτότητα χρησιμοποιώντας ως τελεστές τις μειονοτικές ομάδες, οι οποίες βρίσκονται κάτω από ένα καθεστώς εξαθλίωσης και μιζέριας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 55
Μέσα στην τάξη των πραγμάτων που μας κυβερνούν, η απεργία οφείλει να είναι μια κατάρα, όπως η τεμπελιά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Η πραγματική τεμπελιά είναι μια στιγμή έρωτα όπου τα χάδια της ζωής είναι τα χάδια που προσφέρονται στο ζων.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
Μια μικρή ομάδα ειλικρινών και καλόπιστων ανθρώπων (σας διαβεβαιώ πως ήταν ειλικρινείς και καλόπιστοι), που τους έφερε κοντά η διακηρυγμένη επιθυμία ν’ αγωνιστούν για την υπόθεση της ελευθερίας, κατέληξε, μέσα σε λίγους μήνες, να δημιουργήσει στο εσωτερικό της καθεστώς τυραννίας.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 43
Ο ξεζουμιστής γίνεται πανίσχυρος, επιβάλλεται η φοβερή υπερεργασία και συχνά παρακμάζει ένας ολόκληρος παραγωγικός κλάδος.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 119
η τεμπελιά συνάδει με την ευχαρίστηση του να ανήκεις στον εαυτό σου

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
Είχε πάρει προσφορές εργασίας από πρώτης γραμμής πανεπιστήμια, όπως το Στάνφορντ και το Πρίνστον, αλλά τις είχε απορρίψει όλες.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 297
Οι άνθρωποι είναι, τόσο συχνά, παιδιά χαμένα στην ώριμη ηλικία, με επουλωμένη την πληγή των ατελών απαντήσεων

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
Το να κρίνεις, δεν επιτρέπει να καταλάβεις για να διορθώσεις.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
τον θαυμασμό της επιτυχίας, που μάλιστα αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» της σύγχρονης εποχής των ηλεκτρονικών δικτύων. Παρ’ όλα ταύτα, μάλλον λίγοι θα αναγνωρίσουν μέσα στην ετοιμότητα για δράση και στον θαυμασμό της επιτυχίας την κοινοτοπία του φασισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 43
Ο καθένας διαθέτει τη δική του δημιουργικότητα, η οποία δεν ανέχεται πλέον να την καταπιέζουν, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο του σφάλματος σαν αξιόποινο έγκλημα. Δεν υπάρχουν σφάλματα, υπάρχουν μόνο λάθη και τα λάθη διορθώνονται.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
«η κυριαρχία της υπολογιστικής σκέψης»… «έχει κάθε μέρα και αποφασιστικότερες επιπτώσεις πάνω στον ίδιο τον άνθρωπο και τον εξευτελίζει κάνοντάς τον διαθέσιμο συστατικό μιας άμετρης “χρηστικής” σκέψης μοντέλων»

Στέφανος Ροζάνης
[Martin Heidegger]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 76
ο Μάλθους βεβαίωσε… ότι η ισότητα είναι ανέφικτη· ότι η φτώχεια των πολλών δεν οφείλεται στους θεσμούς, αλλά είναι φυσικός νόμος

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 59
«τα κράτη είναι οι νομιμοποιητές που δεν χρειάζονται νομιμοποίηση»

Στέφανος Ροζάνης
[John Hoffman]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 72
Το δικαίωμα της αλητείας είναι το δικαίωμα του να περιπλανιέσαι στο πεδίο των δυνατοτήτων με τη συνείδηση ότι όλες οι ανακαλύψεις είναι καρπός μιας τύχης που δεν υπάρχει.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Δεν θέλω να παλεύω για μια κοινωνία, θέλω να είμαι συνδημιουργός μιας κοινωνίας. Δεν θέλω να παλεύω για ένα πανεπιστήμιο, θέλω να είμαι συνδημιουργός του πανεπιστημίου. Δεν θέλω να παλεύω για μια σκέψη, θέλω να είμαι συνδημιουργός μιας σκέψης.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 28
υποστηρίζει την απεριόριστη ελευθερία του εμπορίου και του συναγωνισμού

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[για τον Adam Smith]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
η πρακτική της ριζοσπαστικότητας δεν είχε αρκετή ακρίβεια

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Σχεδόν κάθ χρόνο έχουμε μια νέα, συχνά απροσδόκητη βελτίωση στην τέχνη της γεωργίας, που επί τόσους αιώνες ήταν σε κατάσταση λήθαργου.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 64
Εμείς οι ίδιοι πάντα καταστρέφουμε τους εαυτούς μας. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι –με την αρσενική έννοια του όρου– υποκίνησαν τις εξεγέρσεις και τους απελευθερωτικούς αγώνες, ενστάλαξαν, κάτω απ’ το όνομα της τιμής, της αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης, ένα σπέρμα αρσενικής και πατριαρχικής τυραννίας που τους διέφθειρε.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
Όσο ηλίθια κι αν είναι, η αριστερίστικη ιδεολογία –ακριβώς επειδή είναι ηλίθια– διατηρεί τα ίχνη γης ριζοσπαστικής θεωρίας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Σε μια επανάσταση το γκρέμισμα δεν είναι παρά ένα μέρος του προορισμού του επαναστάτη. Χρωστά και να ξαναφτιάσει

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 98
μιας ζωής που να βασίζεται στη δημιουργικότητα, όχι στην εργασία. Στην αυθεντικότητα, όχι στο φαίνεσθαι. Στον πλούτο των επιθυμιών, όχι στους μηχανισμούς της απώθησης και της εκτόνωσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
Αν η δυστυχία ρέει αυθόρμητα μέσα στο καλούπι του θεάματος, είναι επειδή πηγάζει, όπως και αυτό, από ένα βασικό διαχωρισμό: αυτόν που απογυμνώνει τον καθένα από την ίδια του τη ζωή.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 44
Ενώ Κινέζοι και Ιάπωνες έσπερναν από αιώνες το σιτάρι σε σειρές, με έναν σωλήνα από μπαμπού προσαρτημένον στο άροτρο, οι ευρωπαίοι συγγραφείς εναντιώνονταν στη μέθοδο αυτή με το πρόσχημα ότι δήθεν απαιτούσε πάρα πολλή δουλειά.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 69
Η δημοκρατία γίνεται μια μεταμφίεση, ένα ένδυμα του ολοκληρωτισμού.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
επίπλαστη αντίθεση ανάμεσα στις ηλικιακές τάξεις

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
Κάθε σημερινό βήμα είναι η αυριανή ζωή σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 94
όσο πιο δραστήριο είναι το επινοητικό πνεύμα ενός έθνους, τόσο περισσότερες τέτοιες αναπτυσσόμενες βιομηχανίες έχει

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 106
Όπου μπορούμε να εξοικονομήσουμε ανθρώπινη εργασία με τη βοήθεια μιας μηχανής, η μηχανή είναι καλοδεχούμενη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε· και δεν υπάρχει ούτε ένας κλάδος της βιομηχανίας στον οποίο δεν μπορεί να εισαχθεί πολύ επωφελώς η μηχανική, τουλάχιστον σε ορισμένα στάδια της κατασκευής.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 119
Η ηλικία είναι μια λογιστική πράξη της επιβίωσης, κατά την οποία ο χρόνος διάρκειας είναι ο χρόνος του κέρδους. Η ζωή την αγνοεί γιατί προχωρά με δυναμικές μεταβολές. Στο μεσοδιάστημα, κατά το οποίο η ύπαρξή μας κυλά, παρά τις όποιες επιφυλάξεις της, μας προσφέρεται τουλάχιστον μια επιλογή: να είμαστε γέροι σ’ έναν αρχαϊκό κόσμο ή να ξαναγεννηθούμε μέσα στην παιδικότητα του κόσμου που γεννιέται κάτω απ’ τα μάτια μας.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
την κριτική που ασκούν οι ρομαντικοί στοχαστές στον Διαφωτισμό και τον Ορθό-λόγο, κρατώντας αποστάσεις από κάθε βεβαιότητα

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
Και στις καθημερνές δοσοληψίες μας με τους συμπολίτες μας λογιάζεται τάχα πως πράγματι οι δικαστές, οι δεσμοφύλακες κι οι χωροφύλακες εμποδίζουνε τις αντικανονικές πράξες να πληθύνονται;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 81
«...Η κυριαρχία δημιουργείται πάντα από τη βούληση εκείνων που φοβούνται».

Στέφανος Ροζάνης
[Michel Foucault]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
βασική αρχή κάθε ιεραρχίας, κάθε θυσίας, κάθε διαχωρισμού: τη διαίρεση μεταξύ διανοητικού και χειρωνακτικού

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 37
οι συνθήκες πώλησης είναι εξ ίσου κακές όπως αλλού, χάρη στη μεγάλη σημασία του μεσάζοντα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 80
η ελευθερία δεν μπορεί να τεθεί ως αξίωση ή ως αίτημα μιας συστημικότητας της ανθρώπινης κοινωνίας. Η αξίωση της ελευθερίας είναι αναρχική γιατί αποτελεί το έναυσμα να ανατραπεί το υπάρχον

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
Μήπως δεν σας βλέπουμε έτοιμους να πολεμήσετε και να συντρίψετε τους άλλους για να κερδίσετε μια θέση εργασίας, διστάζοντας να επενδύσετε την ενέργειά σας σε μια ζωή που θα είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσατε να κάνετε με τον εαυτό σας;
Δε θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, θέλουμε να κατακτήσουμε την καλύτερη δυνατή ζωή, σύμφωνα με αυτήν την αρχή της απρόσιτης τελειότητας που ανακαλεί το ανικανοποίητο εν ονόματι του ακόρεστου.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 39
Θα ήταν παράλογο να καλοδεχόμαστε όλα αυτά τα βάσανα, θεωρώντας τα αποτέλεσμα ενός «φυσικού νόμου» και αναγκαίο βήμα προς την αναγκαία συγκέντρωση της βιομηχανίας.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 114
αυθορμητισμό της συλλογικής αυτοδιεύθυνσης! Ο καθένας για τον εαυτό του και η αυτοδιεύθυνση για όλους.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
Μα τώρα ο κηπουρός του Παρισιού όχι μόνον αψηφά το χώμα –θα μπορούσε να παράγει τα ίδια και στην άσφαλτο– αλλά αψηφά και το κλίμα.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 48
Το σχολείο υπήρξε, μαζί με την οικογένεια, το εργοστάσιο, τον στρατώνα και, δευτερευόντως, το νοσοκομείο και τη φυλακή, το αναπόφευκτο πέρασμα προς το οποίο η κοινωνία του εμπορεύματος εξέτρεπε, προς όφελός της, το πεπρωμένο των όντων που ονομάζονται ανθρώπινα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 5
Με τα τελετουργικά και τα τυπικά της έτοιμα προς χρήση, η μαγεία σακατεύει την επιθυμία, χρησιμεύοντάς της σαν δεκανίκι. Αντικαθιστά τη θέληση για ζωή με την παλιά θέληση για δύναμη, όπου η βία εξορκίζει την αδυναμία. Διαιωνίζοντας την κυριαρχία του πνεύματος και την αυτοπεριφρόνηση, φιλοδοξεί απλώς να ανταγωνιστεί, με διαφορετικούς μηχανισμούς, την αποδοτικότητα του σώματος στην εργασία.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
Δεν είναι σκανδαλώδες ότι, με κατάληψη εργοστασίου ή χωρίς αυτήν, οι απεργίες μέχρι σήμερα ουδέποτε άγγιξαν το εμπόρευμα;
Στην καλύτερη περίπτωση οι απεργίες αυτές αναστέλλουν την παραγωγή του, και σπάνια τη διανομή του, διαταράσσοντας μόνο επιφανειακά τούς αυτορυθμιστικούς μηχανισμούς. Όμως, σ’ αυτό το στάδιο επέμβασης, εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία δεν είναι πια το σαμποτάζ αλλά η εκτροπή-οικειοποίηση: η εκτροπή-οικειοποίηση της πρώτης ύλης των ανταλλαγών, όλοι οι τρόποι για να υπεξαιρεθεί από τα κυκλώματα παραγωγής και διανομής όπου γίνεται ανταλλακτική αξία, συσσωρεύεται, αναπαράγεται, κοινωνικοποιείται, όλοι οι τρόποι για να μπει στη συλλογική υπηρεσία της ατομικής θέλησης για ζωή.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
Η δημιουργικότητα δεν έχει όρια.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
οι μικρές επιχειρήσεις είναι σημαντικός παράγοντας της βιομηχανικής ζωής, ακόμα και στη Βρετανία, καίτοι πολλές έχουν πια συγκεντρωθεί στις πόλεις

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 104
πώς λειτουργεί η συγκινησιακή πανούκλα… Κατηγορεί την υγιή ζωή για σεξουαλική ρυπαρότητα, όταν αυτή η ίδια υποθάλπει κάποια βρωμερή πράξη.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 126
Το τέλος της υποχρεωτικής εργασίας εγκαινιάζει την εποχή της δημιουργικότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
Κάθε μέρα, ο μαθητής εισχωρεί, είτε το θέλει, είτε όχι, σ’ ένα πραιτώριο, όπου παρουσιάζεται μπροστά στους δικαστές του με την υποτιθέμενη κατηγορία της άγνοιας. Σ’ αυτόν έγκειται να αποδείξει την αθωότητά του, εξεμώντας, κατά παραγγελία, θεωρήματα, κανόνες, ημερομηνίες, ορισμούς, που θα συνεισφέρουν στην απόλυσή του στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Η έκφραση “εξετάζω”, δηλαδή, διενεργώ, στο ποινικό δίκαιο, την ανάκριση ενός υπόπτου και την απαγγελία των κατηγοριών, φέρνει, καθαρά, στη μνήμη την δικαστική συνεκδοχή που περιβάλλει την γραπτή και προφορική δοκιμασία που επιβάλλεται στους σπουδαστές.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
παρείχε το αυτοκίνητο και την τηλεόραση, με αντάλλαγμα το μολυσμένο αέρα και την παρηγοριά μιας ζωής απούσας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
Όλα ή τίποτα, αλλά όχι την επιβίωσης. Επανάσταση ή τρομοκρατία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Ο δυσαρεστημένος Γιάου έβαλε τους δικηγόρους του να συντάξουν μία διάψευση δεκατριών σελίδων και ευθείες απειλές για αγωγή κατά του The New Yorker. Δραστηριοποιήθηκε επίσης στον τομέα των δημοσίων σχέσεων. Στις 16 Σεπτεμβρίου δημιουργήθηκε μία ιστοσελίδα (doctoryau.com), η οποία ενεργοποιήθηκε δύο ημέρες αργότερα με τον τίτλο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΧΑΡΒΑΡΝΤ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ NEW YORKER· ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ. Στις 20 Σεπτεμβρίου ακολούθησε διαδικτυακή μετάδοση στην οποία δικηγόρος διαβάζει μεγάλα τμήματα από τη διάψευση για να τα ακούσει όλος ο κόσμος. Αποκορυφώνεται με την κραυγή «Ο Δρ. Γιάου θέλει πίσω την υπόληψή του». Μία εβδομάδα αργότερα, ο Χάμιλτον εμφανίστηκε στο doctoryau.com με ένα δισέλιδο κομμάτι βεβαίωσης χαρακτήρα: «Είμαι πολύ ενοχλημένος από τον άδικο τρόπο με τον οποίο έχει περιγραφεί ο Σινγκ-Τουνγκ Γιάου στο άρθρο του New Yorker. Είναι κρίμα που ο χαρακτήρας του έχει διαστρεβλωθεί τόσο άσχημα». Περισσότερες καταχωρίσεις ακολούθησαν, και μέχρι το τέλος του 2006 η ιστοσελίδα επιδείκνυε όχι λιγόετερες από δεκαπέντε επιστολές από συναδέλφους, οι οποίοι βεβαίωναν πόσο σπουδαίο άτομο είναι ο Δρ. Γιάου.
Τότε συνέβη ένα ενοχλητικό γεγονός. Προχωρώντας με κόπο στην εργασία των Κάο και Ζου, ο Σουγίτ Ναΐρ, ένας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, είχε την αίσθηση ότι τμήματά της έμοιαζαν παράξενα γνωστά. Με προσεκτικότερο έλεγχο, διαπίστωσε ότι η αίσθησή του ήταν πολύ βάσιμη: Μερικά κομμάτια είχαν κατά λέξη ξεσηκωθεί από την αρχική εκδοχή της εργασίας των Κλάινερ και Λοτ. Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν. Η ανακοίνωση, που είχε αυστηρότατα κριθεί από τον Γιάου στο Πεκίνο επειδή «απείχε πολύ από το να είναι πλήρης», είχε χρησιμεύσει ως μια αντιγραμμένη πλατφόρμα για τους προστατευόμενούς του. Τελείως ξαφνικά, η αλαζονική δήλωση «Θα δώσουμε την πρώτη γραπτή περιγραφή μιας ολοκληρωμένης απόδειξης της Εικασίας του Πουανκαρέ» ηχούσε κενή.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 340
κανένας νόμος δεν βρίσκεται τοποθετημένος έξω από το φαινόμενο· κάθε φαινόμενο κυβερνάει το κατοπινό του φαινόμενο, κι όχι ο νόμος.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 48
το σχέδιο της διαρκούς επανάστασης

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
με έναν σωστό συνδυασμό δουλειάς, είκοσι με εικοσιτέσσερις μήνες δουλειά του κάθε ανθρώπου θα ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει για πάντα, για μια πενταμελή οικογένεια, ένα διαμέρισμα ή ένα σπίτι εφοδιασμένο με όλες τις ανέσεις που απαιτούν η σύγχρονη υγιεινή και το μοντέρνο γούστο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 146
Ο Σμήτον και ο Νιούκομερ ήταν σαφώς εξαίρετοι μηχανικοί· αλλά στις μηχανές τους έπρεπε ένα παιδί ν’ ανοίγει τη βαλβίδα του ατμού σε κάθε χτύπημα του πιστονιού· και ίσα ίσα ένα από τα τούτα τα παιδιά κατόρθωσε μια φορά να συνδέσει τη βαλβίδα με την υπόλοιπη μηχανή για να την κάνει ν’ ανοίγει αυτόματα και να μπορεί εκείνο να φεύγει και να παίζει με τ’ άλλα παιδιά.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 128
Η εξεγερσιακή πραγματικότητα του Μάη εξαφανίζεται κάτω από το ψέμα και εντάσσεται στην προοπτική της εξουσίας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
Για να γίνει αυτό πρέπει κυρίως να ‘χει ανάμεσά του τους ανθρώπους τους προικισμένους με πρωτοβουλία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 98
Η ποσότητα εργασίας που απαιτείται για να παράγουμε ορθολογικά τα τρόφιμά μας είναι πράγματι τόσο μικρή, ώστε οι υποθετικοί μας κάτοικοι θα αναγκάζονταν να αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους στη χειροτεχνία, την τέχνη, την επιστήμη ή σε ό,τι άλλο θέλουν.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 87
«Σημειώσεις επί των Εργασιών του Πέρελμαν» και, σε 192 σελίδες τελικά, θα ήταν σημαντικά συντομότερο, αλλά όχι λιγότερο επακριβές

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 324
μπορούμε να αντλήσουμε ανεπιφύλακτα οποιαδήποτε απόλαυση, όταν αυτό προϋποθέτει την καταστροφή της απόλαυσης του άλλου;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
η εγγύηση αυτή χρειάζεται να δοθεί όχι από το Κράτος, αλλά έξω από το Κράτος ολότελα, και χωρίς την επέμβασή του

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 72
κάθε ιδεολογία κάθε -ισμός, δεν προσπαθεί τίποτε άλλο παρά να με περιορίσει στα τείχη, η στα χαρακώματα, της αλήθειας που πρεσβεύει ή υιοθετεί

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 12
Αναρωτιέμαι εάν όταν πάμε και ψηφίζουμε, προωθούμε υπαρκτές μορφές, ή μήπως ψηφίζουμε μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε ένα κενό σημαίνον, ένα φάντασμα.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 20
η εξώθηση στην κατανάλωση παίρνει, στην πραγματικότητα, την σκυτάλη από την ανάγκη της παραγωγής

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
Δεν ονειρεύομαι τη γαλήνη των ήρεμων θαλασσών. Υπάρχει περισσότερη αγαλλίαση στο να παίζεις με τις καταιγίδες, να τις κατευνάζεις εξαντλώντας τη λύσσα τους, να τις διοχετεύεις προς άλλες ακτές. Το πάθος διδάσκει να ξεκινάς τα πάντα απ’ την αρχή.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
το να κρατιέται κανείς, μ’ αυτό τον τρόπο, υπεράνω των ποταπών ασχολιών, δεν έχει καμία σχέση με την ξεκούραση και διόλου δεν ευνοεί την ευχάριστη κατάσταση του να μην κάνεις τίποτα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
απορρίπτοντας τον Δήμο τι άλλο μπορεί να βάλλουμε στη θέση του;

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
Δεν υπάρχουν χάρες χωρίς τη συνεχή προσπάθεια που τις επιδίωξε.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 56
Αυτή τη φορά, δημοσιογράφοι είχαν αναμειχθεί με μαθηματικούς στο ακροατήριο, γεγονός που δεν ευχαρίστησε καθόλου τον Πέρελμαν.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 316
αμοιβαία εξασφάλιση αναμεταξύ της στρατιωτικής, της δικαστικής αρχοντικής και κεφαλαιοτικής εξουσίας που νοματίζεται «Κράτος»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 76
δεν υπάρχει τίποτα πιο επιτακτικό, για όποιον προετοιμάζει τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση με την άρνηση της επιβίωσης, από το να επεμβαίνει δίχως υπεκφυγές ούτε επιφυλάξεις ενάντια σ’ ένα σύστημα που δεν καταστρέφεται από μόνο του παρά μόνο καταστρέφοντας ταυτόχρονα κι εμάς. Η μοναδική προέλευση του “κόμματος” του ξεπεράσματος θα είναι ένας τέτοιος αγώνας, αποτελεσματικός και ορμητικός.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
τα «Φαντάσματα» που μας καταπιέζουν

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 87
Αν βαραίνει πάνω μας μια κατάρα του παρελθόντος, είναι ότι γεννηθήκαμε σ’ ένα πολύ εχθρικό προς το ζων κόσμο, για να υποκλιθούμε αυθόρμητα στη ζωή. Ανίκανοι να αφιερωθούμε ανεπιφύλακτα σ’ αυτή, δημιουργώντας την αέννα, ελπίζουμε να συμβιβαστούμε με τις ευεργεσίες της, αναμένουμε τη χάρη της. Και να που καταλήγουμε στην ηθική, στο καθήκον, στο σεβασμός, στο συμβόλαιο. Και αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, από φυσική ροπή προς τις απολαύσεις που παρέχει, θεωρείται άνευ σημασίας και διαφθείρεται από το φόβο της απαξίωσης. Είναι το ακριβές σημείο όπου ο παλιός κόσμος σας αρπάζει και σας οδηγεί στις λόχμες των συνηθισμένων σαρκασμών, στα αμπάρια των φριχτών φαντασμάτων, στο βόρβορο των νεκρών ιδεών.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
οι αποδείξεις μέσω υπολογιστών έγιναν από τότε κοινώς αποδεκτά μέσα

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 203
Οι παντός είδους βιομηχανίες αποκεντρώνονται και διασπείρονται σε ολόκληρη την υδρόγειο· και παντού αναπτύσσεται μια ποικιλία, μια ολοκληρωμένη ποικιλία βιομηχανικών κλάδων, και όχι εξειδίκευση.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 27
η σύγχρονη διακυβέρνηση βασίζεται σε μια και μόνη αξιωματική βάση. Κι αυτή είναι η διακυβέρνηση δια του φόβου. Εάν δεν παραχθεί φόβος, το κράτος είναι ανίκανο να διακυβερνήσει.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
Είναι εύκολο να παραμείνεις ταπεινός μπροστά στα μαθηματικά· υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα που δεν έχουν ακόμα επιλυθεί.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 366
η Παλαιά Διαθήκη είναι το πρώτο ίσως αναρχικό κείμενο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 89
Ξέρεις να πετάς τα ουσιώδη και να κρατάς τα λαθεμένα. Ο Ναπολέων σου, το ανθρωπάκι αυτό με τα χρυσά παράσημα, που τίποτα δεν άφησε πίσω του εκτός απ’ την υποχρεωτική στράτευση, διαφημίζεται στα βιβλιοπωλεία με μεγάλα χρυσά γράμματα, ενώ ο Κέπλερ μου, που πρόβλεψε την κοσμική σου προέλευση, δε βρίσκεται σε κανένα βιβλιοπωλείο. Γι’ αυτό δεν βγαίνεις απ’ το βούρκο, Ανθρωπάκο.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 113
Είχες να διαλέξεις μεταξύ του Ιουλίου Στράιχερ και του Βάλτερ Ραθενώ. Δολοφόνησες τον Ραθενάου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
Με το να απαιτούν την ποιότητα αυτού που τους προτείνεται, ανακαλύπτουν η ξαναανακαλύπτουν τη δική τους ποιότητα ως όντα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
Από τους συντηρητικούς λογιέται ο Σμιθ σαν ιδρυτής της σημερινής οικονομικής Επιστήμης.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
πέντε έξι πολύ μεγάλα σαπωνοποιεία –τα γνωρίζουμε όλοι από τις διαφημιστικές πινακίδες στα βράχια και στους αγρούς

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 99
Όσο για το μέλλον, οι δυνατότητες της γεωργίας είναι τέτοιες, ώστε αληθινά δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποιο είναι το όριο του πληθυσμού τον οποίο μπορεί να θρέψει μια συγκεκριμένη περιοχή.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 84
το να επαναφερθεί τυφλά στην καθηγητική εξουσία παρείχε στον πτυχιούχο τις δάφνες μιας ανώτατης ανταμοιβής: την σιγουριά μιας δουλειάς και ενός μισθού.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 9
Πρέπει να ματαιώσουν τη συνωμοσία του εξωτερικού κόσμου, να ξεγελάσουν τη διεστραμμένη έλξη που ασκεί καμιά φορά η εργασίας πάνω σ’ αυτούς που είχαν την τύχη να την αγνοούν.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
Συνταγή προς τέρψη των κατώτερων ιδιωτικών και δημόσιων υπαλλήλων (τράπεζες, δημόσια ταμεία, ασφάλειες, υπουργεία, διοικητικές υπηρεσίες): καταστροφή φακέλων και αρχείων, μπλοκάρισμα των διαβιβάσεων, δημιουργία περιπλοκών στη δουλειά των αρχηγών, πυρπόληση γραφείων συνδυασμένη με την κριτική των παρασιτικών τομέων, υπεξαίρεση χρημάτων προς όφελος των άγριων απεργιών, αυτοάμυνα ενάντια σε κάθε καψόνι, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
Δε φτάνει όμως να ξέρεις να γκρεμίσεις. Πρέπει να ξέρεις και να χτίσεις

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 87
ζητάει την αρμονία στην ισορρόπηση, πάντα μετασχηματιζόμενη και φευγαλέα, ανάμεσα στο πλήθος καθελογής δυνάμεων και κάθε είδους επιδράσεων, που τραβάνε αυτές το δρόμο τους και, ακριβώς χάρη στην ελευθερία του να παράγονται ολοφάνερα και ν’ αντιζυγιένται, μπορούνε να προκαλούνε τις ευνοϊκές για τον εαυτό τους ενέργειες όταν προχωρούνε προς την πρόοδο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 53
η εκπληκτική μας άγνοια. Εμείς, οι πολιτισμένοι άνδρες και γυναίκες, γνωρίζουμε τα πάντα, έχουμε σαφείς απόψεις για τα πάντα, ενδιαφερόμαστε για τα πάντα. Μόνο που δεν ξέρουμε τίποτε για το από πού έρχεται το ψωμί που τρώμε, έστω κι αν υποκρινόμαστε ότι ξέρουμε κάτι και γι’ αυτό το ζήτημα, δεν ξέρουμε πώς παράγεται, τι κόπους πρέπει να καταβάλλουν αυτού που το παράγουν, τι γίνεται για να περιορίσουμε τους κόπους τους, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που μας ταΐζουν… έχουμε μεγαλύτερη άγνοια κι από τους βάρβαρους στο ζήτημα αυτό, και εμποδίζουμε και τα παιδιά μας να αποκτήσουν γνώσεις για το ζήτημα αυτό –ακόμα και τα παιδιά εκείνα, που θα προτιμούσαν αυτές τις γνώσεις από τις άλλες, που στοιβάζουν στο μυαλό τους τα σχολεία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 87
Είν’ αλήθεια, κρατάς πιστόλι και κρατώ γνώσεις.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 72
έχουν υψώσει παντού πέτρινα τοιχάκια και πάνω τους φυτεύουν βούρλα για να προστατεύσουν ακόμα περισσότερο τα φυτά και να τους εξασφαλίσουν ακόμα περισσότερη ζέστη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 71
υπάρχουν δομές οι οποίες δεν μπορούν να μορφοποιηθούν η μία προς την άλλα, παρά το ότι έχουν την ίδια θεμελιώδη ομάδα

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 163
το πρόβλημά μας είναι η διαρκής αντιμαχία, η διαρκής αντινομία μεταξύ της ανάγκης διακυβέρνησης, αν αυτό είναι πράγματι ανάγκη, και της αγάπης του ανθρώπου για την ελευθερία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 23
Προκειμένου να βοηθήσουμε στην κατανόηση της εποχής μας, δεν στερείται ουσίας, να προσδιορίσουμε τη διαδικασία μέσα από την οποία η ανάπτυξη του καπιταλισμού κατέληξε σε μια πλανητική κρίση που είναι η κρίση της οικονομίας μέσα στην ολοκληρωτική λειτουργία της.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Το 1962, κατάφερε ο Τζον Μίλνορ να αποδείξει ότι η ανάλυση κάθε πολλαπλότητας στις πρωτοπολλαπλότητές της είναι μοναδική. Το 1998, οι Τζάκο και Ρουμπινστάιν σχεδίασαν έναν αλγόριθμο, ο οποίος προσδιορίζει τις πρωτοπολλαπλότητες μιας πολαπλότητας.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 384
Το αληθινό κακό, το μοναδικό κακό, είναι οι κοινωνικές συμβάσεις και τα κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας, που μπαίνουν πάνω από τη φυσική πραγματικότητα

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 19
απαλλαγμένοι από την ολέθρια επιρροή των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας κι από τις ολέθριες κληρονομημένες αντιδράσεις που επηρεάζουν τα φυσικά μας χαρίσματα

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 53
Είναι ανεξάντλητοι οι πόροι της επιστήμης, τόσο για να διευρύνουμε τον κύκλο της παραγωγής μας όσο και για να κάνουμε νέες ανακαλύψεις. Και ο κάθε νέος κλάδος δραστηριότητας κάνει να εμφανιστούν ολοένα περισσότεροι νέοι κλάδοι, που σταθερά ισχυροποιούν τον άνθρωπο σε σχέση με τις δυνάμεις της φύσης.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 51
Ξέρεις μόνο να σερβίρεις και μόνο να παίρνεις, δεν μπορείς να δημιουργήσεις, δεν μπορείς να προσφέρεις γιατί το βασικό χαρακτηριστικό σου είναι να μένεις αμέτοχος και να φθονείς·

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 66
Η παρούσα τάση της οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο είναι, όπως έχουμε δει, να παρακινεί ολοένα περισσότερο το κάθε έθνος, ή και την κάθε περιοχή με τη γεωγραφική έννοια, να βασίζεται κυρίως στην εγχώρια παραγωγή όλων των αναγκαίων για τη ζωή. Δεν εννοώ να μειώσουμε τις παγκόσμιες ανταλλαγές· ίσως να τις αυξήσουμε ακόμα περισσότερο κατά όγκο· αλλά να τις περιορίσουμε στα όσα πρέπει πραγματικά να ανταλλάσσονται και συγχρόνως να αυξήσουμε σε τεράστιο βαθμό την ανταλλαγή καινοτομιών, προϊόντων της τοπικής ή της εθνικής τέχνης, νέων ανακαλύψεων και επινοήσεων, γνώσεων και ιδεών.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 84
απέδειξε την Εικασία της Θετικής Μάζας, η οποία είναι πολύ σημαντική για τη γενική θεωρία της σχετικότητας

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 277
σήμερα γνωρίζουμε ότι η απάντηση είναι αρνητική. Δύο σώματα μπορεί να έχουν την ίδια θεμελιώδη ομάδα, αλλά να είναι τοπολογικώς διαφορετικά.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 163
αυτό που απομένει ως πραγματικότητα στο υποκείμενο του ύστερου καπιταλισμού είναι μια θολή και συγκεχυμένη εικόνα της πραγματικότητας, μέσα στην οποία ο σύγχρονος άνθρωπος παραμένει σε μια κατάσταση παραζάλης και τελικά σε μια κατάσταση ουσιώδους απραξίας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 92
Απλοί υπηρέτες μιας συγκεκριμένης μηχανής· απλά εξαρτήματα με σάρκα και οστά ενός πελώριου μηχανήματος· ανίδεοι του πώς και γιατί το μηχάνημα εκτελεί τις ρυθμικές κινήσεις του.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 13
όλες οι εικόνες μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα, από τα θερμόμετρα σε μορφή ψωλής μέχρι τους αρχηγούς κρατών με μορφή μουνιού· η απαγόρευσή τους συμμετέχει στο παιχνίδι της αξιοποίησής τους – ακόμα κι ένας έξυπνος μπάτσος το καταλαβαίνει

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 19
γραφειοκρατικός πληθωρισμός

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
Η κλασσική μαρξική αντίληψη όριζε το κράτος ως «απατηλή κοινότητα» η οποία αναδύεται από την αντίθεση ανάμεσα στο ατομικό και το κοινό συμφέρον

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 69
ιουδαϊκές καταβολές του αναρχισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 86
εξωθούμε τη διαφορετικότητα να θεσμοθετηθεί με όρους ομοιογένειας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
την αρχαιολογία του νεωτερικού κράτους: δηλαδή τον Χέγκελ

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 64
Η δράση για τη δράση, όπως θα λέγαμε η τέχνη για την τέχνη.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Τα θετικά του συμπεράσματα, δηλαδή η σοσιαλιστική του θεωρία, που αποβλέπει στην πρακτική εφαρμογή της είναι πιότερο αυθαίρετα και λιγότερο βασισμένα.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[για τον Karl Marx]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
καλέσετε σε βοήθειά σας την επιστήμη και τις τεχνικές εφευρέσεις, που ποτέ δεν αρνούνται να σπεύσουν στο κάλεσμά σας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 148
«η ίση νομική προστασία δεν επαρκεί για την συγκρότηση της συνταγματικής δημοκρατίας. Δεν πρέπει να είμαστε μόνο ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά και να θεωρούμε ότι είμαστε συντάκτες των νόμων που μας δεσμεύουν...»

Στέφανος Ροζάνης
[Jurgen Habermas]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 48
Ο νέος κλάδος, ο οποίος ονομάστηκε τοπολογία, περιγράφει το χαρακτήρα του γεωμετρικού αντικειμένου χωρίς να προσφεύγει σε μετρήσεις. Η επανάσταση άρχισε με την εργασία ενός ελβετού μαθηματικού, του Λέοναρντ Όιλερ.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 84
Η κοινωνία στην οποία έμπαινε κανείς ζωντανός, μόνο και μόνο για να μάθει να πεθαίνει, επιτέλους ψυχορραγεί. Η ζωή επανακτά, δειλά, τα δικαιώματά της σαν, για πρώτη φορά στην ιστορία, να εμπνέεται από μια αιώνια άνοιξη αντί να απονεκρώνεται από ένα χειμώνα χωρίς τέλος.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
«Όταν βρίσκομαι σε πλήρη συμφωνία με τους πολλούς πρέπει να ανησυχώ»

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
Το βιβλίο είναι καθρέφτης: αν ένας ηλίθιος κοιταχτεί μέσα σ’ αυτόν, σίγουρα δεν θα δει τη μορφή ενός ευφυούς ανθρώπου.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
Τα περισσότερα βιβλία προτείνουν στον αναγνώστη ένα χυλό που να μπορεί να τον καταπιεί αμάσητο.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
η ατομική θέληση για ζωή ανακαλύπτει την πηγή της σε μια συλλογική θέληση για ζωή

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 19
Συνταγή προς διάσωση των τεχνικών: προετοιμασία της εκτροπής-οικειοποίησης της παραγωγής κατά την κατάληψη του εργοστασίου, εξήγηση της λειτουργίας και δυσλειτουργίας τού προτιμητέου βιομηχανικού τομέα, σαμποτάρισμα της μεταβίβασης των εντολών, κατάδειξη της αντικειμενικής γελοιότητα των αρχηγών, παροχή κάθε αναγκαίας τεχνικής βοήθειας στους “άγριους” απεργούς, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
ο πόλεμος των φτωχών που θέλουν να παραμείνουν έτσι και των φτωχών που θέλουν να πάψουν να είναι φτωχοί

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
Αρνούμαι στους περασμένους αιώνες το δικαίωμα να με στοιχειώνουν με την αθλιότητά τους. Αποτάσσω την εξουσία μιας σκέψης που φέρει τη σφραγίδα της απάτης. Γιατί θα πρέπει να ασχολούμαι με μια εποχή κατά την οποία η έννοια άνθρωπος χρησίμευε σαν περιτύλιγμα του ενσαρκωμένου εμπορεύματος;

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να είναι κανείς ανεπιφύλακτα ο εαυτός του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
Η καθημερινή εργασιακή αποκτήνωση, έχοντας για μεγάλο διάστημα αναγορευθεί σε αρετή από την μπουρζουαζία που αποκόμιζε τα οφέλη και από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, στις οποίες διασφάλιζε την υπεραξία τής εξουσίας τους, τελικά κατέληξε να αναγνωριστεί ως αυτό που πραγματικά είναι: μια ανάστροφη αλχημεία, που μετατρέπει σε μόλυβδο το χρυσάφι του υπαρξιακού πλούτου.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
η πραγματικότητα για το σύνολο των ανθρώπων στις Δυτικές κοινωνίες γίνεται όλο και περισσότερο δυσβάσταχτη

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 7
κάθε κυριαρχία βασίζεται στη βία, η βία αρχίζει να κλονίζεται μόλις πάψει πια να την υποστηρίζει η στέρεα πεποίθηση πως είναι δικαιολογημένη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 60
του ξεπεράσματος της δημιουργικότητας, της αμεσότητας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
ήδη από το νηπιαγωγείο, πρέπει να διαμορφώνονται “οι ανθρώπινοι πόροι για τις αποκλειστικές ανάγκες της βιομηχανίας” και να ενθαρρύνεται “μια μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα των συμπεριφορών, ώστε να ανταποκρίνονται στη ζήτηση της αγοράς εργατικού δυναμικού”.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Ευρωπαϊκή Επιτροπή]
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
εξετάζοντας αυτά τα κινήματα του ιουδαϊκού και χριστιανικού αναρχισμού μάς λέει ότι σε όλη την εξέλιξη του ανθρωπίνου πνεύματος υπάρχει μια αύρα αναρχισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Προσθέτω ότι, έχοντας εγκαταλείψει την I.S. την Νοέμβριο του 1970 από αδιαφορία για τα προβλήματα της ομάδας, εξαιτίας της αδιαφορίας που μου καταλόγιζε η τάση Ντεμπόρ-Ριεζέλ-Βιενέ και με αδιαφορία για όσα μπορεί να συζητούνται, να δημοσιεύονται ή να διαδίδονται σχετικά, δεν θεωρώ τίποτα πιο ευχάριστο παρά να συμβάλω, με αυτόνομο τρόπο και με όλα τα μέσα που αυξάνουν την απόλαυση αυτής της συμβολής, στις προόδους του σιτουασιονιστικού εγχειρήματος, στην εκτυλισσόμενη εμπειρία τής γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης. Αναλογεί εφεξής στον καθένα να προσκομίσει, μέσα στην ανυπομονησία για άμεσα αποτελέσματα και στο αυθεντικά βιωνόμενο πάθος να κατασκευάσει μια ζωή για τον εαυτό του, την απόδειξη της παρόρμησης και της συνοχής που κρίνει τον εαυτό του ικανό να δώσει στο συλλογικό κίνημα της ατομικής πραγμάτωσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 57
Ο αγρότης της Γαλλικής Επανάστασης, ο άνθρωπος του γαιοκτήμονα, θα κάνει επανάσταση για να ξεφύγει από τη δουλεία και θα γίνει δούλος στα αστικά εργοστάσια, θα γίνει δηλαδή προλετάριος. Αντίστοιχα στη ρωσική επανάσταση ο άνθρωπος της γης, ο κολίγος, θα κάνει μια επανάσταση, όχι για να επιστρέψει σε ένα αστικό καθεστώς αλλά αναζητώντας την ελευθερία του, και θα τοποθετηθεί στα κολχόζ ενός σοβιετικού συστήματος.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
το σύστημα του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, που διαιρεί και διασκορπίζει τις προσπάθειες των εφευρετών αντί να τις συνδυάζει

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 142
Εκείνο που λεγόταν «φυσικός νόμος» δεν είναι πλέον παρά μια σχέση μεταξύ μερικών φαινομένων

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 48
ο κομμουνισμός δε μπορεί να επιβληθεί, δεν θα ζούσε αν η σταθερή, καθημερινή συνδρομή όλων δεν θα τον συντηρούσε

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 93
«ξεζουμιστικό σύστημα»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 95
η μεγάλη εταιρεία πλεονεκτεί όχι από την άποψη παραγόντων που επιβάλλονται από τις τεχνικές αναγκαιότητες του κλάδου, αλλά από άποψη παραγόντων που θα εξάλειφε η συνεταιριστική οργάνωση

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 116
“… Η γενική σύμπνοια της Ανθρωπότητας θα γεννηθεί από την εξωθημένη στο άπειρο διαίρεση των ατόμων”

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 58
Στη Γαλλική επανάσταση είχες να διαλέξεις μεταξύ του θηριώδη Ροβεσπιέρου και του μεγάλου Δαντόν. Προτίμησες τη θηριωδία κι έστειλες την αρετή και την ευγένεια στη γκιλλοτίνα.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
τέχνη τού να μην κάνεις τίποτα, το σημάδι μιας συνείδησης πραγματικά απελευθερωμένης από τους πολυάριθμους καταναγκασμούς, που από τη γέννηση ως το θάνατο μετατρέπουν τη ζωή σε μια φρενήρη παραγωγή του τίποτα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Georg Groddeck]
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
ο εργάτης δεν θα μπορέσει ποτέ ν’ απολάψει την καλοζωία που παράγει

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 60
«Το να γίνουν αρεστά τα μαθηματικά στο ευρύ κοινό είναι πράγματι αναγκαίο, αλά όχι με τον τρόπου που χαρακτηρίζει τη χειρότερη έκφραση της σύγχρονης μαζικής κουλτούρας».

George G. Szpiro
[Anatoly Vershik]
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 361
Ανάμεσα στους ειρηνικούς λαούς της γης βασιλεύει μια γοητευτική ραθυμία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
Όπου απουσιάζει η ευφυΐα της ζωής, δεν υπάρχουν παρά μόνο κτηνώδεις σχέσεις.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
το να εξαρτάσαι από κάποιον άλλο για να επιτύχεις την τόσο διακαώς επιθυμητή ανεξαρτησία, έρχεται σε αντίθεση με την ίδια τη θέλησή σου

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
Τα εργαστήρια, πολύ περισσότερο από τα εργοστάσια, πολλαπλασιάζονται όπου βρουν φτηνή δουλειά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 104
να παράγει ακόμα περισσότερα, αλλά με λιγότερη δουλειά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 49
η τεμπελιά είναι το χειρότερο ή το καλύτερο των πραγμάτων, ανάλογα με το αν υπεισέρχεται σε ένα κόσμο όπου ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα ή στην προοπτική όπου θέλει να είναι τα πάντα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
Η επιθυμία είναι σαν το παιδί. Η γέννησή της είναι η κατεξοχήν πράξη της ζωής.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
Όποιος ζητιανεύει το θαυμασμό δεν έχει τίποτα καλύτερο να προσφέρει πέρα από επιδεξιότητα.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
Το να γοητεύομαι με απαλλάσσει από το να θαυμάζω.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 22
Όταν δύο σώματα έχουν την ίδια θεμελιώδη ομάδα, άραγε πρέπει να είναι τοπολογικώς ισοδύναμα;

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 163
έχω κάνει πραγματικότητα τ’ όνειρό μου, το περιορισμένο όνειρο του πρακτικού κι έξυπνου αναρχικού

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 67
«χαρακτηριστικός αριθμός Όιλερ» του σώματος

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 91
το πλήθος των αριθμών Μπέτι καθενός αντικειμένου ισούται με τον αριθμό των διαστάσεων του συγκεκριμένου αντικειμένου συν μία μονάδα

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 103
τα πλεονεκτήματα που προσέφερε το μεγάλο εργοστάσιο σε σύγκριση με τη χειρωνακτική δουλειά είναι πρόδηλα όσον αφορά την οικονομία της εργασίας και ιδίως –αυτό είναι το βασικό σημείο– τις ευκολίες τόσο για την πώληση όσο και για την προμήθεια των πρώτων υλών σε χαμηλότερες τιμές

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 95
Δεν διαβλέπω άλλο τρόπο για να τελειώνουμε με το φόβο και το ψεύδος που προκύπτει απ’ αυτόν, παρά μέσα από μια θέληση που ξαναγεννιέται αέναα από την απόλαυση του εαυτού και του κόσμου.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 37
Μ’ αυτό τον τρόπο ενοποιείται αντιφατικά μια αστική τάξη που όλη της η πρακτική τη συνδέει με την οργάνωση της επιβίωσης. Ενώ ταυτόχρονα στο άλλο άκρο το προλεταριάτο συσπειρώνει όλους όσους έχουν εμπλακεί, χωρίς πραγματική δυνατότητα ελέγχου, σ’ ένα σύστημα ανταλλαγής δίχως τελειωμό όπου όλα είναι διευθετημένα για να τους αποσπάσουν από τον εαυτό τους και να τους καταστρέψουν, καθώς ο χρόνος και η δύναμη της ζωής μετασχηματίζονται σε χρόνο και δύναμη εργασίας, ο χρόνος και η δύναμη εργασίας σε μισθό, ο μισθός σε αντικείμενο αναπαράστασης, σε αναπαραστάσεις αντικειμένων και δευτερευόντως σε μέσα συντήρησης, οι εικόνες και τα καταναλώσιμα αγαθά σε ρόλους, και όλα αυτά σε επιβίωση μέσα σε μια διαδικασία που τείνει –δίχως να το κατορθώνει και δίχως ο προλετάριος να μπορεί να διαλυθεί μέσα της έστω κι αν θα το ήθελε– να επεκτείνει την επιβίωση στο σύνολο της ύπαρξης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
Με τις παρελθοντικές της μεγαλοπρέπειες, η κουλτούρα φέρνει στον θεαματικό κόσμο την ψευδαίσθηση μιας ιστορικής διάστασης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
μια σφαίρα θα μπορούσε να αναστραφεί

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 212
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της θεωρίας του Μαρξ για αξιοποίηση της παραγωγικότητας των ζωτικών εργατικών σου δυνάμεων, που μόνες τους παράγουν την αξία των αγαθών, και της ιδέας του Κράτους. Ξέχασες τη ζωτική σημασία της δουλειάς σου και προτίμησες την ιδέα του κράτους.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
Στην Προφητική, που διέπει τα συστήματα ουτοπικού σοσιαλισμού, οι άνθρωποι ανά πάσα στιγμή έχουν την δύναμη να συμμετέχουν με τις αποφάσεις και τα έργα τους στην προετοιμασία της Λύτρωσης, ενώ στην αποκαλυπτική, που διέπει το μαρξισμό, οι άνθρωποι μετέχουν ως εργαλεία στην προκαθορισμένη πορεία της Λύτρωσης.

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 10
πρώτον, να δημιουργήσουν για το φυτό ένα θρεπτικό και πορώδες χώμα που περιέχει και τα αναγκαία αποσυντιθέμενα οργανικά υλικά και τα ανόργανα συστατικά· και δεύτερον, να διατηρούν το χώμα και τη γύρω ατμόσφαιρα σε θερμοκρασία και υγρασία μεγαλύτερη από του υπαίθρου

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 49
Οι αληθινοί πελάτες των προϊόντων των εργοστασίων μας πρέπει να είναι οι πληθυσμοί μας.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 28
βρήκε μία μαθηματική τεχνική για τη διαπίστωση του κατά πόσον ένα μπερδεμένο κομμάτι νήματος είναι κόμβος ή όχι. Με αυτή άνοιξε το δρόμο, το 1961, για την αλγοριθμική προσέγγιση στην τοπολογία.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 201
Κατά το πρώτο έτος μετά την ανακοίνωση, τα μαθηματικά περιοδικά κατακλύσθηκαν από ένα σωρό παλαβές εργασίες. Ερασιτέχνες, που τους έτρεχαν τα σάλια για τα χρήματα που υποσχόταν το έπαθλο, άρχισαν να στέλνουν τα χειρόγραφά τους σε γνωστά περιοδικά. Μη συνειδητοποιώντας τις τεράστιες δυσκολίες, ισχυρίζονταν πως είχαν επιλύσει τουλάχιστον ένα Πρόβλημα Χιλιετίας και μερικές φορές ότι τα είχαν επιλύσει όλα. Ένας συντάκτης του Journal of Number Theory παραπονέθηκε σε έναν ανταποκριτή της The Boston Globe ότι έπαιρνε περισσότερο παράξενο υλικό παρά λογικές εργασίες. «Εμφανίζονται πραγματικά από του πουθενά», είπε με θλίψη. Τελικά και αυτή η αναστάτωση υποχώρησε.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 359
Πρέπει ν’ αναζητηθούν νέοι δρόμοι, νέες διέξοδοι: το παρελθόν έχει φάει τα ψωμιά του, δεν έχει άλλη ζωή πια.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 22
κοινωνία της επιβίωσης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
Το άρθρο υποβλήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 2005 και έγινε δεκτό στις 16 Απριλίου του 2006. Αυτό είναι ένα διαβολεμένο προειδοποιητικό λαμπάκι για κάθε ιστορικό των μαθηματικών. Ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών θα αρκούσε, μετά βίας, για την προσεκτική ανάγνωση μιας κοινής, μέσου μεγέθους, μαθηματικής εργασίας. Το να αξιολογηθεί σοβαρά μία εργασία 326 σελίδων, σε τόσο σύντομο χρόνο, είναι τελείως αδύνατο. Το δεύτερο λαμπάκι αναβοσβήνει με την παράθεση των ονομάτων της συντακτικής επιτροπής του Asian Journal of Mathematics. Ο Σινγκ-Τουνγκ Γιάου, επιβλέπων του διδακτορικού του Κάο και μέντορας του Ζου, αναφέρεται ως υπεύθυνος σύνταξης. Ένα τρίτο λαμπάκι ανάβει όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι άλλα χειρόγραφα τα οποία είχαν γίνει δεκτά για δημοσίευση από το περιοδικό το Φεβρουάριο έπρεπε να περιμένουν για το τεύχος του Σεπτεμβρίου, ενώ εκείνο των Κάο και Ζου προωθήθηκε εκτός σειράς και δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο… μετά βίας έξι εβδομάδες αφ’ ότου έγινε δεκτό. Προφανώς ήταν προγραμματισμένο να εμφανισθεί πριν ανακοινωθεί το Μετάλλιο Φιλντς του Πέρελμαν στο ICM στη Μαδρίτη.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 333
Τα πολιτικά συστήματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκμεταλλεύονται αυτόν τον λαϊκό ενθουσιασμό.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
το αίσθημα του καθήκοντος και το συναίσθημα της συμπάθειας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 82
η πλειοψηφία των ανθρώπων στηριζόταν στην μίζερη ελπίδα μιας κοινωνικής ανόδου και μιας εγγυημένης καριέρας μέχρι την σύνταξη

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 9
όπου υπάρχει αναγκαιότητα δεν υπάρχει ελευθερία κι όπου υπάρχει ελευθερία δεν υπάρχει αναγκαιότητα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Το αίσθημα του λάθους, που μέχρι χτες ενσταλασσόταν από τα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, ύψωνε γύρω από τον καθένα την πιο σίγουρη φυλακή, αυτή όπου μέσα στα τείχη της κλείνονται οι επιθυμίες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 17
οι εργάτες δεν μπορούν ν’ αγοράζουνε με τα μεροκάματά τους εκείνο που φτιάνουνε

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 60
Η κουλτούρα εντάσσεται στους αυτορυθμιστικούς μηχανισμούς της εξουσίας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
φακοειδείς χώροι (lens spaces)

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 163
κρατιούνται όρθιοι για τις μελλοντικές γενιές, που τις ονειρεύτηκαν με θαυμασμό και με ένα τρελό πάθος για το ζων

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι εκείνη που εν πολλοίς στηρίζει, μέσω μιας ιδεολογικά παραμορφωμένης όψης των γεγονότων, την βιοπολιτική και τους θεσμούς της

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
Στη βιομηχανία, όπως και στην πολιτική, η συγκεντροποίηση έχει πολλούς θαυμαστές!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 120
Δεν προτείνω άλλο εκπαιδευτικό σχέδιο από εκείνο της αυτοδημιουργίας καθενός μέσα στην αγάπη και τη γνώση του ζώντος. Έξω από το σκασιαρχείο, όπου η ζωής ανακαλύπτεται και αναζητείται ακατάπαυστα –από την τέχνη της αγάπης ως τα θεωρητικά μαθηματικά–, δεν υπάρχει παρά η ανία και το νεκρό βάρος ενός απολυταρχικού παρελθόντος.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
Οι αξίες, βέβαια, απέχουν πάρα πολύ από την οικονομική έκφανση μιας κοινωνίας.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
γεννήθηκαν μέσα μου η δυσαρέσκεια και η εξέγερση εναντίον της μοίρας μου κι εναντίον των κοινωνικών συνθηκών που την καθόριζαν

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 15
Αυτοποιούμενη η πραγματικότητα, ακυρώνει πλέον τη διαφορά υπέρ της ομοιογενοποίησης, τη σκέψη υπέρ της μηχανικής αναπαραγωγής του σκέπτεσθαι, τη φαντασία υπέρ της συστημικής.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 94
Δεν ψηφίζουμε με τη σκέψη μας αλλά με το θυμικό μας, κι αυτό είναι η πολύ παλιά αμαρτία της δημοκρατίας.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
Το να έχεις την αξίωση να καθορίζεις την τύχη του άλλου από μια κρίση, είναι αποτέλεσμα της θέλησης για δύναμη, όχι της θέλησης για ζωή.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
τι μπορεί να κάνει κάθε άτομο για να καταστρέψει ό,τι το καταστρέφει, πολλαπλασιάζοντας τις πιθανότητές του για μια αυθεντική ζωή; Από την απάντηση των γεγονότων θα προέλθει η γενικευμένη αυτοδιεύθυνση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
Όσο η εμπορευματική νοοτροπία θα μας εμποδίζει να αποκαλύψουμε, ως πηγή της απανθρωποποίησής μας, την παγκόσμια εκμετάλλευση του ζώντος, δεν θα κατορθώσουμε να κατανοήσουμε το αντίστροφο σχέδιο, που βασίζει την ανθρωπινότητα στην εκλέπτυνση της πανταχού παρούσας ζωής.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
η ιδιοκτησία είναι κλοπή

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 67
ανατρεπτική δημιουργικότητα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
«Η εμπειρία της γενιάς μας (είναι) ότι ο καπιταλισμός δεν θα πεθάνει από φυσικό θάνατο»

Στέφανος Ροζάνης
[Walter Benjamin]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 9
εσύ είσαι ο «λαός», η «κοινή γνώμη», η «κοινωνική συνείδηση». Ειλικρινά, έχεις αναλογιστεί ποτέ, Ανθρωπάκο, την τεράστια ευθύνη που φέρνεις γι’ αυτό το πράγμα; Έχεις ποτέ – ειλικρινά, – αναρωτηθεί αν σκέφτεσαι σωστά ή όχι, απ’ την άποψη των μακροπρόθεσμων κοινωνικών γεγονότων, της φύσης, των μεγάλων ανθρώπινων κατορθωμάτων, του Χριστού για παράδειγμα;

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 38
Είναι το σημάδι της προόδου, ατομικής και κοινωνικής, που συμπυκνώνει την ουσία του «διαφωτισμένου» και πάντα πρόθυμου ανθρώπου να ανταποκριθεί στην πρόοδο κοπιαστικά, μοχθώντας και θυσιάζοντας όχι λιγότερο τον εαυτό του απ’ όσο τους άλλους που φαντασιακά νοεί ως εμπόδιο, το οποίο πρέπει να υπερβεί με κάθε τρόπο.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 40
Ό,τι θεσμοθετείται γίνεται μηχανή κρέατος. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή μέσα στους θεσμούς, αλλά έξω από αυτούς.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
το μεροκάματο και τις άλλες μορφές εξαναγκασμού τις παρεχόμενες στο νόμο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 82
Δεν είναι σκανδαλώδες ότι, με κατάληψη εργοστασίου ή χωρίς αυτήν, οι απεργίες μέχρι σήμερα ουδέποτε άγγιξαν το εμπόρευμα;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
Η θεαματική οργάνωση παρακινεί επιτακτικότερα στη βία απ’ ό,τι οι αναρχικοί του παρελθόντος.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
Με πρόσχημα τον καταμερισμό της εργασίας, έχουμε διαχωρίσει αυστηρά τον πνευματικό εργάτη από τον χειρώνακτα εργάτη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 126
ο μετασχηματισμός των μικρών επιχειρήσεων σε μεγάλες βιομηχανίες προχωρεί με μια βραδύτητα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 94
απέδειξε τελικά την Εικασία του Καλάμπι. Η συγκεκριμένη εικασία έμελε να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας χορδών, η οποία ισχυρίζεται ότι ο χώρος αποτελείται από δέκα διαστάσεις. Η Εικασία του Καλάμπι λέει ότι οι επιπλέον διαστάσεις, πέραν των τεσσάρων γνωστών του χωροχρόνου, είναι σφιχτά κουλουριασμένες μεταξύ τους, όπως οι κόμβοι σε ένα χαλί. Ακολούθως, προκύπτει ένας χώρος έξι διαστάσεων –ο οποίος σήμερα είναι γνωστός ως πολλαπλότητα Καλάμπι-Γιάου

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 277
Εάν οι επιστήμονες δεν ανησυχούσαν σχετικά με το ποιος θα είναι πρώτος, θα προχωρούσαν στην έρευνά τους με αβίαστα βήματα. Και αυτό σίγουρα δεν θα ήταν προς όφελος της εξέλιξης της επιστήμης.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 344
υπόθεση της επαναστατικής δικτατορίας

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 25
Τώρα πια, κάθε παιδί, κάθε έφηβος, κάθε ενήλικος βρίσκεται στη διασταύρωση όπου πρέπει να επιλέξει: να καταστραφεί μέσα σ’ έναν κόσμο που καταστρέφει την λογική μέσω μιας αποδοτικότητας με οποιοδήποτε τίμημα, ή να δημιουργήσει τη δική του ζωή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που να εξασφαλίζει την πληρότητα και την αρμονία. Η καθημερινή ύπαρξη δεν μπορεί πλέον να ταυτίζεται με αυτή την προσαρμοζόμενη επιβίωση, στην οποία την έχουν περιορίσει οι άνθρωποι που παράγουν το εμπόρευμα και που παράγονται από αυτό.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
να δώσουν στη γεωργία τον νέο χαρακτήρα εντατικής καλλιέργειας που συνδυάζεται με τη βιομηχανία, έναν χαρακτήρα που επιβάλλει η πρόσφατη πρόοδος του πολιτισμού

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 84
Τα κινήματα συλλογικής απελευθέρωσης και εναρμόνισης θα ξεσπάσουν ξεκινώντας από το άτομο, με τα πάθη του, τη δημιουργικότητά του, τη φαντασία του, την ακόρεστη δίψα του για βιωνόμενες εμπειρίες. Και κανένα συλλογικά κίνημα δεν θα επιτύχει την ποιοτική δύναμη της ριζοσπαστικότητας όσο δεν θα έχει αποδείξει ότι αυξάνει την εξουσία των ατόμων πάνω στην ίδια την καθημερινή ζωή τους. Το να είσαι ριζοσπαστικός, σημαίνει βα βάζεις την ιστορία στην υπηρεσία της ατομικής ευτυχίας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 45
Όπως και ο εκμεταλλευτής έτσι και ο εκμεταλλευόμενος δεν έχει διόλου την ευκαιρία να αφιερωθεί ανεπιφύλακτα στις ηδονές της τεμπελιάς.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 19
το πρόβλημα της ταυτότητας να προϋποθέτει το πρόβλημα της διαφοράς και αντιστρόφως

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 51
Υπάρχουν δύο τρόποι να απαγορεύσεις στον εαυτό σου την ευτυχία: να μην πιστεύεις σ’ αυτήν ή να πιστεύεις αντί να την επιθυμείς αδιάλειπτα.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
Η θέληση για δύναμη απέκτησε τις ιδεολογίες που της άξιζαν, εκείνες του ζώου που παριστάνει τον άγγελο και του αγγέλου που παριστάνει το ζώο. Η θέληση για ζωή θα ξέπεφτε σε θέληση για δύναμη εάν, διαχωριζόμενη από τον εαυτό της, βολευόταν σε μια ιδεολογική φόρμα.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
Πάντως, τα πρώτα βήματα είναι που κοστίζουν. Η φρενίτιδα της εργασίας, οι ολολυγμοί των καταναγκασμών, η σουβλερή εμμονή των ενοχών, ορθώνουν τα πιο επίφοβα εμπόδια της εμπορευματικής λογικής στην πορεία του άδολου σώματος, που εκστασιάζεται από τον πρωινό ήλιο ενώ μέσα σ’ ένα μεγάλο πήλινο μπολ το κουταλάκι ανακατεύει το γλυκό φρέσκο αγελαδινό γάλα με την ελαφρά πικράδα ενός υπέροχου καφέ, που πληρώνεται κατευθείαν στους παραγωγούς του σύμφωνα με την πολιτική της εύλογης τιμής που εδώ κι έναν αιώνα κήρυσσε ο συγγραφέας του Μαξ Αβελάαρ.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 52
η ενεργοποίηση της κοινωνίας προαπαιτεί την απεξάρτηση του πολίτη από τη βούληση εκείνη που συνδέεται άρρηκτα με τον φόβο και τη διασπορά του φόβου, μια βούληση την οποία η διακυβέρνηση επιχειρεί να συντηρεί πάντα με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση και το μεγαλύτερο δυνατό εύρος

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
Απέναντι στον θόρυβο που δημιουργούν οι φωνές που προσπαθούν να μας υποδείξουν το εφικτό και το αναγκαίο, ο Ροζάνης μας θυμίζει το επιθυμητό και την υπέρτατη αξία του οράματος.

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
Εξάλλου, σαν αναλύουμε τα δεινά της τωρινής οικονομικής οργάνωσης ξεκρίνουμε –κι ο εργατικός το ξέρει πολύ καλά– πως η ουσιαστική της βάση είναι στην καταναγκαστική για τον εργατικό ανάγκη να πουλήσει τη δύναμή του εργασίας. Μην έχοντας πώς να ζήσει για δεκαπέντε καν ημέρες, περιορισμένος από το Κράτος μέσα στην αδυναμία του να χρησιμοποιήσει τις δύναμές του δίχως να τις πουλήσει σε κάποιον, ο εργατικός πουλιέται σε κείνον που υπόσχεται να του δώσει δουλειά· παρατιέται από τα κέρδη που θα μπόρειε να του φέρ’ η δουλειά του, αφήνει στ’ αφεντικό τη μερίδα του λέοντος από τα προϊόντα που θα φτιάσει, απαρνιέται ως και την ίδια του την ελευθερία, κάνει παραίτηση από το δικαίωμα του να εισακούεται η γνώμη του για τη χρησιμότητα εκείνου που αυτός θα παράγει και για τον τρόπο που θα το παράγει.
Η συσσώρευση του κεφαλαίου προκύπτει έτσι όχι από την ιδιότητά του ν’ απορροφάει το υπερτίμημα, αλλ’ από την ανάγκη που βρίσκεται ο εργατικός να πουλήσει τη δουλευτική του δύναμη, –έχοντας ο πουλητής αυτός από πριν τη βεβαιότητα πως δεν θα πάρει ολάκερο εκείνο που παράγει η δύναμη αυτή, πως θα ζημιωθεί στα συμφέροντά του, πως θα γίνει ο υφιστάμενος του αγοραστή. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, ο κεφαλαιούχος ποτέ δεν θα ζητούσε να την αγοράσει. Κι από τούτο προκύπτει πως, για ν’ αλλάξει το σύστημα, πρέπει να χτυπηθεί στην ουσιαστική του βάση, στην αιτία του –στην αγορά και στην πούληση. Όχι στ’ αποτελέσματά του, τον κεφαλαιϊσμό (καπιταλισμό).

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 69
Τίποτα δεν σκοτώνει πιο σίγουρα από το να αρκείσαι στην επιβίωση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 34
Αν και οι προσωπικές σχέσεις μεταξύ των συγγραφέων και του Γιάου ήταν πολύ γνωστές, η απόφαση να εκδοθεί το άρθρο των Κάο και Ζου ελήφθη χωρίς να ζητηθεί η γνώμη των είκοσι έξι μελών της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού. Δεν τους παρουσιάσθηκε η εργασία, ούτε καν μία σύνοψη και ούτε είχαν ανατεθεί αξιολογήσεις σε ανεξάρτητους κριτές. Στην πραγματικότητα, η απόφαση να γίνει δεκτή η εργασία είχε επιβληθεί από τον υπεύθυνο σύνταξης, με τα μέλη της επιτροπής να ειδοποιούνται για την επικείμενη δημοσίευση, λίγες μόλις ημέρες πριν από την κυκλοφορία του τεύχους του περιοδικού. Αυτό που κάνει το ζήτημα χειρότερο στα μάτια πολλών από τη μαθηματική κοινότητα, είναι ότι κανένας από τα μέλη της επιτροπής δεν διαμαρτυρήθηκε –όταν όλα τα γεγονότα βγήκαν στην επιφάνεια– και κανένας από αυτούς δεν το θεώρησε πρέπον να παραιτηθεί από τη θέση του.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 333
ας κερδίσει ο καλύτερος!
Να κερδίσει τι; Περισσότερη ευδιάκριτη εξυπνάδα, περισσότερη τρυφερότητα, περισσότερη γαλήνη, περισσότερη διαύγεια όσον αφορά τον εαυτό του και τις περιστάσεις, περισσότερα μέσα για να επενεργεί πάνω στην ίδια του την ύπαρξη, περισσότερη δημιουργικότητα; Όχι, περισσότερα χρήματα και περισσότερη εξουσία, σ’ έναν κόσμο που καταχράστηκε το χρήμα και την εξουσία για να χρησιμοποιηθεί από αυτά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Για όποιον όμως ανακαλύπτει ξαφνικά τη μοναδικότητα του υποκειμενικού του σύμπαντος, την πολλαπλότητα των επιθυμιών, τη βιαιότητα της θέλησης για ζωή, τι το πιο αθώα ευχάριστο από τη χειρονομία να πετάξει στη μηχανή των καθημερινών καψονιών λίγα παλιοσίδερα; Το “κόμμα” του ξεπεράσματος θα γεννηθεί από τέτοιες χειρονομίες, από τέτοια άτομα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
ενός εκπαιδευτικού συστήματος που υποχρεώνει τον διδάσκοντα σε δεσποτισμό και το διδασκόμενο σε δουλοπρέπεια

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
Οι περισσότεροι, για να πάψουν να εργάζονται, πρέπει να προκαλέσουν στον εαυτό τους ένα ατύχημα ή μια αρρώστια που τους τιμωρεί για –άγνωστο ποιο– παράπτωμα και τους κάνει να παλινδρομήσουν στην παιδική εξάρτηση από –άγνωστο ποια– καταπιεσμένη παιδική ηλικία. Χρειάζονται περισσότερα για να καταδειχθεί σε ποια θρησκεία του παραλόγου αφιερώνουν οι άνθρωποι την ύπαρξή τους;

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
«Τρισδιάστατα σώματα, των οποίων όλες οι ελαστικές λωρίδες μπορούν να συρρικνωθούν σε ένα σημείο, δύνανται να μορφοποιηθούν προς μια σφαίρα».

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 164
Στο κοπιαστικό έργο του πολιτισμού, μας έχει δείξει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε· αλλά το ιδεώδες του σύγχρονου πολιτισμού βρίσκεται αλλού.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 49
Το να διατυπωθεί η εικασία είναι απλό: Θεωρήστε μια περιοχή σε σχήμα δακτυλίου που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ομόκεντρους κύκλους. Τώρα φανταστείτε ότι τα σημεία της περιοχής που βρίσκονται κοντά στον εσωτερικό κύκλο κινούνται δεξιόστροφα, ενώ τα σημεία του εξωτερικού κύκλου κινούνται αριστερόστροφα και ότι καθετί μεταξύ τους περιστρέφεται με ομαλό τρόπο. Ο Πουανκαρέ ισχυρίζεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο σημεία σημεία στη συγκεκριμένη περιοχή που παραμένουν ακίνητα.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 138
Δύο σχήματα λέγεται ότι είναι ομοιομορφικά, ή τοπολογικώς ισοδύναμα, εάν το ένα μπορεί να πάρει τη μορφή του άλλου ύστερα από ένα τέντωμα, ένα τσαλάκωμα, ένα φούσκωμα· αλλά όχι ύστερα από ένα σκίσιμο, ένα τρύπημα, ή μια συγκόλληση.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 121
Μόλις 1.383.000 άνδρες και γυναίκες στην Αγγλία και την Ουαλία δουλεύουν στους αγρούς, ενώ πάνω από 16.000.000 ανήκουν στην «επαγγελματική, υπηρετικής, απροσδιόριστη και αντιπαραγωγική τάξη», όπως λένε οι ανελέητοι στατιστικολόγοι.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 36
Θεμελιωμένη στο σύστημα της απόλυτης ανταλλαγής, η κοινωνία τής επιβίωσης παρασύρει στον δαιμονικό κύκλο τής αλληλοανταλλαξιμότητας τις αξίες και αρχές που είναι κοινά αποδεκτές και μοναδικά παραβιασμένες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
Η κοινότοπη φρίκη που το παγκόσμιο θέαμα μας παρουσιάζει καθημερινά, κρύβει μιαν άλλη φρίκη, ακόμα πιο θλιβερή, αυτή του καθαυτού θεάματος που, τοποθετώντας τον θεατή μεταξύ παραίτησης και αγανάκτησης, τον κάνει να τρέμει στις τέσσερις γωνιές του σύμπαντος, χωρίς να εγκαταλείπει την πολυθρόνα της νοσηρής απόλαυσης.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
εξαγοράζεις την ανάπαυση με υποταγή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
οι προκαθορισμένες φόρμες, οι αποκρυσταλλωμένες από το νόμο, της είναι αποκρουστικές

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 53
Δυο χιλιετίες που υπολογίζονται με βάση την ημερομηνία γέννησης ενός φαντάσματος, συνοψίζουν δέκα χιλιάδες χρόνια εμπορευματικής απάτης.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
Η σκιά του θανάτου είναι χειρότερη από τον ίδιο το θάνατο. Εφευρίσκοντας το φως της ανυπαρξίας, σκοτεινιάζει τη ζωή που φωτίζει εκ των έσω τόσο το σώμα όσο και το σύμπαν.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
Η ζωή είναι δηλητήριο για τους εχθρούς της ζωής. Μετατρέποντας τις επιθυμίες τους σε δηλητηριώδεις αλήθειες, πεθαίνουν από δίψα δίπλα σε μια πηγή που δεν τους ποτίζει παρά θάνατο. Η πηγή μιας νέας εποχής ας μας προφυλάξει από μια τέτοια μόλυνση!

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
Η ενοχή μειώνει και διαστρέφει την τεμπελιά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
«Ο εργάτης, που το έργο του έχει εξειδικευτεί από τον μόνιμο καταμερισμό της εργασίας, έχει χάσει το πνευματικό ενδιαφέρον για τη δουλειά του, κι αυτό ισχύει κυρίως στις μεγάλες βιομηχανίες: έχει χάσει την επινοητικότητά του...»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 128
ενοποιείται αντιφατικά μια αστική τάξη που όλη της η πρακτική τη συνδέει με την οργάνωση της επιβίωσης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
Όταν η τεμπελιά δεν θα τρέφει παρά την επιθυμία να ικανοποιεί τον εαυτό της, θα περάσουμε σε έναν πολιτισμό όπου ο άνθρωπος δεν θα είναι το προϊόν μιας εργασίας που παράγει το απάνθρωπο.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
εγώ διαχώρισα τη θέση μου… όχι απ’ το μέλλον σου μα απ’ το παρόν σου. Όχι απ’ τον ανθρωπισμό σου, μα απ’ την απανθρωπιά και τη μικροπρέπειά σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 125
τίποτε δεν θα γίνει αν η κοινωνική επανάσταση δεν αρχίσει από το μοίρασμα των προϊόντων κι αν δεν εξασφαλίσει σε όλους ό,τι χρειάζεται για την συντήρηση –δηλαδή την κατοικία, την τροφή, το ντύσιμο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 70
Η ιστορία θέτει πάντα το πρόβλημα της εναλλαγής μορφών δουλείας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Η πονηριά, Ανθρωπάκο, οδηγεί σε πρόωρο τάφο.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 125
αν το κόμμα του ξεπεράσματος δεν κατορθώσει να αφανίσει τις συνθήκες της επιβίωσης, αυτό θα σημάνει την αυτοκαταστροφή για όλους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
στην εκπαίδευση όπου σε όλες τις βαθμίδες κυριαρχεί η ανταγωνιστικότητα στο βαθμό «ο θάνατός σου η ζωή μου». Από εκεί παράγεται μια κοινωνική βία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
μια διαδικασία εξευγενισμού και οργάνωσης των επιθυμιών

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 56
αναγνωρίζω κάποιες νησίδες μη ένσκοπης δράσης. Θέλενα να τους πείτε χίπις ή παιδιά των λουλουδιών; Θέλετε να τους πείτε εξεγερμένους ανθρώπους που δεν ξέρουν γιατί εξεγείρονται; Θέλετε να τους πείτε παραπλανημένους ανθρώπους; Συμφωνώ.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 29
το αποκαλούμενο πρόβλημα των τριών σωμάτων δεν μπορούσε να επιλυθεί με ακρίβεια

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 60
Οι παπάδες παρακινούν ένα μικρόμυαλο να σκοτώσει τη Λουίζα Μισέλ, που –σαν αληθινή αναρχική– αναλαβαίνει την υπεράσπισή του και τον γλιτώνει από τους δικαστές.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 103
Κι αναγκαστικά προσέτι η βιομηχανία κατευθύνεται, και οφείλει να κατευθύνεται, όχι προς εκείνο που λείπει, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων, αλλά προς εκείνο που κάποια περιστατική στιγμή φέρνει τα μεγαλύτερα κέρδη της ώρας σε μερικούς.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 60
«όταν ένα πολίτευμα εξ ορισμού θεωρείται ότι πραγματοποιεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, ο πολίτης στερείται κάθε δικαιώματος να δυσανασχετεί ότι του στερούν τα δικαιώματά του και τις ελευθερίες του»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 33
Έστω κι αν είναι πασίγνωστο, στα γραφεία και στα εργοστάσια, ότι οι αρχηγοί βρωμάνε, είναι καλό να ξέρουμε στο εξής ότι δεν έχουν παρά την οσμή του εμπορευματικού συστήματος το οποίο προστατεύουν. Και παντού όπου υπάρχουν αρχηγοί μπορείς να μυρίσεις το κράτος και την ιεραρχημένη εξουσία που αποτελεί την ουσία του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
Ζητάς την ευτυχία στη ζωή μα η σιγουριά έχει μεγαλύτερη σημασία για σένα, ακόμα κι αν σου κοστίσει το χέρι σου ή τη ζωή σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 45
Φαινόταν ότι ο Κάο και ο Ζου διεκδικούσαν τις δάφνες για τον εαυτό τους. Κανείς δεν περίμενε μία άλλη απόδειξη και ένας ισχυρισμός ότι κινέζοι μελετητές είχαν λύσει την Εικασία του Πουανκαρέ έδειχνε βλακώδης.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 329
αισθάνεσαι την ανάγκη να παραφουσκώσεις τον εαυτό σου με λεφτά, με φαγητό, με ευτυχία, με γνώσεις, γιατί νιώθεις άδειος, πεινασμένος, δυστυχής, ούτε κάτοχος γνώσης, ούτε και με την επιθυμία να αποκτήσεις γνώση

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 66
Για να προσεγγίσει η τεμπελιά τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της, δεν αρκεί να αρνείται την πανταχού παρούσα επιθυμία για εργασία, χρειάζεται να υπάρχει καθ’ εαυτή και δι’ αυτή.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 38
Ενώ η εργασία των Μόργκαν και Τιαν είχε σχεδιασθεί ως ένα βιβλίο το οποίο θα περιείχε όλες τις λεπτομέρειες και θα ήταν προσιτό σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και γενικούς μαθηματικούς, οι Κλάινερ και Λοτ δεν θεωρούσαν τις «Σημειώσεις» τους ανεξάρτητες. Υποτίθεται ότι ήταν ένα συνοδευτικό κείμενο για τις εργασίες του Πέρελμαν, για να διαβάζεται σε συνδυασμό με αυτές.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 325
το πραγματικό εξορίζεται από την πραγματικότητα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
Οι πρωτοπόροι: αυτοί που, από την ανάλυση της επιβίωσης, θα περάσουν στη ζωντανή συνείδηση της προς δημιουργίαν ζωής, μέσα τους και στον κόσμο.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
προϋποθέτει την ισχυροποίηση της εξουσίας, η οποία τώρα πλέον εμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε δίκαιο και σε υπηρεσίες που εξυπηρετούν την πρόοδο της κοινωνίας και την ισονομία των πολιτών

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
ένα μέγεθος το οποίο δεν αλλάζει όταν η πολλαπλότητα υπόκειται σε παραβολική αλλαγή κλίμακας

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 300
Η εργασία είναι μια εκτρωματική δημιουργία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
η έλλειψη κοπριάς αλόγου– μειονέκτημα που θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο με την εξάπλωση των αυτοκινήτων

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 83
πάλη ανάμεσα στο “κόμμα” της αποσύνθεσης και το “κόμμα” του ολικού ξεπεράσματος

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
Οι αρχές, προκειμένου να αποφύγουν την έκρηξη των απωθημένων επιθυμιών προς ανεξέλεγκτες κατευθύνσεις, έμαθαν να χειρίζονται τις βαλβίδες αποσυμπίεσης και ελεγχόμενης εκτροπής.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
Βλέποντας τον πληθυσμό της Βρετανίας να αυξάνει κατά έναν άνθρωπο κάθε 1.000 δευτερόλεπτα, θα πανικοβληθούν μόνον όσοι θεωρούν τον άνθρωπο απλώς διεκδικητή του υλικού πλούτου της ανθρωπότητας και όχι συνάμα και ως συνεισφέροντα σ’ αυτό τον πλούτο.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 52
Στο πρόσωπό του είδαν έναν άνθρωπο τόσο ιδεαλιστή, που δεν τον άγγιζε η μίζερη πραγματικότητα.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 19
το πρόβλημα Κεφαλαίου και Εργασίας γενικεύεται· αλλά συγχρόνως απλουστεύεται κιόλας. Να επανέλθουμε σε μια κατάσταση πραγμάτων στην οποία τα σιτηρά καλλιεργούνται και τα βιομηχανικά αγαθά κατασκευάζονται, για να τα χρησιμοποιούν οι ίδιοι άνθρωποι που τα καλλιεργούν και τα κατασκευάζουν: αυτό, αναμφίβολα, θα είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσει η ευρωπαϊκή ιστορία κατά τα επόμενα χρόνια. Κάθε περιφέρεια θα γίνει παραγωγός και καταναλωτής των βιομηχανικών αγαθών που παράγει. Αλλά αυτό αναπόφευκτα συνεπάγεται ότι, συγχρόνως, θα είναι παραγωγός και καταναλωτής και των γεωργικών της προϊόντων

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 29
διατήρηση του παλιού «εθίμου του Ήβσχαμ» (σύμφωνα με το οποίο από αμνημονεύτων χρόνων ο ενοικιαστής που έρχεται πρέπει να πληρώσει τον ενοικιαστή που φεύγει, και όχι τον γαιοκτήμονα, για τις βελτιώσεις στον αγρό)

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 79
όσοι ονειρεύονται να μονοπωλήσουν την τεχνική ιδιοφυΐα βρίσκονται πενήντα χρόνια πίσω από την εποχή. Ο κόσμος –ο πλατύς πλατύς κόσμος– είναι τώρα το γνήσιο πεδίο της γνώσης

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 31
αν δουλεύουμε πέντε ώρες την ημέρα, θα είναι γενικά αρκετό για να δώσουμε σε όλους τους πολίτες ενός πολιτισμένου έθνους τις ανέσεις που τώρα είναι προσιτές μόνο σε λίγους

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 144
Στη γεωργία, όπως και παντού αλλού, η μοναδική λογική λύση είναι η συνεταιριστική εργασία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 86
Να κόψουμε επιτέλους την συνήθεια να είναι κανείς σε ζήτηση αντί να είναι σε προσφορά και να τελειοποιηθεί αυτή η μίζερη κοινωνία των μόνιμα βοηθούμενων που η παθητικότητά τους αποτελεί τη δύναμη των διεφθαρμένων.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 59
Από την άλλη μεριά, οι γραφειοκρατικοί και πολιτικοί μηχανισμοί, που αποτελούν τις θεσμίσεις της κρατικής υπόστασης, «τείνουν», για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ανρί Λεφέβρ (Henri Lefebvre), «να υψωθούν πάνω από την κοινωνία: να την εξουσιάζουν αντί να τη διαχειρίζονται. Αυτή την παράλογη πλευρά παρουσιάζει η άνοδος του συνόλου προς την αφαίρεση, που ο Χέγκελ την χειροκροτεί ως σημείο και απόδειξη λογικότητας».

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
«…δύο ορμέμφυτα που είναι βαθιά ενθηκευμένα στην ανθρώπινη φύση, στη λαχτάρα για σωτηρία και στην αγάπη της ελευθερίας. Το εγχείρημα να ικανοποιηθούν και τα δύο συγχρόνως είναι καταδικασμένο να καταλήξει, αν όχι στην απόλυτη τυραννία, τουλάχιστον στην πελώρια υποκρισία και στην αυταπάτη που είναι συνακόλουθα της ολοκληρωτικής δημοκρατίας»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 37
οι εμπειρίες του έφηβου Ανρί στη διάρκεια της κατοχής, άναψαν τον πατριωτισμό στην καρδιά του

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 39
η ομορφιά προτρέπει στη δημιουργία και την αγάπη, σε αντίθεση με την ασχήμια που εξωθεί στο μίσος και την εξόντωση

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 62
Αν δεν ανακαλύψετε μέσα σας αυτή την a priori αρχή της γενικής θέλησης και του γενικού συμφέροντος, τότε πρέπει να εξαναγκαστείτε να την ανακαλύψετε, πρέπει κάποιος να σας εξαναγκάσει να την ανακαλύψετε μέσα σας. Αυτό είναι Δημοκρατία; Εγώ το ονομάζω ολοκληρωτισμό.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
Στη Γερμανία είχες να διαλέξεις μεταξύ του Γκάιριγκ και του Χίμμλερ, απ’ τη μια μεριά, και του Λίμπκνεχτ, Λαντάου και Μούσαμ, από την άλλη. Έκανες τον Χίμμλερ αρχηγό της αστυνομίας σου και δολοφόνησες τους πραγματικούς σου φίλους.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
όταν σε οδηγεί η ουτοπία, γίνεσαι ο εαυτός σου

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 10
μετά από πολλούς αιώνες το συγκλονιστικό κίνημα της Μεταρρύθμισης στη Θρησκεία, ο επιστημονικός εγκεφαλισμός στη μόρφωση, η Γαλλική Επανάσταση στην κοινωνία και το ναπολεόντειο επεισόδιο στην πολιτική, τριών δηλαδή αιώνων αστάθειες, περιπέτειες και παραστρατήματα, κατάληξαν ασυναίσθητα στην πλουτοκρατική οργάνωση που εξουσιάζει αποκλειστικά εδώ κι ένα αιώνα τον κόσμο, φτιασιδωμένη με το φημισμένο φτιασίδι: «λαϊκή κυριαρχία».

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[Ι. Ζερβός]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 7
το παρόν βιομηχανικό σύστημα, που εδράζεται σε μια μόνιμη εξειδίκευση των λειτουργιών, φέρει ήδη μέσα του τα σπέρματα της καταστροφής του. Οι βιομηχανικές κρίσεις, που γίνονται ολοένα πιο οξείες και παρατεταμένες, και καθίστανται ακόμα χειρότερες και οξύτερες εξ αιτίας των εξοπλισμών και των πολέμων που συνεπάγεται το παρόν σύστημα, καθιστούν ολοένα πιο δύσκολη τη διατήρησή του.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 16
«Η ζωή έχει γίνει πλέον αντικείμενο της εξουσίας».

Στέφανος Ροζάνης
[Michel Foucault]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
καταδικάσαμε ό,τι από τη βιομηχανία δεν ήταν μεγάλο εργοστάσιο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 89
το ανακλαστικό τής καταστροφής εγγράφεται στη λογική του θανάτου μιας εμπορευματικής κοινωνίας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 11
Η δύναμη των αντικειμένων ήταν ανώτερη από τις επιθυμίες των όντων.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 9
η ύπαρξή τους απλωνόταν πάνω στην παγωμένη σκιά μιας ζωής απούσας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 10
θεαματική-εμπορευματική κοινωνία

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
για να μη μιλήσουμε για τις δυνατότητες άρδευσης ή για τη φυτευτική μηχανή, που οπωσδήποτε θα εφευρεθεί μόλις υπάρξει επαρκής ζήτηση

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 69
Οι σύγχρονες δημοκρατίες είναι αυτονομημένες και αποκομμένες από τη γενική βούληση, όχι από τον ενθουσιασμό. Η βούληση είναι πράξη νοητική και πράξη κριτική, ενώ ο ενθουσιασμός είναι συναίσθημα άκριτο.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
ο εαυτός μας εκπίπτει μέσω της αντιπροσώπευσης

Στέφανος Ροζάνης
[Friedrich Hegel]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
προπαγανδιστής του Σοσιαλισμού

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[για τον Karl Marx]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 69
Τα βιομηχανικά έθνη θα στραφούν οπωσδήποτε στη γεωργία, είναι αναγκασμένα να βρουν τα καλύτερα μέσα για να την συνδυάσουν με τη βιομηχανία, και πρέπει αυτό να το κάνουν χωρίς χρονοτριβή.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 90
Διάλεξες το ηλεκτροσόκ, για να μην έρθεις αντιμέτωπος με τις γιγαντιαίες διαστάσεις της αθλιότητάς σου, για να συνεχίσεις να μένεις τυφλός εκεί όπου απαιτείται καθαρή, διαπεραστική όραση.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
Οι διαμάχες προτεραιότητας είναι τόσο παλιές όσο η ίδια η επιστήμη και οι μαθηματικοί δεν αποτελούν εξαίρεση. Πριν από τριακόσια χρόνια ο Ισαάκ Νεύτων και ο Γκότφριντ Λάιμπνιτς φιλονίκησαν άγρια για το ποιος είχε επινοήσει τον απειροστικό λογισμό. Και ακόμα και σήμερα οι ιστορικοί της επιστήμης διαφωνούν για το εάν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ή ο Ντάβιντ Χίλμπερτ πρώτος έγραψε, διόρθωσε, υπέβαλε και δημοσίευσε την κρίσιμης σημασίας εργασία επί της θεωρίας της γενικής σχετικότητας. Όμως κάτι νέο προκύπτει από τις διαμάχες προτεραιότητας. Εάν οι επιστήμονες δεν ανησυχούσαν σχετικά με το ποιος θα είναι πρώτος, θα προχωρούσαν στην έρευνά τους με αβίαστα βήματα. Και αυτό σίγουρα δεν θα ήταν προς όφελος της εξέλιξης της επιστήμης.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 344
τον μοναδικό πλούτο του ανθρώπου, την δημιουργικότητά του

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
κοινωνία των πληροφοριακών δικτύων

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
Καθόλου δε με απασχολεί αν έχω δίκιο, προτιμώ να δώσω στον καθένα σωστά κίνητρα για να εξερευνήσει την terra incognita της βιωμένης εμπειρίας, εκεί όπου πάντα εισερχόμαστε μόνοι.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Το μόνο που έχομε να κάνουμε σα βλέπουμε πράξες αντικανονικές να γίνονται στ’ όνομα της ελευθερίας του ατόμου είναι το ν’ αποδοκιμάζουμε την αρχή «καθένας για τον εαυτό του και το Κράτος για όλους» και να ‘χουμε το θάρρος να λέμε κατά πρόσωπο και μεγαλόφωνα τι σκεφτόμαστε γι’ αυτές τις πράξες. Τούτο μπορεί βέβαια να φέρει σε σύγκρουση· αλλά η σύγκρουση είναι αυτή η ζωή. Κι από τη σύγκρουση θα προκύψει μια εκτίμηση γι’ αυτές τις πράξες, πολύ πιο σωστή παρά όσες ήθελε προκύψουν από μόνη την επίδραση των παραδεγμένων ιδεών.
Όταν το ηθικό επίπεδο μιας κοινωνίας ξεπέσει στο σημείο που είναι σήμερα ξεπεσμένο, απαντέχομε από πριν πως η εξέγερση εναντίον της κοινωνίας αυτής θα λαβαίνει κάποτε μορφές που θα μας κάμουνε να φρίξουμε· αλλ’ ας μη καταδικάζουμε γι’ αυτό προκαταβολικά την εξέγερση.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 100
η αστική επανάσταση οδήγησε τον επαναστατημένο άνθρωπο στην κατάσταση του βιομηχανικού εργάτη, η σοσιαλιστική επανάσταση οδήγησε τον επαναστατημένο άνθρωπο στην κατάσταση του εργάτη των κολχόζ και της κολεκτίβας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Όταν η λειτουργία του πνεύματος –που συνίσταται στο να μετατρέπει την ενέργεια των επιθυμιών σε παραγωγική δύναμη– εκθειάζεται ως έργο κάθαρσης, αυτό δημιουργεί τον μυστικισμό. Ιδού γιατί ο κόσμος των επιχειρήσεων τρέφει μεγάλο σεβασμός της πνευματικές αξίες.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
τα βάσανα τα οποία επιβάλλονταν στις εργαζόμενες τάξεις για τον σκοπό αυτό δεν ήταν απόρροια καμιάς απολύτων αναγκαιότητας, και απλώς επιβάλλονταν για να ευνοήσουν τα προσωρινά συμφέροντα των ολίγων

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 114
η εκμετάλλευση της φύσης επέφερε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
Αν ο καπιταλισμός πάθαινε κρίσεις, το θεαματικό-εμπορευματικό σύστημα δεν κινδυνεύει καθόλου απ’ αυτή την πλευρά, για τον απλούστατο λόγο ότι βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση κρίσης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
η σύγχυση της αναίδειας με την ελευθερία ήταν πάντα χαρακτηριστικό των σκλάβων

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 82
για να καρφώνουμε μπουκέτα τα λουλούδια στη μύτη της ξιφολόγχης

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 86
αυτή η μέθοδος προώθησης των μαθηματικών είναι στρεβλή και απαράδεκτη, δεν κάνει τα μαθηματικά δημοφιλή ως επιστήμη, αντίθετα μόνο μπερδεύει το κοινό

George G. Szpiro
[Anatoly Vershik]
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 360
Τότε έχουμε μια δημοκρατία αλλά χωρίς ανθρώπους, χωρίς Δήμο, μια δικτατορία ενθουσιόντων ανθρώπων.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
Το σφάλμα δεν είναι ενοχή.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Η θεωρία δεν κατανοείται ριζοσπαστικά όσο δεν δοκιμάζεται. Δεν αγγίζει παρά μόνο επιφανειακά το άτομο που δεν ανακαλύπτει μέσα της τη χρήση που μπορεί να αντλήσει απ’ αυτήν τη θέλησή του για ζωή. Έξω από μια τέτοια ενότητα, τα πάθη μπλοκάρονται, στρέφονται ενάντια στον εαυτό τους, η θεωρία κατατεμαχίζεται

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
Πόσο καλύτερα ο ιστορικός και ο κοινωνιολόγος θα καταλάβαιναν την ανθρωπότητα, αν την γνώριζαν όχι μόνον από τα βιβλία, όχι από λίγους αντιπροσώπους της, αλλά στο σύνολό της, στην καθημερινή της ζωή, στην καθημερινή της εργασία και στις καθημερινές της υποθέσεις! Πόσο περισσότερο θα εμπιστευόταν η ιατρική την υγιεινή και πόσο λιγότερο τη συνταγογραφία, αν οι νεαροί γιατροί ήταν οι νοσοκόμοι του αρρώστου και αν οι νοσοκόμες εκπαιδεύονταν όπως οι σημερινοί γιατροί! Και πόσο θα κέρδιζε ο ποιητής στα αισθήματά του για τις ομορφιές της φύσης, πόσο καλύτερα θα γνώριζε την ανθρώπινη καρδιά, αν συναντούσε τον ανατέλλοντα ήλιο μαζί με τους εργάτες της γης, εργάτης κι αυτός· αν πάλευε με τη θύελλα μαζί με τους ναύτες, πάνω στο καράβι· αν γνώριζε την ποίηση του μόχθου και της ανάπαυσης, της λύπης και της χαράς, της πάλης και της κατάκτησης!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 143
δύο είναι οι οδοί για την επιβολή της κοινωνίας του ελέγχου: το άσυλο, που πάει να πει φυλακή και το φρενοκομείο, και το πανεπιστήμιο

Στέφανος Ροζάνης
[Antonio Negri]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 25
το «πέταλο», το οποίο έμελλε να γίνει ένα από τα σύμβολα της θεωρίας του χάους. Εξέφραζε εύστοχα το νόημα της φράσης «ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες», που είναι μια από τις συνηθισμένες εκφάνσεις της θεωρίας του χάους

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 213
ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ έχει θέσει την αρχή της Γενικής Βούλησης, ως ουσιώδους προαπαιτούμενου της κρατικής υπόστασης και της Δημοκρατίας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 66
Η έκφραση «εφαρμοσμένη επιστήμη» είναι τελείως παραπειστική, επειδή, στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις, η εφεύρεση, όχι μόνο δεν είναι εφαρμογή της επιστήμης, αλλά απεναντίας δημιουργεί έναν νέο επιστημονικό κλάδο.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 141
Εμείς οι ίδιοι πάντα καταστρέφουμε τους εαυτούς μας.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
τα νεανικά χρόνια χάνονται μέσα στην κατήφεια

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 12
η διαφορετικότητα μπορεί να παράγει αυτό που συμβατικά λέμε δημοκρατία. Ποτέ η ομοιογενοποίηση.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
Σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνον έναν κόμβος με τρεις διασταυρώσεις, ένας άλλος με τέσσερις διασταυρώσεις και δύο με πέντε διασταυρώσεις. Συνολικά υπάρχουν 249 διαφορετικοί κόμβοι με έως και δέκα διασταυρώσεις. Πέραν αυτού ο αριθμός των δυνατοτήτων αυξάνεται γρήγορα. Δεν είναι λιγότεροι από 1.701.935 οι κόμβοι με μέχρι και δεκαέξι διασταυρώσεις.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 107
πρακτική του ανατρεπτικού παιχνιδιού

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
Μονάχα εκείνοι που δεν κάνουν τίποτε, δεν κάνουν λάθη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 99
Αυτό που βαραίνει πάνω μας δεν είναι πια το κεφάλαιο αλλά η λογική του εμπορεύματος, δεν είναι πια η εξουσία ενός ανθρώπου ή μιας τάξης που έχουν συνείδηση της κυριαρχίας τους, ούτε καν μιας κυνικής κάστας, αλλά η ιθύνουσα μηχανή της οποίας οι ιθύνοντες, όπως ο αξιωματικός της Αποικίας Καταδίκων του Κάφκα, δεν είναι παρά αξιοκαταφρόνητα γρανάζια καταδικασμένα στη σκουριά τού εμφράγματος και της πρόωρης μαλάκυνσης εγκεφάλου.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
είναι πια καιρός ν’ αξιώσουμε την ολοκλήρωση της εργασίας. Η μέχρι τώρα πολιτική οικονομία επέμενε κυρίως στη διαίρεση. Εμείς κηρύσσουμε την ολοκλήρωση· και υποστηρίζουμε ότι η ιδεώδης κοινωνία –δηλαδή η κατάσταση προς την οποία οδεύει ήδη η παρούσα κοινωνία– είναι μια κοινωνία ολοκληρωμένης, συνδυασμένης εργασίας. Μια κοινωνία στην οποία το κάθε άτομο παράγει χειρωνακτικό και πνευματικό έργο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 16
Η πνευματικότητα είναι αυτό το νεκροτομείο όπου η χωρίς απολαύσεις συνείδηση και οι χωρίς συνείδηση απολαύσεις, δεν καταφέρνουν να ενωθούν και να ικανοποιηθούν μέσα στο κορμί.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 58
παραγωγικής μιζέριας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 34
η δημοκρατία, μην μπορώντας να πραγματωθεί σε ένα κόσμο μέσα στον οποίο η λέξη «λαός» έχει πάρει διαφορετική σημασία και η οικονομική εξουσία έχει πλήρως κατισχύσει επί της πολιτικής εξουσίας, έχει καταστεί ένας άχρηστος όρος

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
Αλλ’ από σήμερα μπορεί κανείς να πει πως εις τη Γαλλία το ξύπνημα των ελευθεριακών ιδεών έχει πια δώσει την ώθησή του στην κοινωνία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 97
Ο εξεγερμένος άνθρωπος βιώνει με απόλυτη ένταση το φαντασιακό εναντίον του πραγματικού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 85
διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους ρεφορμιστές της επιβίωσης και τους εξεγερμένους της θέλησης για ζωή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 5
δεν πρόκειται να εκδιώξετε ούτε τους δογματισμούς, ούτε τις μαφίες των ναρκωτικών και των επιχειρήσεων, γιατί μέσα στην ιεραρχική οργάνωση της εκπαίδευσης υπάρχει ένα ύπουλο ένζυμο που ευνοεί την επίδρασή τους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Η σύνθετη παραγωγή ήταν αδύνατη. Ωστόσο, η εξαιρετική απλούστευση των τεχνικών διαδικασιών στη βιομηχανία και στη γεωργία, εν μέρει χάρη στον αυξανόμενο καταμερισμό της εργασίας –σε αναλογία προς ό,τι βλέπουμε στη βιολογία– κατέστησαν εφικτή τη σύνθεση· και μια ευδιάκριτη τάση προς τη σύνθεση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων γίνεται τώρα έκδηλη στη σύγχρονη οικονομική εξέλιξη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 10
Με τις παρούσες συνθήκες διαίρεσης του πληθυσμού σε κεφαλαιοκράτες και εργάτες, σε κάτοχους μεγάλων περιουσιών και σε λαϊκές μάζες που ζουν με αβέβαιους μισθούς, η εξάπλωση των βιομηχανιών σε νέα πεδία συνοδεύεται από τα ίδια φρικτά γεγονότα της ανελέητης καταπίεσης, της σφαγής παιδιών, της μεγάλης φτώχειας και της ανασφάλειας της ζωής.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 29
μια τάξη πραγμάτων όπου η σκέψη ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, τροφοδοτώντας το ανθρώπινο υποκείμενο με συνεχείς προσομοιώσεις, κατά τρόπον ώστε να ακυρώνεται τελικά η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψεύδος

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 91
στην τωρινή κοινωνική κατάσταση, είναι αδύνατον οι άνθρωποι, όσο καλοπροαίρετοι κι αν είναι, όσο αφοσιωμένοι κι αν είναι στον αγώνα κατά των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας και υπέρ της ελευθερίας, να εργαστούν από κοινού δίχως να δημιουργήσουν αυθόρμητα ανάμεσά τους μια καινούρια τυραννία, που προστίθεται στην τυραννία των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 51
μια άνετη επιβίωση, οι πόροι και η καρδιά της οποίας εξαντλούνται στον φαύλο κύκλο της αποδοτικότητας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
Αλλά εγείρεται το ερώτημα: Γιατί δεν θα έπρεπε τα βαμβακερά, τα μάλλινα και τα μεταξωτά, που τώρα υφαίνονται με το χέρι στα χωριά, να υφαίνονται με μηχανήματα στα ίδια χωριά, χωρίς να πάψουν να συνδέονται με τη δουλειά στα χωράφια; Γιατί δεν θα έπρεπε οι εκατοντάδες οικοτεχνικές επιχειρήσεις, που τώρα δουλεύουν αποκλειστικά με τα χέρια, να χρησιμοποιήσουν μηχανές που εξοικονομούν εργασίας, όπως συμβαίνει ήδη στα πλεκτήρια και σε πολλούς άλλους κλάδους; Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μη χρησιμοποιείται ο μικρός κινητήρας πολύ ευρύτερα από όσο σήμερα, όπου δεν υπάρχει ανάγκη να ιδρυθεί εργοστάσιο· και δεν υπάρχει κανένας λόγος για να μην έχει το χωριό το μικρό του εργοστάσιο, όπου η εργοστασιακή δουλειά είναι προτιμότερη, όπως ήδη βλέπουμε σε ορισμένα χωριά της Γαλλίας.
Επιπλέον. Δεν υπάρχει λόγος να μην ανήκει στην κοινότητα το εργοστάσιο, με την κινητήρια ενέργειά του και τα μηχανήματά του, όπως συμβαίνει ήδη, όσον αφορά την ενέργεια, στα εργαστήρια και τα μικρά εργοστάσια της ορεινής περιοχής της γαλλικής Γιούρας που αναφέραμε παραπάνω. Είναι προφανές ότι τώρα, στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα, το εργοστάσιο είναι η κατάρα του χωριού, καθώς επιβάλλει υπερεργασία στα παιδιά και κάνει φτωχούς τους άρρενες χωρικούς· και είναι φυσικότατο να του εναντιώνονται με όλα τα μέσα οι εργάτες, αν έχουν κατορθώσει να διατηρήσουν την παλιά επαγγελματική τους οργάνωση (όπως στο Σέφηλντ ή στο Ζόλινγκεν) ή αν δεν έχουν ακόμα εντελώς εξαθλιωθεί (όπως στη Γιούρα). Αλλά σε μια ορθολογικότερη κοινωνική οργάνωση, το εργοστάσιο δεν θα συναντούσε τέτοια εμπόδια: θα ήταν ευλογία για το χωριό. Και υπάρχουν ήδη αλάθητες ενδείξεις ότι μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση γίνεται όντως σε ορισμένες χωριάτικες κοινότητες.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 119
Πεθαίνουμε από υπερβολική έγνοια για ό,τι μας σκοτώνει και από ελάχιστο ενδιαφέρον για το ζων

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
Σαν ένα παιδί κάμει ένα σφαλματάκι είναι τόσο εύκολο να το τιμωρήσουμε· έτσι παύει αμέσως κάθε συζήτηση! Είναι άλλο τόσο εύκολο, δεν είν’ έτσι; να προστάξουμε να κόψουμε το κεφάλι ενός ανθρώπου. Μάλιστα σαν έχουμε δήμιο μ’ ετήσιο μισθό. Αυτό δα μας γλιτώνει από το να σκεφθούμε τις αιτίες των εγκλημάτων.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 83
Η ιδιότητα του πολίτη ταυτίζεται με το δικαίωμα εισβολής και συμμετοχής στο θέαμα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 22
η παραγωγή κρέατος για τα εργοστάσια και τα κανόνια

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
ένα ριζοσπαστικό φαντασιακό που σημαίνει ότι ο κόσμος υπάρχει εφόσον και μόνο εάν υπάρχει κάποιος που θέλει να τον αλλάξει.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 63
Αν η μέγγενη σφίξει ακόμα περισσότερο, πολλοί θα θεωρήσουν προτιμότερο να πεθάνουν προφέροντας στον εαυτό τους την απόλαυση να πάρει μαζί του, με τη βόμβα, με το μαχαίρι ή με τον όλμο, τους πρώτους αξιωματικούς της επιβίωσης που θα βρεθούν μπροστά του: δικαστές, παπάδες, μπάτσους, αφεντικά, προϊσταμένους. Να οι συνθήκες που ο Κερντερουά, ο Μαλντορόρ, οι Σκύθες τού Μπλοκ και ο Αρτώ καλούσαν από τα έγκατα της καταπιεσμένης υποκειμενικότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
μερικών κούφιων φράσεων, του τύπου: “Έκανα το χρέος μου απέναντι στο μέλλον· μακάρι και το μέλλον να κάνει το χρέος του απέναντι σε μένα…”

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 39
Ένα και μόνο επαναστατικό κείμενο προς χρήση των παιδιών, έχοντας την κατάλληλη κυκλοφορία, θα ήταν αρκετό για να γελοιοποιήσει όλη τη γλώσσα του εξωτερκού τους καθορισμού. Όμως δεν υπάρχει. Τι ονειρεύονται οι αντιπαιδαγωγοί – “αντιευνουχιστές”;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 59
Οι θρησκείες έχουν ανάγκη από τη μιζέρια για να διαιωνίζονται· την συντηρούν προκειμένου να προσδίδουν περισσότερη λάμψη στις φιλανθρωπικές πράξεις τους. Ε, λοιπόν, μήπως το εκπαιδευτικό σύστημα δρα διαφορετικά όταν προϋποθέτει την ύπαρξη μιας θεμελιακής αδυναμίας στον μαθητή, εκτεθειμένης συνεχώς στην αμαρτία της τεμπελιάς και της άγνοιας, για την οποία μπορεί να του δώσει άμεση αμαρτιών μόνο η ιερή, τρόπος του λέγειν, αποστολή του καθηγητή; Είναι πια καιρός να τελειώνουμε μ’ αυτές τις φλυαρίες του παρελθόντος!

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
Αν μπορούσατε να προσφέρετε έρωτα σ’ έναν άντρα, έστω και μια φορά, η ζωή πολλών Νέγρων, Εβραίων ή εργατών θα είχε σωθεί.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 116
Τελευταία είχες να διαλέξεις μεταξύ της δολοφονικής ατομικής ενέργειας και της ενεργητικής ορμονικής ενέργειας. Με τη συνηθισμένη στραβοκεφαλιά σου διάλεξες την ατομική ενέργεια.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
Η γοητεία που ασκεί σήμερα ο σιτουασιονισμός δείχνει ότι η ριζοσπαστική θεωρία έχει αγγίξει μια φράξια του προλεταριάτου, αλλά αυτή η φράξια την έκανε κτήμα της μόνο αποσπασματικά. Επειδή η φράξια που αγγίχτηκε ήταν η φράξια των διανοητικά εργαζομένων, επειδή διέθετε πολύ λίγη αποτελεσματικότητα στον αγώνα εναντίον του εμπορευματικού συστήματος, επειδή το σταλινικό γκέτο απομόνωσε την εργατική φράξια, κτλ. Αλλά επίσης επειδή η πρακτική της ριζοσπαστικότητας δεν είχε αρκετή ακρίβεια.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Απελευθερώνοντας την καθημερινή ζωή μας από μια οικονομία που την έστρεφε ενάντια στον εαυτό της, θα εισέλθουμε για πρώτη φορά σ’ ένα πεδίο απροσδιοριστίας όπου θα εναπόκειται στην ευαισθητοποιημένη ευφυΐα να στρέψει προς όφελός μας το παιχνίδι της τύχης.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
Η ανθρωπινότητά μας θα γεννηθεί από την ανεπιφύλακτη αγάπη για το παιδί, το ζώο, το δέντρο, τη γη.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
υπολογιστική σκέψη

Στέφανος Ροζάνης
[Martin Heidegger]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 75
Καλύτερα να μιλάμε για υπευθυνότητα γιατί η ευθύνη είναι ένα νομικίστικο κατασκεύασμα.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 29
την παραγωγή περισσότερων προϊόντων με λιγότερη εργασία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 39
είναι προτιμότερο η ριζοσπαστική θεωρία να κοινοποιείται αδιαχώριστα μέσα στη διάδοση των μεθόδων σαμποτάζ και εκτροπής-οικειοποίησης και να αναλογεί στους ανατρεπτικούς παίκτες να τη μεταδώσουν με της σειρά τους, με όλα τα μέσα, διαδίδοντας τις ιδιαίτερες τεχνικές τους και τους τύπους δράσης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 44
Δεν έχουμε πλέον τίποτα να διδαχτούμε από τις ατέρμονες σοφιστείες που μας κληροδότησε ο παλιός κόσμος, πάνω στην τέχνη του να πεθάνεις και την επιστήμη του να βασανίζεσαι.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
στον χριστιανικό αναρχισμό

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 86
Έχουν τόσο πολύ συνηθίσει να δέχονται διαταγές που, αγνοώντας πλέον τι επιθυμούν, περιμένουν κάποιον να τους το υποδείξει.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
Πόσος χρόνος για να αχρηστεύσουμε τις παγίδες που εμείς οι ίδιοι στήσαμε στα μονοπάτια της καθημερινότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 37
της απείθειας που είναι η κατάλληλη απάντηση

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
σε ένα κόσμο όπου τίποτα δεν αποκτιέται χωρίς εργασία της δύναμης και της πανουργίας, η τεμπελιά είναι μια αδυναμία, μια βλακεία, ένα σφάλμα, ένας λανθασμένος υπολογισμός

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 18
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε ένα γραφείο, όπου να μην εφαρμόζονται με αγαλλίαση το σαμποτάζ και η εκτροπή-οικειοποίηση. Είναι αρκετό να τα γενικεύσουμε μέσω της συνείδησης του εγχειρήματος που συνενώνει τον αφανισμό του εμπορευματικού συστήματος και τη μαθητεία στη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση. Η παρουσία της ολικής κριτικής δίνει στη δράση που αναλήφθηκε ενάντια σε ορισμένα κομμάτια τού εμπορεύματος τον μέγιστό της βαθμό αποτελεσματικότητα, ατιμωρησίας και απόλαυσης. Αποτελεί την επαναστατική διάσταση στην ατομική καθημερινή ανατροπή και χειραφέτηση, το άνοιγμα προ το συλλογικό ξεπέρασμα, την εγγύηση της τακτικής και στρατηγικής ορθολογικότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 44
Για τούτο και οι γάλλοι περιβολάρηδες πειραματίζονται εντατικά με την κατ’ ευθείαν θέρμανση του εδάφους με θερμοσωλήνες.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 83
Αφού υπήρξε το καταφύγιο της χαριστικότητας και, στη ρομαντική εποχή, ο ναός ο απαγορευμένος στους εμπόρους, η κουλτούρα ενέδωσε στη λογική του κυρίαρχου οικονομικοκοινωνικού συστήματος. Εισχωρεί στην οικονομία σαν είδος πολυτελείας προσιτό σε όλους, ενώ το θέαμα, απορροφώντας την, προσδίδει στις οφθαλμαπάτες τής υποκειμενικής πραγμάτωσης την ετικέτα της πνευματικότητας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
στην κυριαρχία, όπως και στην υποταγή, λειτουργούσε πάντα κάτι αυθόρμητο, κάτι ενστικτώδες

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 42
τα παιδικά χρόνια δεν πρέπει να σπαταλιούνται τόσο άχρηστα όπως τώρα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 130
Η εργασία εκφύλισε την τεμπελιά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
Όταν ο Διαφωτισμός απέρριψε τον Θεό, έβαλε στη θέση του τον Άνθρωπο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
Δεδομένου ότι η επανάσταση δεν υπάρχει για την εξουσία έξω από το θέαμα, ο “δεξισμός” και ο αριστερισμός εκφράζουν στα πλαίσια της κυρίαρχης γλώσσας την αναγκαία επαναφομοίωση της πραγματικής σύγκρουσης. Άλλωστε, αν το “κόμμα” του ξεπεράσματος αργήσει να εκδηλωθεί αποτελεσματικά, τίποτα δεν θα αντιταχθεί στο ξέσπασμα ενός τερατώδους και αιματηρού εμφυλίου πολέμου, σύμφωνα με τα μελοδραματικά πρότυπα του φασισμού και του αντιφασισμού.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
πώς να καλλιεργηθεί αυτή η γη, όταν δεν υπάρχει κανένας για να την καλλιεργήσει;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 37
να ικανοποιεί τις επιθυμίες του, όχι με έναν ζωώδη κορεσμό, αλλά σύμφωνα με τις εκλεπτύνσεις της ανθρώπινης συνείδησης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 17
στις μεγάλες ιδιοφυΐες μας η χειρωνακτική εργασία δεν ήταν εμπόδιο στις αφηρημένες έρευνες· μάλλον τις ευνόησε

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 126
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της πλήρους κατανόησης των διανοητικών διαταραχών και της θεραπείας τους με ηλεκτροσόκ.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
Η ανία γεννάει την βία, η ασχήμια των κτιρίων παροτρύνει στον βανδαλισμό

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 11
Η εμπειρία τής υπόγειας δράσης, η ανώνυμη ανατροπή, προσφέρουν σ’ όσους φοβούνται τους ιεραρχικά “ανώτερους” –όχι από δειλία αλλά επειδή ξέρουν αρκετά καλά ότι ένα κάτοχος εξουσίας, όσο γελοίος κι αν είναι, έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ενοχλήσεις και να καταστείλει– την ευκαιρία να ξαναποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να μετρήσουν την απάτη των ρόλων, να ανακαλύψουν τον εαυτό τους σαν ανεπανάληπτη υποκειμενικότητα, να μη νιώθουν πια το φόβο που είναι το ελατήριο της τρομοκρατίας, να γνωρίσουν αυτό το μυστικό αίσθημα αυθεντικού πλούτου που δημιουργεί το θάρρος και την αποφασιστικότητα στην απεργία ή στην εξέγερση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
Γνώση και εφευρετικότητα, τολμηρή σκέψη και επιχειρηματικότητα, ιδιοφυή επιτεύγματα και βελτιώσεις της κοινωνικής οργάνωσης έχουν γίνει διεθνή

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 30
Εκείνοι που πιστεύουνε πως η αναρχία δεν είναι παρά ένας σωρός οπτασίες για το μέλλον και μια ασυνείδητη ροπή προς την εξόντωση όλου του τωρινού πολιτισμού είναι ακόμα παρα-πολλοί

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 39
η αβεβαιότητα των σοσιαλιστών, σχετικώς με την οργάνωση της κοινωνίας που επιθυμούν, παραλύει ως ένα σημείο την ενέργειά τους

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 65
έτσι που έχουμε συνηθίσει να αποτίουμε φόρο τιμής στο θάνατο, διακινδυνεύουμε να χάσουμε αρκετό χρόνο μέχρι να μάθουμε να αφιερωνόμαστε ανεπιφύλακτα στη χαριστικότητα του ζώντος

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Παντού βλέπουμε να προχωρεί η ίδια αποκέντρωση των βιομηχανιών, καθώς καινούργια έθνη εντάσσονται στις τάξεις των χωρών που παράγουν για την παγκόσμια αγορά.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 11
Για τον εξεγερμένο άνθρωπο, η εξέγερση είναι η κατ’ εξοχής τέχνη του ζην.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 85
γιατί είναι κακά τούτα τα κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας; Γιατί ακριβώς είναι πλάσματα της φαντασίας, γιατί ακριβώς δεν είναι φυσικά.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 19
Συνταγή προς ψυχαγωγία των μαθητών, μαθητριών και καθηγητών: να γίνει ο βίος αβίωτος στους κατόχους εξουσίας, εκτροπή-οικειοποίηση του τεχνικού εξοπλισμού προς όφελος της διάδοσης της ριζοσπαστικής θεωρίας, υποβοήθηση της απελευθέρωσης των παιδιών και μελέτη του εφικτού ξεπεράσματος της παιδικότητας στη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση, καταστροφή των κτιρίων που κατασκευάστηκαν σαν φυλακές και σαν κέντρα ιδεολογικής τοξίνωσης, αντικειμενική γελοιοποίηση των συνδέσμων γονέων, επινόηση τεχνικών αυτοάμυνας, προετοιμασία της επανεπένδυσης της κουλτούρας στη ριζοσπαστική θεωρία, ανακάλυψη του πάθους τού έρωτα και πρακτική αυτού του πάθους στα πλαίσια της φουριεριστικής προοπτικής τής κοινωνικής εναρμόνισης, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
Τα εμπόδια δεν είναι η ατελής κατάσταση της γεωργικής τέχνης, το άγονο του εδάφους, το κλίμα. Είναι εξ ολοκλήρου οι θεσμοί μας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 87
ο Πέρελμαν έδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν τον ενδιέφερε να απολαύσει την αυξανόμενη δόξα του, αλλά το να μεταδώσει αυτό το οποίο είχε κάνει

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 314
Ανθρώπινος πολιτισμός ούτε καν υφίσταται, Ανθρωπάκο. Αρχίζουμε μόλις να καταλαβαίνουμε τη φοβερή παρέκκλιση και τον παθολογικό εκφυλισμό του ζώου άνθρωπος.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 120
θα ποντάρουν στο να μάθουν να ζουν και όχι στο να εξοικονομούν

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
Το χρέος μας είναι να ξεδιαλύνουμε πρώτα, κάνοντας την ανάλυση της κοινωνίας, τις ροπές που έχει σε μια ορισμένη στιγμή της εξέλιξης και να τις παρουσιάσουμε παραστατικά. Κατόπι, να βάλουμε τις ροπές αυτές σε πράξη στις σχέτισές μας με όλους όσοι σκέπτονται όπως εμείς. Και τέλος, από τα σήμερα, κυρίως όμως όσο διαρκεί η επαναστατική περίοδο, να ξεπατόξουμε τους θεσμούς καθώς και τις πρόληψες που παρεμποδίζουνε την ανάπτυξη στις ροπές αυτές.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 95
Η αξία είναι πράμα κοινωνικό. Αποτέλεσμα κάποιας ανταλλαγής έχει διπλή όψη: την άποψη κόπος και την άποψη ικανοποίηση ανάγκης, και τις δύο αντιληπτές στην κοινωνική τους κι όχι την ατομική προοπτική.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
ο φασισμός είναι η κοινοτοπία του σύγχρονου ατόμου-ιδιώτη, ο οποίος «θέλει να καταναλώσει την ίδια του τη ζωή» και κατά συνέπεια «τείνει να αποδώσει αξία (μόνο) στο παρόν»

Στέφανος Ροζάνης
[Edgar Morin]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 39
Το να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο σαν χώρο απόλαυσης, προϋποθέτει μια ριζική αλλαγή στην αντίληψη του χρόνου. Πρέπει να αποδεσμευτούμε από το νόμο της γραμμικότητας, της αλληλοδιαδοχής παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, για να εισέλθουμε στο χωρόχρονο της επιθυμίας, μιας σπειρωειδούς γραμμής όπου ασκείται η έλξη των αναλογιών και μέσα στην οποία θα πρέπει να μάθουμε να κινούμαστε.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
πουθενά μέσα στο Κοινωνικό Συμβόλαιο ο Ρουσσώ δεν επιχειρεί να δώσει έστω και κάποιον περιορισμένο ορισμό της ελευθερίας

Στέφανος Ροζάνης
[Maurice Cranston]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
κοιμώμενη συλλογικότητα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
Έχει τόσο καλά εδραιωθεί η συνήθεια του να αποδέχεσαι οποιαδήποτε εργασία και να καταναλώνεις οτιδήποτε για να αντισταθμίσεις το ισοζύγιο των αγορών που κυβερνά τις μοίρες σαν το παλιό φάντασμα της Θείας Πρόνοιας, ώστε το να κάθεσαι σπίτι σου αντί να συμμετέχεις στη φρενίτιδα που καταστρέφει το σύμπαν, θεωρείται, περιέργως, σκανδαλώδες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
Κι αν αυτός ο πόλεμος δεν έχει ξεσπάσει ακόμα, τούτο κυρίως συμβαίνει γιατί οι μεγάλοι οικονομικοί κύκλοι βρίσκουν ίσως πιο επίκερδο γι’ αυτούς το να χρεώνονται ολοένα τα Κράτη όσο πάει και πιο πολύ. Αλλά την ημέρα που οι μεγάλοι τραπεζίτες θα λογιάσουνε πιο κέρδος τους να ξεσπάσει ο πόλεμος, τ’ ανθρώπινα κοπάδια θα ξαπολυθούν εναντίον άλλων κοπαδιών και θ’ αλληλοσκοτωθούνε για να κανονίσουνε τους λογαριασμούς των αφεντάδων χρηματιστών του κόσμου όλου.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 62
Οι μαρτυρίες που καταγράφηκαν στην «Επιτροπή ξεζουμίσματος» έδειξαν σε πόσο μεγάλο βαθμό τα πολυτελή καταστήματα επίπλων ή γυναικείας μόδας στο Λονδίνο είναι απλώς εκθέσεις δειγμάτων ή καταστήματα για την πώληση προϊόντων των μικρών βιομηχανιών. Χιλιάδες ξεζουμιστές, που ορισμένοι έχουν δικά τους εργαστήρια, ενώ άλλοι απλώς μοιράζουν τη δουλειά σε υπο-ξεζουμιστές οι οποίοι την μοιράζουν με τη σειρά τους στους φτωχούς, εφοδιάζουν αυτά τα μεγάλα καταστήματα με αγαθά που φτιάχνονται στις τρώγλες ή σε πολύ μικρά εργαστήρια. Το εμπόριο είναι εστιασμένο σ’ αυτά τα καταστήματα –και όχι στη βιομηχανία. Τα μεγάλα καταστήματα επίπλων και οι λεγόμενες εκθέσεις, παίζουν απλώς τον ρόλο που έπαιζε παλιά στη γεωργία ο πύργος του φεουδάρχη: συγκεντρώνουν τα κέρδη –και όχι την παραγωγή.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 105
Δεν χρησιμοποίησε σημειώσεις για να κάνει την ομιλία του. Φορούσε παντελόνι, ένα ζευγάρι παλιά αθλητικά παπούτσια και ένα σακάκι επάνω από ένα φανελάκι με φερμουάρ.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 313
Όσο η αστασία κι η ανησυχία μιας μεταβατικής εποχής είναι γενικές και πολύχρονες ή μερικές και λιγόχρονες, τόσο κατόπι κι αντίστοιχα η επόμενη σταθερή περίοδος του πολιτισμού είναι γενική και μακρόβια ή μερική και λιγόχρονη, είτε θετικά προοδευτική είναι, είτε οπισθοδρομικά λοξόδρομη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[Ι. Ζερβός]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 8
Το χώμα μπορεί να βελτιωθεί με τα χέρια, αλλά δεν χρειάζεται να φτιαχτεί με τα χέρια. Όλα τα χώματα, οποιασδήποτε σύνθεσης θέλουμε, μπορούν να φτιαχτούν με μηχανές.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 49
κάθε συγκέντρωση ανθρώπων, που το μέγεθός της της επιτρέπει να κατέχει μιαν ορισμένη ποικιλία φυσικών πόρων –ένα έθνος ή μάλλον μια περιφέρεια– παράγει και καταναλώνει η ίδια τα περισσότερα γεωργικά και βιομηχανικά της προϊόντα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 16
Γιατί, όμως, οι νέοι άνθρωποι να προσαρμοστούν, επί μακρόν, σε μια κοινωνία χωρίς χαρά και χωρίς μέλλον, την οποία, πλέον, οι ενήλικες υπομένουν παραιτημένοι, με μια ολοένα αυξανόμενη ξινίλα και δυσφορία;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 6
των ειδικών χωρίς πνεύμα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
Σα μόνη αιτία της ιστορίας (δηλαδή όλων των γενικών κοινωνικών συμβάντων σ’ όλη την ιστορική εξέλιξή της) δέχεται την οικονομική αιτία (καθαρά δηλαδή υλιστική άποψη)

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[για τον Karl Marx]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
όλος ο κόσμος μετά τα στρατόπεδα δομήθηκε και οργανώθηκε πάνω στο πείραμα της ολικής κυριαρχίας, που είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων έχουν διαστρεβλωθεί, επειδή οι άνθρωποι έμειναν για πολύν καιρό αιχμάλωτοι των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 72
το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των μικρών επιχειρήσεων είναι ότι η σχετική τους ευημερία συναντάται μόνον εκεί που συνδυάζονται με τη γεωργία: εκεί που οι εργάτες εξακολουθούν να κατέχουν και να καλλιεργούν τη γη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 118
ο εξεγερμένος άνθρωπος ανυψώνεται από τη σφαίρα της ιστορικής αναγκαιότητας, αποδεσμεύεται παντελώς απ’ αυτήν και διεκδικεί την ελευθερία του άνευ όρων, παντού και πάντα, έχοντας γυρισμένη την πλάτη του στην ιστορία, προσκολλημένος στην εσωτερική επιθυμία του για απόλυτη και δίχως οποιονδήποτε περιορισμό ατομική λύτρωση

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 84
η ήττα ορισμένων μικρών επιχειρήσεων, βιοτεχνιών και οικοτεχνιών προήλθε από την ανικανότητά τους να οργανώσουν την πώληση των προϊόντων τους –όχι από την παραγωγή

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 117
Θέλαμε για μας και για τους άλλους, για όλους τους ανθρώπους, μια κοινωνία καινούργια, απαλλαγμένη απ’ όλες τις συμβάσεις που κάνουν τους ανθρώπους τεχνητά άνισους και τους επιβάλλουν ταπεινώσεις, βάσανα κι εξευτελισμούς

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 29
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για χειροτεχνία, επιστήμη ή τέχνη, ο βασικός στόχος του σχολείου δεν είναι να κάνει τον αρχάριο ειδικό, αλλά να του διδάξει τις στοιχειώδεις γνώσεις και τις σωστές μεθόδους δουλειάς και, προπάντων, να του δώσει εκείνη τη γενική έμπνευση που θα τον παρακινήσει αργότερα να βάζει σε οτιδήποτε κάνει μιαν ειλικρινή λαχτάρα για αλήθεια, να αγαπά το ωραίο, ως μορφή και ως περιεχόμενο, να νιώθει την ανάγκη να είναι μια χρήσιμη ανθρώπινη μονάδα ανάμεσα στις άλλες ανθρώπινες μονάδες και να αισθάνεται έτσι την καρδιά του συντονισμένη με την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 134
Είσαι ένα τίποτα, Ανθρωπάκο, ένα μεγάλο τίποτα. Δεν τον έχεις οικοδομήσει εσύ αυτόν τον πολιτισμό, μα οι ελάχιστοι μεγάλοι αφέντες σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 106
οι Εργοστασιακοί επιθεωρητές θεωρούν εργαστήριο κάθε βιομηχανική επιχείρηση που δεν χρησιμοποιεί μηχανική κινητήρια δύναμη, και εργοστάσιο κάθε επιχείρηση που χρησιμοποιεί ατμό, υγραέριο, νερό ή ηλεκτρισμό

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 96
Ο Γιάου παρουσιάσθηκε προκλητικά για άλλη μία φορά με μία επιστολή που δημοσιεύθηκε στο τεύχος του Απριλίου 2007 του Notices of the American Mathematical Society. Η δημοσίευση των Κάο και Ζου είχε γίνει «δεκτή σύμφωνα με την καθιερωμένη εκδοτική διαδικασία του περιοδικού, σύμφωνα με την οποία η αποδοχή ήταν αυτόματη εκτός εάν εκφραζόταν αντίρρηση μέσα σε λίγες ημέρες από την υπόδειξη του υπεύθυνου σύνταξης», έγραψε, αποκαλύπτοντας έτσι, άθελά του, περισσότερα από όσα θα επιθυμούσε, σχετικά με την αυταρχική του συμπεριφορά στο Asian Journal. Αλλά όπως δείχνει η επόμενη πρόταση, η λεπτότητα φαίνεται ότι ειε χαθεί τελείως από αυτόν, όπως και να έχει το πράγμα. «Αυτή η διαδικασία του Asian Journal of Mathematics να απαιτεί τη συναίνεση όλης της συντακτικής επιτροπής είναι πιο αυστηρή από [τη διαδικασία σε] αρκετά εξέχοντα μαθηματικά περιοδικά όπου ο υπεύθυνος σύνταξης θα συμβουλευόταν μόνον λίγα μέλη που είναι πιο σχετικά προς το αντικείμενο της εργασίας». Αναλύοντας αυτές τις δηλώσεις μαθηματικά, ο Γιάου πιστεύει σαφώς ότι το «αντίρρηση από κανέναν» είναι ισοδύναμο με το «συναίνεση από όλους» το οποίο, με τη σειρά του, είναι προτιμότερο από το «συμβουλεύεται λίγους». Ας αφήσουμε τον αναγνώστη να κρίνει. Λίγες γραμμές πιο κάτω υποστηρίζει ότι δεν βλέπει τίποτα κακό στην επίσπευση της διαδικασίας κρίσης «για σημαντικές επιζητούμενες δημοσιεύσεις», που είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε ότι η εργασία των Κάο και Ζου είχε επιζητηθεί από τον μέντορά τους.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 343
Ο κόσμος άλλαξε περισσότερο σε τριάντα χρόνια απ’ όσο σε τρεις χιλιάδες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
το πρόβλημα της κοινωνίας και της Δημοκρατίας είναι η σχέση του ανθρώπου με τους άλλους ανθρώπους

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
Όταν κοιτάζουμε πολλούς αιώνες πίσω, και βλέπουμε εκεί τα ίδια βάσανα, μπορεί να πούμε πως τότε ήταν αναπόφευκτα εξ αιτίας της άγνοιας που επικρατούσε. Αλλά η ανθρώπινη ιδιοφυΐα, με την ώθηση της νεοτερικής μας Αναγέννησης, είχε ήδη δείξει καινούργια μονοπάτια.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 148
Ένιωθα πως ήμουν επαναστατημένος κι ήθελα να καταλάβω την επανάστασή μου.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 16
μια τάξη πραγμάτων όπου το ξεθώριασμα των αξιακών κλιμάκων είναι πλέον το προαπαιτούμενο της «εξασφάλισης» του ατόμου και της προσχώρησής του στον τύπο και στον τρόπο ζωής που τα μέσα επινοούν, κατασκευάζουν και επικυρώνουν ως το αυτονόητα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 41
Να μειωθεί ο χρόνος εργασίας προκειμένου να κατανεμηθεί καλύτερα; Έστω. Αλλά με ποια προοπτική και συνείδηση; Αν ο σκοπός του εγχειρήματος είναι, τις περισσότερες φορές, η παραγωγή περισσότερων αγαθών και υπηρεσιών χρήσιμων στην αγορά και όχι στη ζωή, με αντάλλαγμα ένα μισθό που θα πληρώνει την αυξανόμενη κατανάλωσή τους, τότε ο παλιός καπιταλισμός δεν θα ‘χει επιτύχει τίποτα περισσότερο από το να ανακτήσει προς όφελός του αυτό που προσποιείται ότι αφήνει προς όφελος όλων.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
έχουμε μία κατάσταση οικονομικού ολοκληρωτισμού, ο οποίος ενδύεται το φόρεμα της δημοκρατίας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
ολάκερο το σύνολο της τωρινής μας ζωής, σβήνει το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 104
Τα κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας διαφέρουν από τα πολιτικά καθεστώτα, που ενδέχεται να εξαρτώνται από λίγους ανθρώπους, ή κι από ‘ναν μόνο άνθρωπο. Το χειρότερο στοιχείο των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας, είναι η ίδια τους η ύπαρξη, το σύνολό τους, κι όχι τα άτομα που εκπροσωπούν, εκτός από ελάχιστες εξαιρετικές περιπτώσεις…

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 60
ο ξένος που βρίσκεται κάτω από την μπότα μιας κυρίαρχης εθνικής ταυτότητας δεν επιθυμεί τίποτε άλλο παρά να θεσμοθετήσει τον εαυτό του μέσα σε αυτή την κυρίαρχη ταυτότητα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
θα καταλάβουμε πως η ποικιλία κι η σύγκρουση ακόμα είναι τες η ζωή και πως η ομοιοτυπία είναι ο θάνατος

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 99
Η οριστική διακοπή της εργασίας θα επέτρεπε να διαδοθεί η καλή συνείδηση της τεμπελιάς

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
Έχοντας θαυμαστή αντίληψη στην επίθεση, ο λαός βρισκότανε λειψός σε πρωτοβουλία για την οικοδόμηση του νέου κοινωνικού κτιρίου.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 98
Και τι θα γινόταν εάν είχε κάνει κάποιο λάθος, εάν οι εργασίες περιείχαν ένα μικρούτσικο αναπόδεικτο ισχυρισμό ή μια τόση δα κρυμμένη υπόθεση; Αυτό δεν θα τον είχε πειράξει, είπε στους δύο δημοσιογράφους του The New Yorker, που τον επισκέφθηκαν στην Αγία Πετρούπολη. Οι παρουσιάσεις θα επέτρεπαν τουλάχιστον στους άλλους να βρουν κενά και να τα καλύψουν, εξήγησε, βελτιώνοντας έτσι την ανθρώπινη γνώση. Πώς σας φαίνεται αυτό; Αν αυτό δεν είναι ύψιστου βαθμού ανιδιοτέλεια για το καλό της επιστήμης, τίποτα –εκτός, βέβαια, από το θάνατο στην πυρά του Τζιορντάνο Μπρούνο– δεν ήταν ποτέ.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 306
μια τέτοια κοινότητα δεν θα γνώριζε αθλιότητα μέσα στον πλούτο. Δεν θα γνώριζε τον διχασμό της συνείδησης που διαποτίζει τη ζωή μας και πνίγει κάθε υψηλόφρονη προσπάθεια. Θα πετούσε ελεύθερα προς τις υψηλότερες περιοχές της προόδου που είναι συμβατή με την ανθρώπινη φύση.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 144
Πριν καν ο φετιχισμός του εμπορεύματος επεκταθεί σ’ όλες τις όψεις της ζωής, η συνείδηση η ευαίσθητη απέναντι στους κινδύνους που απειλούσαν το άτομο και η φροντίδα για την αποφυγή τους, μέσω της θεωρητικής και πρακτικής αναζήτηση μιας αληθινής κοινωνικής αρμονίας, εκδηλώνονται σε διάφορους βαθμούς υψηλής βίας στους Σαντ, Μπλέικ, Φουριέ, Μαρξ, Χέλντερλιν, Κερντερουά, Ντεξάκ, Λωτρεαμόν, Στίρνερ, Μπακούνιν, Ραβασόλ, Μποννό, Λιμπερτάδ, Πουζέ, Μάχνο, Ντουρρούτι. Ποιες ιστορικές περιστάσεις, ατομικές και συλλογικές, παρακινούν στην προφητική έκφραση ή στην κριτική ανάλυση; Ποια είναι η βαθύτερη ενότητα ανάμεσα στον Υπερίωνα και τον ιλλεγκαλισμό; Πώς ο Κερντερουά και ο Λωτρεαμόν αναγγέλουν την Κομμούνα σαν αντικειμενκοί ποιητές; Να μερικά προβλήματα που οποιοσδήποτε φοιτητής, άμα είναι αρκετά προικισμένος για να κάψει το πανεπιστήμιο –κτίριο και ιδεολογία–, θα έλυνε χωρίς κόπο μετά από την καλή χρήση του πετρελαίου και της κριτικής τους. Δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον παρά μόνο ανάμεσα σε δύο εφόδους κατά του εμπορεύματος.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Η εκλέπτυνση των επιθυμιών βρίσκεται στη διαρκή ταύτισή τους με την επιθυμία για ζωή.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
Δεν βρίσκουν καμιά χαρά στο να μην κάνουν τίποτα, δεν έχουν διάθεση να επινοήσουν, να δημιουργήσουν, να ονειρευτούν, να φανταστούν. Συχνά ντρέπονται για την έλλειψη μιας μισθωτής αποκτήνωσης, που θα τους στερούσε τη γαλήνη που τώρα διαθέτουν αλλά δεν ξέρουν τι να την κάνουν.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
το παράπονο του Θόρολντ Ρότζερς για τους σύγχρονους καλλιεργητές που δεν κρατούν λογιστικά βιβλία ισχύει ακόμα και για τα καλύτερα αγροκτήματα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 77
να αποκτούν μια τέτοια μόρφωση που θα τους δίνει τη δυνατότητα να συνδυάζουν την πλήρη γνώση της επιστήμης με την πλήρη γνώση της χειροτεχνίας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 129
διαθέτετε απέναντι στην καταπίεση, όσο δίκαιη κι αν θέλει να φαίνεται, ένα πλεονέκτημα από το οποίο αυτή δεν θα μπορέσει ποτέ να επωφεληθεί: τη γενναιοδωρία του ζώντος, χωρίς την οποία δεν υπάρχει ούτε δημιουργία, ούτε ανθρώπινη πρόοδος

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 61
Τόπος και χρόνος των επιθυμιών, να τι διεκδικεί να είναι αυτή η τεμπελιά, σύμφωνα με τις επιταγές της καρδιάς, τόσο αντίθετης με την τεμπελιά της καρδιάς, στην οποία προσπαθεί να την περιορίσει το συνηθισμένο κοινωνικό παζάρι.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 38
Η ουσία της κρίσης των σύγχρονων κοινωνιών είναι ακριβώς αυτή: κρίση της ταυτότητας και κρίση της διαφοράς.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 52
ξεκούραση που είναι σίγουρα το πιο άνισα κατανεμημένο πράγμα στον κόσμο

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 27
Η ξέρα, πράγματι, που όλες οι περασμένες επανάστασες τσακίστηκαν πάνω σ’ αυτήν, ήταν η έλλειψη οργανωτικής πρωτοβουλίας μέσα στις λαϊκές μάζες. Έχοντας θαυμαστή αντίληψη στην επίθεση, ο λαός βρισκότανε λειψός σε πρωτοβουλία για την οικοδόμηση του νέου κοινωνικού κτιρίου. Αναγκαστικά το παραιτούσε τότε στις μορφωμένες τάξες, στους αστούς, που είχαν αυτοί το κοινωνικό τους ιδανικό κι ηξέρανε λίγο πολύ τι θέλανε να ξεφυτρώσει για ωφέλειά τους, από την κοινωνική περιπέτεια.
Σε μια επανάσταση το γκρέμισμα δεν είναι παρά ένα μέρος του προορισμού του επαναστάτη. Χρωστά και να ξαναφτιάσει και το ξανάφτιασμα θα γίνει ή σύμφωνα πάλι με τους τύπους του παρελθόντος, τους μαθεμένους από τα βιβλία, και που θα πρέπει να επιβληθούνε στο λαό· ή αλλιώς, σύμφωνα με τη λαϊκή ευφυΐα, που αυθόρμητα σε κάθε χωριουδάκι και σε κάθε κέντρο πόλης θα καταπιαστεί να χτίσει τη σοσιαλιστική κοινωνία. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται ο λαός να ‘χει ένα ιδανικό. Για να γίνει αυτό πρέπει κυρίως να ‘χει ανάμεσά του τους ανθρώπους τους προικισμένους με πρωτοβουλία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 98
ένα ενεργειακά διατηρητικό σύστημα σωμάτων, εάν αφεθεί μόνο του, θα επιστρέψει τελικά στην αρχική του θέση (ή σε μία αυθαίρετα κοντινή προς αυτήν θέση)

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 74
το φασιστικό φαινόμενο αναδύεται εξακολουθητικά από την πλήρη και αδιαπραγμάτευτη συμφωνία του ανθρώπου με το ήδη υπάρχον

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 39
Τίποτα δεν είναι φαινομενικά πιο απλό από το να χτίζουμε καθημερινά την ευτυχία μας: αρκεί να χρησιμοποιούμε τις διαδοχικές απολαύσεις σαν πέτρινη διάβαση στο ποτάμι, για να περνάμε από τη μια στην άλλη. Η συνέχεια απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή, εφόσον πρέπει να είμαστε ταυτόχρονα η πέτρα, το ποτάμι και η διάβαση που οδηγεί ακόμα πιο μπροστά στην εκλέπτυνση των απολαύσεων.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
Για να υπάρχει Δημο-κρατία πρέπει να υπάρχει Δήμος, και μάλιστα Δήμος που κρατεί, δηλαδή υπερισχύει. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι ο Δήμος πέρα από τη γενική βούληση είτε των πολλών είτε όλων; Ο Χέγκελ πολύ πριν, μας έχει δείξει ότι η δημοκρατία είναι μια οντότητα η οποία στηρίζεται στον Δήμο, δηλαδή στη θέληση των πολλών ή δυνατόν και όλων. Η θέληση των πολλών έχει εκφραστεί από τον περίφημο Ζαν Ζακ Ρουσσώ με τον όρο Γενική Βούληση (Volonté Generale). Η Γενική Βούληση σημαίνει ότι κανένας νόμος μέσα στη δημοκρατία δεν μπορεί να είναι νόμιμος. Κι αυτό συμβαίνει επειδή μέσα στο νόμο της δημοκρατίας αμφισβητείται, παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται η άποψη της μειοψηφίας. Όταν μιλούμε για ένα Νόμο, μας λέει ο Ιμάνουελ Καντ, μιλούμε για κάτι που έχει καθολική ισχύ. Εάν κάτι διαφεύγει της καθολικής ισχύος δεν μπορεί να είναι Νόμος, και μέσα στις δημοκρατίες μας ο Νόμος τίθεται ως επιβολή πάνω στη μειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι η μειοψηφία δεν μπορεί να εκφραστεί μέσω του Νόμου άρα ο Νόμος δεν είναι Νόμος. Κατά συνέπεια, η προϋπόθεση που θέτει ο Ρουσσώ για τη δημοκρατία, δηλαδή η Volonté Generale, είναι εναντίον της δημοκρατίας και όχι υπέρ της.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 13
αυτό από το ποίο πάσχει η δημοκρατία… είναι ότι δεν στηρίζεται πάνω στην κριτική σκέψη του ανθρώπου, αλλά στο θυμικό του: πάνω στον ενθουσιασμό

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
Η γεωργία δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς τη βοήθεια μηχανημάτων, και η χρήση τέλειων μηχανημάτων δεν μπορεί να γενικευτεί χωρίς βιομηχανικό περίγυρο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 123
Λένε ότι είστε βλάκες. Εγώ λέω πως είστε έξυπνοι, αλλά δειλοί. Λένε πως είστε σκουπίδια της κοινωνίας. Εγώ λέω πως είστε ο σπόρος της. Λένε ότι ο πολιτισμός χρειάζεται σκλάβους. Εγώ λέω ότι κανένας πολιτισμός δε γίνεται με σκλάβους. Ο φοβερός αυτός εικοστός αιώνας γελοιοποίησε κάθε πολιτική θεωρία που εμφανίστηκε απ’ τον καιρό του Πλάτωνα.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 120
κάθε οργανικό άτομο είναι ένας κόσμος από διάφορα όργανα, κάθε όργανο είναι ένας κόσμος από κύτταρα, κάθε κύτταρο είναι κι αυτό ένας κόσμος από απειροελάχιστα· και στον περίπλοκο τέτοιο κόσμο η ευεξία του συνόλου είναι ολοκληρωτικά εξαρτημένη από το ποσό της ευεξίας που έχουνε καθέν’ από τα ελάχιστα μικροσκοπικά τομίδια της ενόργανης ύλης

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 46
ακόμα και τώρα, μπορούν να ζήσουν άνετα 600 άτομα σε ένα τετραγωνικό μίλι

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 52
η αξίωση της συμβιβασιμότητας πολυεθνικών και πολυπολιτισμικών κρατών με μια κοινή θεσμίζουσα ευρωπαϊκή ταυτότητα, ή έστω με μια κατάσταση πραγμάτων, εγείρει σημαντικά και κρίσιμα για την παρούσα κατάσταση πραγμάτων προβλήματα, τόσο στο επίπεδο των ηθικών αξιών και των αξιακών κλιμάκων, όσο και στο πεδίο της συγκρότησης των φιλελεύθερων δημοκρατιών μέσα στα πλαίσια του δράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 49
η μόνη αναγνωρισμένη αξία της εργασίας περιορίζεται στο να εγγυηθεί ένα μισθό σε όσο το δυνατόν περισσότερους και μια υπεραξία στη διεθνή γραφειοκρατική ολιγαρχία

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
αναρχική ουτοπία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
Ο αναρχισμός είναι η διαρκής εγρήγορση του πνεύματος προκειμένου το πνεύμα να παρέμβει στην ιστορία και να δημιουργήσει μεταβολές.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
ο Πουανκαρέ ήταν ένας από τους δύο τελευταίους μαθηματικούς του κόσμου, οι οποίοι κατανοούσαν πλήρως όλους τους υπάρχοντες κλάδους του αντικειμένου. Ο άλλος ήταν ο Ντάβιντ Χίλμπερτ στο Γκέτινγκεν.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 78
μην έχοντας ποτέ κατακτήσει τίποτα, δεν θα θεωρηθούμε ποτέ αρκετά ανθρώπινοι

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
αναπτύσσονται νέες βιομηχανίες για να αντικαταστήσουν τις παλιές· η καθεμιά περνάει από ένα προκαταρκτικό στάδιο σε μικρή κλίμακα, πριν φτάσει στο στάδιο του μεγάλου εργοστασίου·

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 106
τις απλοποιήσεις της παραγωγής που θα γενούν δίχως άλλο σε λίγο η πολύ κοντινό μας καιρό

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 73
οι βασικές αρχές του Διαφωτισμού, οι διακηρύξεις περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν γίνει κουρελόχαρτα που κοσμούν το καλάθι των αχρήστων στα πολυτελή γραφεία των κυβερνώντων

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 7
Η «σύγχρονη ολοκληρωτική δημοκρατία είναι μια δικτατορία η οποία βασίζεται στον λαϊκό ενθουσιασμό...»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 32
Ας πάρουμε μια σφαίρα –ας πούμε, ένα μπαλόνι ή μια μπάλα του μπάσκετ. Τώρα, θεωρήστε ένα οποιοδήποτε σημείο στην επιφάνεια της μπάλας –για παράδειγμα, το στόμιο της βαλβίδας. (Θυμηθείτε: η επιφάνεια της μπάλας είναι δισδιάστατη, ενώ η μπάλα, είναι τρισδιάστατη.) Θα το ονομάσουμε «σημείο αφετηρίας». Πάρτε μια πορτοκαλί ελαστική κλωστή, στερεώστε το ένα άκρο της στο σημείο αφετηρίας, κάντε μια βόλτα στην επιφάνεια της μπάλας (ελευθερώνοντας κλωστή), και ελάτε πάλι στο σημείο αφετηρίας. Σχηματίσατε έναν βρόχο. Τώρα στερεώστε μια μαύρη ελαστική κλωστή στο ίδιο σημείο, κάντε μια διαφορετική βόλτα στην επιφάνεια της μπάλας και ελάτε πάλι στο σημείο αφετηρίας (σχηματίσατε έναν άλλο βρόχο). Μπορείτε να μετακινήσετε τις κλωστές (αλλάζοντας το σχήμα των βρόχων) –μπορείτε να τις σπρώξετε, να τις τραβήξετε, να τις τεντώσετε και να τις μαζέψετε– μέχρι να βρεθούν η μία δίπλα στην άλλη (ο ένας βρόχος δίπλα στον άλλον, ή ακόμα και να επικαλύψει ο ένας τον άλλον). Αυτό μπορείτε να το κάνετε με όσες κλωστές θέλετε (σχηματίζοντας όσους βρόχους θέλετε), ανεξάρτητα από το σχήμα του βρόχου που δημιουργήθηκε καθώς ελευθερώνατε κλωστή βολτάροντας πάνω στην επιφάνεια της μπάλας (ή και γύρω από ολόκληρη την μπάλα). Επιπλέον, μπορείτε να κάνετε κάτι ακόμη, η σημασία του οποίου θα φανερωθεί αργότερα: μόλις επιστρέψετε στο σημείο αφετηρίας, μπορείτε να μαζέψετε τις κλωστές (το ένα άκρο από την κάθε κλωστή είναι στερεωμένο στο σημείο αφετηρίας, ενώ εσείς κρατάτε το άλλο άκρο και μαζεύετε την κλωστή: οι βρόχοι “σέρνονται” πάνω στην επιφάνεια της σφαίρας καθώς μικραίνουν ολοένα, μέχρι να κλείσουν εντελώς) τόσο ώστε να συρρικνωθούν σε ένα σημείο (στο σημείο αφετηρίας).
Τώρα θεωρήστε έναν τόρο, ας πούμε έναν λουκουμά με μια τρύπα στη μέση, και επιλέξετε ένα «σημείο αφετηρίας», οπουδήποτε πάνω στη ζαχαρωμένη επιφάνειά του. Πάρτε μια μπλε ελαστική κλωστή, στερεώστε το ένα άκρο της στο σημείο αφετηρίας, και ξεκινήστε στη βόλτα σας στην επιφάνεια του λουκουμά, γύρω γύρω από την τρύπα (ελευθερώνοντας κλωστή κατά τη διαδρομή σας), μέχρι να φτάσετε πάλι στο σημείο αφετηρίας (έχετε σχηματίσει έναν βρόχο). Τώρα, πάρτε μια κίτρινη ελαστική κλωστή, στηρίξτε το ένα άκρο της σταθερά στο σημείο αφετηρίας, και ξεκινήστε (ελευθερώνοντας κλωστή) για μαι διαφορετική βόλτα πάνω στην επιφάνεια του λουκουμά: αυτή τη φορά, περάστε μέσα από την τρύπα, βγείτε στο κάτω μέρος του λουκουμά και βολτάρετε πάνω στην επιφάνειά του μέχρι να συναντήσετε το σημείο αφετηρίας (έχετε σχηματίσει έναν άλλο βρόχο). Έχετε επιστρέψει στο σημείο αφετηρίας και αρχίζετε να μαζεύετε τις κλωστές (να κλείνετε τους βρόχους). Θα διαπιστώσετε ότι και στις δύο περιπτώσεις οι κλωστές είναι αδύνατο να μαζευτούν και να συρρικνωθούν στο σημείο αφετηρίας (οι βρόχοι δεν μπορούν να συρρικνωθούν μέχρι να κλείσουν εντελώς). Στην πρώτη περίπτωση, καθώς μαζεύουμε την μπλε κλωστή, ο βρόχος αρχίζει να κλείνει, όμως κάποια στιγμή (καθώς σύρεται πάνω στην επιφάνεια του λουκουμά) θα πέσει μέσα στην τρύπα. (Η κλωστή θα χάσει την επαφή της με την επιφάνεια του λουκουμά –αυτό απαγορεύεται.) Στη δεύτερη περίπτωση, καθώς μαζεύουμε την κίτρινη κλωστή, ο βρόχος θα σφίξει γύρω από τον βραχίονα του λουκουμά και δεν θα κλείνει άλλο (ο λουκουμάς τον εμποδίζει, δεδομένου ότι το ένα άκρο της κλωστής είναι στερεωμένο στο σημείο αφετηρίας και το άλλο βρίσκεται στο χέρι σας που μαζεύει συνεχώς την κλωστή). Για να κατορθώσετε να μαζέψετε την κλωστή, θα πρέπει να την κόψετε, να την αφήσετε να περάσει μέσα από την τρύπα, και μετά να ενώσετε τις δύο άκρες της –αυτό απαγορεύεται. Οι δύο κλωστές μπορούν, επίσης, να μετακινηθούν στην επιφάνεια του λουκουμά, αλλά δεν θα βρεθούν ποτέ η μία δίπλα στην άλλη. Έτσι, για τον λουκουμά, υπάρχουν δύο ειδών βρόχοι: μπλε βρόχοι που πάνε γύρω του, και κίτρινοι βρόχοι που περνούν μέσα από την τρύπα του (σαν περιέλιξη). Δύο οποιοιδήποτε μπλε βρόχοι μπορούν να ευθυγραμμισθούν και δύο οποιοιδήποτε κίτρινοι βρόχοι μπορούν, επίσης, να τοποθετηθούν ο ένας δίπλα στον άλλον. Όμως, ένας μπλε βρόχος δεν μπορεί, ποτέ, να ευθυγραμμισθεί με έναν κίτρινο. Επίσης, κανένας από τους μπλε ή κίτρινους βρόχους δεν μπορεί να συρρικνωθεί σε ένα σημείο (στο σημείο αφετηρίας). Ο κίτρινος βρόχος συναντά αντίσταση στο σώμα του λουκουμά, γεγονός που εμποδίζει την περαιτέρω συρρίκνωση· ο μπλε βρόχος θα έπρεπε να διασχίσει το κενό (της τρύπας) –κάτι που δεν είναι θεμιτό. (Οι κλωστές επιτρέπεται μόνον να γλιστρούν πάνω στην επιφάνεια, όχι να κρέμονται στο κενό.) Ωστόσο, μπορούμε να θεωρήσουμε μια τρίτη κλωστή· ας πούμε με χρώμα πορτοκαλί. Στερεώνουμε το ένα άκρο της στο σημείο αφετηρίας, και αρχίζουμε τη βόλτα μας (ελευθερώνοντας κλωστή) προς το πλάι του λουκουμά. Όταν επιστρέψουμε στην αφετηρία (από την ίδια πλευρά του λουκουμά) και αρχίσουμε το μάζεμα, η πορτοκαλί κλωστή μπορεί να συρρικνωθεί (ο βρόχος μπορεί να κλείσει) στο γνωστό μας σημείο.
Υπάρχουν επίσης βρόχοι που τυλίγονται τόσο γύρω από τον λουκουμά όσο και μέσα από την τρύπα του, και βρόχοι που τυλίγονται δύο φορές γύρω από τον λουκουμά και μία μέσα από την τρύπα, κ.ο.κ… Άραγε, θα μπορούσε αυτή η παράξενη συλλογή βρόχων –αυτοί που συρρικνώνονται, αυτού που μόλις αποφεύγουν την τρύπα, και οι απείρως πολλοί άλλοι βρόχοι που σχηματίζονται από ένα σωρό συνδυασμούς– να αξιοποιηθεί ώστε να περιγράψει τον χώρο; Αυτή είναι η ουσία της Εικασίας του Πουανκαρέ για τις τρεις διαστάσεις. Για ανώτερες διαστάσεις, χρειάζονται περισσότερα.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 152
η ατομική βούληση του πολίτη, αντί να εγγυάται, κατά το χεγκελιανό πρόταγμα, την πραγματικότητα του κράτους, μετατρέπεται στο αντίθετό τους: ο πολίτης γίνεται υπήκοος

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
Αντίθετα από τα πλήθη, τα χειραγωγημένα και χειραγωγήσιμα, οι συνειδητές μάζες ας αποτελούνται από άτομα που έχουν συνείδηση της υποκειμενικότητάς τυς και των ολικών απαιτήσεών της!

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 45
μια κοινωνία, ξαναπαίρνοντας στην κατοχή της όλα τα πλούτη τα συσσωριασμένα μέσα στους κόλπους της, θα μπόρειε πλουσιοπάροχα να εξασφαλίσει την αφθονία για όλους, σαν αντάλλαγμα τεσσάρων ή πέντε ωρών εργασίας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 72
Τον ολοκληρωτισμό τον θεωρώ εδώ ως μια αυταπάτη που κυκλώνει το ανθρώπινο υποκείμενο και το κάνει υποκείμενο του ελέγχου, υποκείμενο που εσωτερικεύει τον έλεγχο που του επιβάλλουν κι έπειτα τον προβάλλει ως δική του ελευθερία. Υπό αυτή την έννοια, για μένα η γενική θέληση και το γενικό συμφέρον, το κοινωνικό συμφέρον, είναι επικίνδυνα. Όχι γιατί τίθενται εναντίον μου ή απέναντί μου, αλλά επειδή με διαβρώνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε οι αρχές τους, οι καταπιεστικές τους αρχές, οι τυραννικές αρχές τους, οι ολοκληρωτικές αρχές τους, εσωτερικεύονται μέσα μου και προβάλλονται ως ελευθερία.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
Ο Πέρελμαν αρνήθηκε το βραβείο.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 296
Στο δοκίμιο πραγματευόταν μια λωρίδα που είχε μόνο μία όψη· ήταν ενδιαφέρουσα εργασία και θα είχε τιμηθεί με το βραβείο εάν ο Μέμπιους είχε ευχέρεια στα γαλλικά και δεν πάλευε με τη γλώσσα. Ως αποτέλεσμα, η πραγματεία του δεν δημοσιεύθηκε ποτέ και βρέθηκε μόνο μετά το θάνατό του. Έτσι, ήταν καθαρά αποτέλεσμα τυχαίας ανακάλυψης το ότι ο Μέμπιους απέκτησε αιώνια φήμη.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 101
η πολυπολιτισμική διάρθρωση του ευρωπαϊκού χώρου επέφερε μια ουσιαστική κρίση των σύγχρονων κοινωνιών: την κρίση της ταυτότητας και την κρίση της διαφοράς

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 46
επιδεξιότητα, γούστο και επινοητικότητα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 110
το χρόνο για τις οκτώ ώρες που αφαιρεί από τη ζωή σας και που κανένας μισθός δεν θα επιτρέψει να ανακτήσετε

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Είναι καιρός το memento vivere (μνημόνιο ζωής) να αντικαταστήσει το memento mori (μνημόνιο θανάτου) που σφράγιζε τις γνώσεις υπό το πρόσχημα ότι τίποτα ποτέ δεν κατακτιέται.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
«Είμαστε τα παιδιά ενός ερειπωμένου κόσμου που προσπαθούν να αναγεννηθούν σ’ ένα κόσμο που πρέπει να ξαναδημιουργηθεί. Το να μάθουμε να είμαστε ανθρώπινοι είναι η μόνη ριζοσπαστικότητα».

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 10
μέσα στο νόμο της δημοκρατίας αμφισβητείται, παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται η άποψη της μειοψηφίας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 14
Εάν η σύγχρονη δημοκρατία αρνηθεί τον Δήμο, τι μπορεί να βάλει στη θέση του;

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
Στο μέτρο που συνεχίζεται η διαδικασία συσσώρευσης και κοινωνικοποίησης του εμπορεύματος, η παλιά αντίθεση μεταξύ ιδιωτικού και κρατικού καπιταλισμού αυτοαναιρείται μέσα στην ολοκληρωτική πραγματικότητα του θεαματικού-εμπορευματικού συστήματος.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
Δεν επρόκειτο για μια αντιπαλότητα του ευφυούς σχεδιασμού εναντίον της εξέλιξης, αλλά για μια συνεισφορά του ευφυούς σχεδιασμού υπέρ της εξέλιξης.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 282
ότι ο μαθητής έχει, εκ φύσεως, μέσα του κάτι από δάσκαλο και ότι ο δάσκαλος έχει μέσα του κάτι από μαθητή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
“Αν νομίζετε πως αυτά θα τελειώσουν, πέφτετε πολύ έξω…”

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 55
Σ’ αυτό το είδος ριζοσπαστικής επέμβασης, το άτομο αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σε βάθος αντιλαμβανόμενο τη ρίζα του εμπορευματικού συστήματος, γίνεται ο ίδιος του ο ηγέτης που είναι εχθρικός προς όλους τους ηγέτες, δίνει στα αυθεντικά πάθη του –στον έρωτα, στις συναντήσεις, στο παιχνίδι, στο μίσος, στη δημιουργία, στο όνειρο– τη διάστασή τους της πολυδιάστατης πραγμάτωσης, το κρεβάτι τους στην ιστορία που είναι να γίνει.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 55
Μόνο για τη ζωή είμαι ακόμη πρόθυμος να κάνω θυσίες και όχι πια για σένα, Ανθρωπάκο.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 125
επινόηση της βιοπολιτικής

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 92
Πολλοί αποφάσισαν, λοιπόν, να μην αφήνονται πλέον να τους καταναλώνει μια οικονομία που προσβάλλει την υγεία και τη νοημοσύνη τους. Με το να απαιτούν την ποιότητα αυτού που τους προτείνεται, ανακαλύπτουν η ξαναανακαλύπτουν τη δική τους ποιότητα ως όντα, την ιδιαιτερότητά τους ως διαυγή άτομα, την οποία απέκρυπτε αυτός ο υποβιβασμός στην αγελαία κατάσταση, που η καταναλωτική προπαγάνδα προκαλεί και συντηρεί.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
τον διαχωρισμό ανάμεσα στην Προφητική και την Αποκαλυπτική εσχατολογία

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 9
Πολλές φορές φέρνω το όμορφο παράδειγμα του Ζίγκμουντ Μπάουμαν (Zygmunt Bauman). Εμφανίζεται ένας άνθρωπος σε ένα γιατρό και του αναφέρει ότι δεν μπορεί να κάνει μερικά βήματα γιατί του κόβεται η ανάσα και νιώθει πόνους στο στήθος του. Ο γιατρός, κοιτώντας τον, σκέφτεται μέσα του ότι έχει στεφανιαία νόσο και το παραπέμπει σε εξετάσεις. Φέρνοντας ο ασθενής τις εξετάσεις στον γιατρό, αυτός παρατηρεί ότι είναι κατά τα πάντα φυσιολογικές. Στην ερώτηση εάν αυτός ο άνθρωπος είναι άρρωστος, ο Μπάουμαν απαντά θετικά, γιατί αυτός ο άνθρωπος προσομοιάζει την ασθένεια. Αυτό στη φιλοσοφία ονομάζεται simulacrum, δηλαδή προσομοίωση. Εμείς λοιπόν, σήμερα προσομοιάζουμε τη δημοκρατία, άρα είμαστε βαθύτατα άρρωστοι. Έτσι, δεν είμαστε ανθρώπινα υποκείμενα, αλλά προσομοιώσεις, είμαστε simulacra και τίποτε άλλο. Αυτήν τη historia calaminatum έχει η δημοκρατία μας και μέσα σε αυτή ζούμε.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 21
Για όποιον αρνείται να αφεθεί να τον προγραμματίζουν τα λογισμικά της προώθησης πωλήσεων, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον εαυτό του και στη δημιουργία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
οι μαθητές και οι μαθήτριες των λυκείων αντιμετωπίστηκαν με τις μεθόδους του σταλινικού επιστήμονα Παβλόφ

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Ο Φρεντερίκ Τζέιμσον λέει ότι στις σύγχρονες διακυβερνήσεις ο φόβος εκφράζεται με δύο τρόπους: στο μεν ατομικό επίπεδο δια του καρκίνου, στο δε συλλογικό δια της τρομοκρατίας. Θα πρόσθετα στο συλλογικό επίπεδο δια της ανασφάλειας.

Στέφανος Ροζάνης
[Fredric Jameson]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
Μια τέτοιου είδους παραίτηση οδηγεί στο να περιμένει κανείς κάποια ελεημοσύνη, όπως ο εργάτης περιμένει το μισθό του, ασχολούμενος με κάτι που του προκαλεί ανία (αν και κρίνει ότι εφεξής θα ήταν απερισκεψία να το παραδεχτεί).

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
Η ζωή σου θα γίνει ωραία και ασφαλής όταν η ζωντάνια σημαίνει για σένα περισσότερα απ’ τη σιγουριά.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 145
όταν ο φυσιολόγος μιλάει για τη ζωή ενός φυτού ή ενός ζώου, βλέπει σ’ αυτό μάλλον ένα συσπείρωμα, μια αποικία εκατομμυρίων χωριστών ατόμων, παρά μια προσωπικότητα ενιαία και αδιαίρετη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 45
Είχες να διαλέξεις μεταξύ του Λοντζ και του Ουΐλσον. Δολοφόνησες τον Ουΐλσον.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
μπορούν να στριμώξουν μέσα στη συσκευασία κάποιου προϊόντος ένα σημείωμα που να αναφέρει την πραγματική τιμή κόστους και να αποσαφηνίζει την άθλια ποιότητά του, την ψευδαισθησιογόνα λειτουργία του

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
Φτηνή δουλειά προσφέρεται σε τέτοιες ποσότητες στα προάστια όλων των μεγάλων πόλεων της Βρετανίας, ώστε οι μικρές και οικιακές επιχειρήσεις, που στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι διασκορπισμένες στα χωριά, συγκεντρώνονται στην Βρετανία στις μεγάλες πόλεις.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 105
το πανεπιστήμιο είναι ο πλέον ανελεύθερος και ο πλέον καταπιεστικός θεσμός που διαθέτει αυτήν την στιγμή η αστική Δημοκρατία, μακριά από το πνεύμα της ακαδημαϊκής κοινότητας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
βιοπολιτικής

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
Τα σπίτια μας είναι γεμάτα από τα προϊόντα τους –κυρίως πράγματα εντελώς μοντέρνα. Και ενώ ορισμένα απ’ αυτά παράγονται ήδη κατά εκατομμύρια στο μεγάλο εργοστάσιο, έχουν περάσει όλα από το στάδιο του μικρού εργαστηρίου, πριν η ζήτηση αυξηθεί και απαιτήσει την παραγωγή σε μεγάλο εργοστάσιο. Όσο περισσότερες νέες εφευρέσεις έχουμε, τόσο περισσότερες μικρές βιομηχανίες θα έχουμε

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 106
Η μοίρα κάθε μεγάλου επιτεύγματος, που διαπλάθηκε με βάση την αλήθεια και όχι τη σιγουριά, είναι: να καταβροχθιστεί λαίμαργα από σένα, και να απορριφθεί πάλι με τα κόπρανά σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 84
η εξάντληση από την εργασία αποτελούσε δείγμα υγείας, ενώ το ευχάριστο αραλίκι αποκάλυπτε κάποιο νοσηρό σύμπτωμα. Τόσο αφόρητο είναι το βάρος της εργασίας πάνω στη ζωή, ώστε, με εξαίρεση τη μανία για κάθε είδους δραστηριότητα, χρήσιμη ή άχρηστη, φαίνεται ότι δεν έχει απομείνει τίποτα άλλο σ’ ένα κόσμο ερειπωμένο.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
το κράτος είναι μια λογική αφαίρεση που διασφαλίζει την κοινωνική κατανομή της εξουσίας, κατά τρόπον ώστε να διασφαλίζεται η «πληρότητα και η ενότητα της εξουσίας»

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
ο Ρουσσω υπήρξε κατ’ ουσίαν ο θεμελιωτής της ολοκληρωτικής δημοκρατίας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
Ο Ανρί παρέμεινε πρώτος σε όλα τα μαθήματα, σε όλη τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων.
Μάθαινε εξαιρετικά εύκολα· ποτέ δεν είχε την αίσθηση ότι κατέβαλε ιδιαίτερη προσπάθεια στα μαθήματά του.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 37
Η ηλικία είναι μια λογιστική πράξη της επιβίωσης, κατά την οποία ο χρόνος διάρκειας είναι ο χρόνος του κέρδους. Η ζωή την αγνοεί γιατί προχωρά με δυναμικές μεταβολές.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
Αν ξεχνάτε τι είσαστε και τι είδους ζωή θέλετε να ζήσετε, μην ελπίζετε σε άλλη τύχη από εκείνη ενός εμπορεύματος, που, άπαξ και περάσει από το ταμείο, είναι για πέταμα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 48
είναι ματαιολογία το να μιλούμε για ελευθερία όσο υφίσταται η οικονομική σκλαβιά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 55
Η επιβίωση πολλαπλασιάζεται σαν καρκίνωμα και καταστρέφεται, η ζωή διαδίδεται και δημιουργείται. Κάθε ελευθερία μετατρέπεται στο αντίθετό της από τη στιγμή που διαχωρίζεται από το ζων

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
δεν δουλεύει ποτέ κανείς παρά μόνο εις βάρος του εαυτού του

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
το σχολείο παραμένει, μέσα στην χυδαιότητα μιας γενικής συγκατάθεσης, ένας χώρος εκγύμνασης και προσαρμογής, στον οποίο η κουλτούρα χρησιμεύει ως δικαιολογία και η οικονομία ως πραγματικότητα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, το The New Yorker δημοσίευσε ένα κομμάτι για τον Πέρελμαν και την Εικασία του Πουανκαρέ. Εκτός από μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Πέρελμαν, οι συγγραφείς Σίλβια Νασάρ και Ντέιβιντ Γκρούμπερ, ερεύνησαν επίσης την ανάμειξη του Γιάου και τα πιθανά του κίνητρα. Σκιαγράφησαν μία καθόλου κολακευτική εικόνα ενός γερασμένου, ξιπασμένου και διψασμένου για εξουσία καθηγητή, που αγωνιζόταν για το αξίωμα και την υπόληψή του. Το δεκατεσσάρων σελίδων άρθρο συνοδευόταν από μία γελοιογραφία του Γιάου, στην οποία αυτός προσπαθεί να αποσπάσει το Μετάλλιο Φιλντς από το λαιμό του Πέρελμαν. Το άρθρο κυκλοφόρησε στις 22 Αυγούστου του 2006, την εναρκτήρια ημέρα του ICM.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 339
Βέβαια, θα ήταν μεγάλο λάθος να φανταστούμε ότι η βιομηχανία πρέπει να επανέλθει στο χειρωνακτικό της στάδιο για να συνδυαστεί με τη γεωργία. Όπου μπορούμε να εξοικονομήσουμε ανθρώπινη εργασία με τη βοήθεια μιας μηχανής, η μηχανή είναι καλοδεχούμενη και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε· και δεν υπάρχει ούτε ένας κλάδος της βιομηχανίας στον οποίο δεν μπορεί να εισαχθεί πολύ επωφελώς η μηχανική, τουλάχιστον σε ορισμένα στάδια της κατασκευής. Στην παρούσα χαοτική κατάσταση της βιομηχανίας, καρφίτσες και φτηνοί σουγιάδες μπορούν να κατασκευάζονται με τα χέρια, και αλά βαμβακερά μπορούν να υφαίνονται στο χειροκίνητο αργαλειό· μα η ανωμαλία αυτή δεν πρόκειται να κρατήσει. Στην κατασκευή απλών αγαθών, η μηχανή θα εκτοπίσει τη χειρονακτική εργασία. Αλλά συγχρόνως, η χειρωνακτική εργασία θα επεκτείνει πιθανότατα την επικράτειά της στο καλλιτεχνικό τελείωμα πολλών αντικειμένων που παράγονται σήμερα εξ ολοκλήρου μηχανικά· και θα είναι πάντα σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη χιλιάδων νεαρών και καινούργιων κλάδων.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 119
Οι δύο συγγραφείς φαίνεται πραγματικά να αποδίδουν αναγνώριση εκεί που οφείλεται αναγνώριση, αναφέροντας την εργασία του Χάμιλτον και του Πέρελμαν ακριβώς στην αρχή. «Αυτή η απόδειξη θα έπρεπε να θεωρηθεί ως το κορυφαίο επίτευγμα της θεωρίας των Χάμιλτον-Πέρελμαν για τη ροή Ρίτσι», γράφουν στη σύνοψη. Τώρα μπορεί να οφείλεται σε παρανόηση των ασιατών μελετητών, οι οποίοι δεν έχουν μεγάλη άνεση με την αγγλική γλώσσα, όμως το «αυτή η απόδειξη» δίνει διακριτικά την εντύπωση πως αυτή εδώ είναι, τελικά, μία απόδειξη, ενώ ό,τι υπήρξε προηγουμένως δεν ήταν ακριβώς απόδειξη. Και το «κορυφαίο επίτευγμα» αναφέρεται σε αυτούς οι οποίοι παρέχουν «αυτή την απόδειξη», όχι σε αυτούς που έδωσαν τη θεωρία της ροής Ρίτσι.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 330
η ολοκληρωτική δημοκρατία εξελίχθηκε σε ένα πρότυπο εξαναγκασμού και συγκεντρωτισμού, «όχι επειδή απέρριψε τις αξίες του φιλελεύθερου ατομικισμού του δέκατου όγδοου αιώνα, αλλά επειδή πρωταρχικά διατήρησε μια υπερβολικά τελειομανή στάση απέναντι ς’ αυτές»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 37
Αν ο μόχθος δεν ενδιαφέρει, ενώ κάθε δραχμή που ξοδεύεται σε σπόρους και σε λίπασμα έχει μεγάλη σημασία, όπως δυστυχώς συμβαίνει πολύ συχνά στους χωρικούς

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 65
Τότε γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως και μπορεί να στραφεί εναντίον της δικής του εθνικής ταυτότητος προκειμένου να διατηρήσει τα οφέλη μιας θεσμοθετήσεως.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
Το θεώρημα αναδρομής του Πουανκαρέ αποτελεί μία εξαιρετική πρόκληση για το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, που δηλώνει ότι η εντροπία πάντοτε αυξάνεται. Το θεώρημα και ο νόμος μπορούν να εναρμονισθούν με την παρατήρηση ότι οι εξωτερικές συνθήκες αλλάζουν σε πολύ, πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και κατά συνέπεια το σύστημα δεν μένει αδιατάρακτο.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 371
η δυστοπία του ύστερου καπιταλισμού διαμορφώνει την έρημο της πραγματικότητας και μέσα από αυτή την έρημο προβάλλει και επιβάλλει μια κοινωνία δικτύων επικοινωνίας, ανυπαρξίας σταθερών σημαινομένων, ήτοι των ήχο της καμπάνας αντί για την καμπάνα, και τελικά την παραίτηση και τη ρουτίνα στη θέση του θεσμίζοντος φαντασιακού, της δημιουργικότητας και της ελπίδας. Αυτοποιούμενη η πραγματικότητα, ακυρώνει πλέον τη διαφορά υπέρ της ομοιογενοποίησης, τη σκέψη υπέρ της μηχανικής αναπαραγωγής του σκέπτεσθαι, τη φαντασία υπέρ της συστημικής.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 94
Τα μέσα που διαθέτουμε για να αποκτούμε από το έδαφος ό,τι θέλουμε, με οποιοδήποτε κλίμα και σε οποιοδήποτε έδαφος, έχουν τελευταία βελτιωθεί τόσο γοργά, ώστε δεν μπορούμε ακόμα να προβλέψουμε ποιο είναι το όριο της παραγωγικότητας μιας έκτασης λίγων ακρ.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 70
Το αποτέλεσμα της σιτουασιονιστικής κριτικής το αποκάλυψαν οι ημέρες του Μάη. Ακόμα κι ένας κοινωνιολόγος θα μπορούσε, βασιζόμενος στα γενικά χαρακτηριστικά τής ποιητικής γλώσσας τής εποχής, να μετρήσει τον αντίκτυπο της I.S.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
άθλιο κριτήριο της ανταγωνιστικότητας, τον ανταγωνισμό που εξοντώνει όποιον δε συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις της αγοράς

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
Η πιο ισχυρή ανάπτυξη της ατομικότητας, της πρωτοτυπίας του ατόμου –όπως τόσο καλά το ανάπτυξ’ ένας σύντροφός μας– δε μπορεί να παραχθεί παρά όταν έχουν ικανοποιηθεί οι πρώτες ανάγκες τροφής και στέγης, όταν έχει απλοποιηθεί ο αγώνας με τις δύναμες της φύσης για την αυτοσυντήρηση, κι ο καιρός δεν κατατρίβεται πια για τις κακορίζικες μικρολεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, –η νοημοσύνη, η καλαισθησία, το εφευρετικό πνεύμα, η ευφυΐα ολάκερη μπορούνε ν’ αναπτυχθούνε με την άνεσή τους.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 94
Συνταγή προς απόλαυση των γιατρών: καταγγελία των ασύλων και προξένηση της καταστροφής τους, απελευθέρωση των κρατούμενων, ενθάρρυνση των απουσιών από τη δουλειά, εξήγηση του ρόλου και της λειτουργίας τού γιατρού στο κυρίαρχο σύστημα, προετοιμασία της καταστροφής της ιατρικής ως ειδίκευση, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
τα πρωτογενή στοιχεία της κοινωνίας… της γειτονιάς, της ακαδημαϊκής κοινότητας, το συναίσθημα του «κοινωνικώς ανήκειν»

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 62
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της μαγευτικής απλότητας του Χριστού και της διδασκαλίας του Παύλου για αγαμία του κλήρου και υποχρεωτικό, ισόβιο γάμο για σένα. Διάλεξες την αγαμία και τον υποχρεωτικό γάμο, ξεχνώντας την απλή μητέρα του Ιησού που γέννησε το γιο της μόνο από αγάπη.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 86
Του άρεσε να είναι ενημερωμένος για τις πολιτικές εξελίξεις.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 295
το πρώτο έργο της κοινωνικής επανάσταση πρέπει να είναι η υλική εγγύηση της συντήρησης για όλα τα μέλη της κοινότητας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 71
Αυτή η λαχτάρα του ανθρώπου να μπει μέσα στο σύνολο των θεσμών μιας κοινωνίας κι έτσι να αποκομίσει τα θεσμικά οφέλη, επιφέρει μια φοβερή αλλοίωση στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που προσπαθεί να ενταχθεί στους θεσμούς.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
σύμφωνα με τη λαϊκή ευφυΐα, που αυθόρμητα σε κάθε χωριουδάκι και σε κάθε κέντρο πόλης θα καταπιαστεί να χτίσει τη σοσιαλιστική κοινωνία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 98
Το συγκινησιακό είναι ο καρκίνος της ευαισθησίας, μια χαοτική μόλυνση όπου η ζωή, στερημένη από συνείδηση, παραφρονεί, αυτοακρωτηριάζεται και παλινδρομεί στην κατάσταση της επιβίωσης που είναι ο καθημερινός της θάνατος.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 58
την αυταπάτη του γενικού συμφέροντος, την αυταπάτης της γενικής θέλησης ή για να το προσεγγίσουμε φιλοσοφικά, την αυταπάτης της ρουσσωικής σύλληψης της volonté generale, της γενικής βούλησης η οποία καταδυναστεύει τις ζωές μας, καταδυναστεύει τις υπάρξεις μας, μέσα από τα μορφώματα τα οποία γεννά, κορύφωση των οποίων είναι η Δημοκρατία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
«Από τα μάτια και το χέρι στο μυαλό» –αυτή είναι η αληθινή αρχή οικονομίας χρόνου στη διδασκαλία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 132
όπως η εργασία ταυτιζόταν με τη δύναμη, η τεμπελιά εξευτελιζόταν σαν μια νοσηρή αδυναμία

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
Η ιστορικής ατομικότητα διαλύεται μέσα στην δίνη του εσωτερικευμένου ελέγχου και μέσα στον καταιγισμό των πληροφοριακών πυρών, που καθιστούν τον έλεγχο δυνατό, επειδή προσφέρουν ομοιώματα (simulacra) συμπεριφορών, δράσεων και δραστηριοτήτων

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
Αδυνατώντας να κλονίσει άμεσα τις αλλοτριωτικές συνθήκες, η επιθετική τακτική συνίστατο στο να τα βάζεις με πρόσωπα, να αντιμετωπίζεις σαν εχθρό οποιονδήποτε συμπαρατασσόταν με τις κυρίαρχες συνθήκες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
η βοήθεια μιας μεγάλης ποικιλίας ειδικά επινοημένων μηχανικών εργαλείων και ο συνδυασμός μηχανικής και χειρωνακτικής εργασίας, έχουν οδηγήσει σε τέτοια τελειότητα το τεχνικό μέρος των βιοτεχνιών, ώστε είναι αμφίβολο αν το εργοστασιακό σύστημα θα μπορούσε να εξοικονομήσει ακόμα περισσότερο εργασία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 109
ξέρομε πως και μεις οι ίδιοι δεν είμαστε δίχως ελαττώματα και πως οι καλύτεροί μας θα διαφθειρόντανε γλήγορα αν είχανε στα χέρια τους την εξουσία. Παίρνουμε τους ανθρώπους τέτοιους που είναι –και γι’ αυτό εχθρευόμαστε την κυβέρνηση του ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 87
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της απάνθρωπης Ιεράς Εξέτασης και της αλήθειας του Γαλιλαίου. Βασάνισες τον μεγάλο Γαλιλαίο, που απ’ τις αποκαλύψεις του κερδίζεις ακόμη λεφτά, υποβάλλοντάς τον στις έσχατες ταπεινώσεις. Στον εικοστό αιώνα ξανάφερες πάλι σε ισχύ τις μεθόδους της Ιερής Εξέτασης.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 87
θα σας εντυπωσιάσει σαν δείτε με πόσην ευκολία και σε πόσο λίγο χρόνο μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες σας σε ρουχισμό και σε χιλιάδες είδη πολυτελείας, όταν η παραγωγή γίνεται για να ικανοποιούνται πραγματικές ανάγκες και όχι για να ικανοποιούνται με υψηλά κέρδη ορισμένοι μέτοιχοι ή για να γεμίζουν με χρυσάφι οι τσέπες των οργανωτών και των δήθεν διευθυντών

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 149
Η αβάσταχτη υπεροχή των οικονομικών συμφερόντων επί της επιθυμίας για ζωή δεν καταφέρνει πια να παραπλανεί.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 10
Κάθε λόγος για την εξέγερση ως συστατικού όρου και ουσίας του εξεγερμένου ανθρώπου θεμελιώνεται, ή οφείλει να θεμελιώνεται, πάνω σε μια διαφορά. Η εξέγερση δεν ισοδυναμεί, ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την κοινωνική επανάσταση ή την κοινωνική ανατροπή. Η κοινωνική επανάσταση και η ανατροπή ανήκει στη σφαίρα του συλλογικού, προϋποθέτει τη συλλογική δράση και ως φορέα της έχει το δρων ιστορικό υποκείμενο, που κινείται εντός της προοπτικής της γραμμικής κίνησης της ιστορίας την οποία αποδέχεται ως πεδίο μοναδικό και αποκλειστικό της δράσης του. Αντίθετα, η εξέγερση ανήκει στη σφαίρα του ατομικού-υπαρξιακού και συγκροτείται ως όρος εκ των ουκ άνευ επιθυμίας του ανθρώπινου υποκειμένου για την επιδίωξη και την επίτευξη της εσωτερικής εκείνης συνθήκης ατομικής ελευθερίας, η οποία όχι μόνο δεν αποδέχεται και δεν απικροτεί κανένα κοινωνικό/ιστορικό μόρφωμα ως ικανό να διασφαλίσει την ελευθερία, αλλά και αντιτίθεται ουσιωδώς προς κάθε δράση εντός της σφαίρας του συλλογικού/κοινωνικού/πολιτικού.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Έχει παρατηρηθεί από τον Πωλ Κόνερτον (Paul Connerton) ο φασισμός πρώτος φανέρωσε την αποφασιστική πολιτική δύναμη των ηλεκτρονικών μέσων και την παρακινητική ισχύ τους. Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο: ότι η καταιγιστική δύναμη των Μέσων και η πανίσχυρη υποκινητική ισχύ τους είναι η μορφοποιούσα αρχή της κοινοτοπίας του φασισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 40
αυτοθαυμάζονται επειδή έχουν δίκιο για το θέαμα που τους καταθλίβει

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 48
Δυστυχώς, «το ύψος πάνω από το επίπεδο της θάλασσας» δεν είναι μονοσήμαντα ορισμένο. Όταν οι Γερμανοί και οι Ελβετοί κατασκεύασαν μία γέφυρα πάνω από τον ποταμό Ρήνο το 2003, ανακάλυψαν μία διαφορά ύψους πενήντα τεσσάρων εκατοστών ανάμεσα στις δύο πλευρές. Οι Γερμανοί είχαν χρησιμοποιήσει σαν βάση τη Βόρεια Θάλασσα και οι Ελβετοί τη Μεσόγειο.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 368
Η πολιτική οικονομία δεν υπερβαίνει ποτέ την υπόθεση της περιορισμένης και ανεπαρκούς προσφοράς των αναγκαίων της ζωής· την θεωρεί δεδομένη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 60
Σε πάμπολλες επιχειρήσεις δεν είναι η ανωτερότητα της τεχνικής οργάνωσης στο εργοστάσιο, ούτε οι οικονομίες που γίνονται εκεί στην κινητήρια ισχύ, αυτό που αποτελεί το πλεονέκτημα των εργοστασίων σε σχέση με τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά οι πλεονεκτικότερες συνθήκες που εξασφαλίζουν οι μεγάλες εταιρείες για να πουλούν τα προϊόντα και να αγοράζουν τις πρώτες ύλες.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 114
και τα πιο απλά πράγματα δεν φανερώνονται εύκολα στα ταραγμένα μυαλά

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
τα αναγκαία και τα είδη πολυτελείας που μας δίνει το έδαφος, μπορούν ασφαλώς να παραχθούν με πολύ λιγότερη δουλειά απ’ αυτή που κάνουμε τώρα για να τα αγοράσουμε ως εμπορεύματα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 85
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της διδασκαλίας του Φρόυντ για τη σεξουαλική αιτία της συναισθηματικής σου αρρώστιας και της θεωρίας του για πολιτιστική προσαρμογή. Διάλεξες την πολιτιστική φιλοσοφία, που δεν σου πρόσφερε κανένα στήριγμα, και ξέχασες τη θεωρία του σεξ.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 86
«η πράξη του αυτοκαθορισμού φέρει σταθερά το ανθρώπινο υποκείμενο μπροστά σε μια κρίση, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο αυτοκαθορισμός απαιτεί από το ανθρώπινο υποκείμενο να διαφοροποιηθεί από κάποιους άλλους, να διακριθεί έναντι κάποιων άλλων»

Στέφανος Ροζάνης
[Vilém Flusser]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 51
υπέρ της θέληση για ζωή και όχι υπέρ της θέλησης για δύναμη

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
το σύγχρονο άτομο-ιδιώτης δημιουργεί τη δική του μυθοπλασία, τους δικούς του ήρωες και πρότυπα ιδιωτικής ολοκήρωης, σε απόλυτη συμφωνία με τον ολοκληρωτισμό των μέσων και της τεχνικής που ενδυναμώνουν

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
Εκείνο που ο οικονομολόγος ονομάζει υπερπαραγωγή δεν είν’ έτσι παρά μια παραγωγή που υπερβαίνει την αγοραστική δύναμη των δουλευτάδων, που έχουνε καταντήσει στη φτώχεια εξαιτίας το Κεφάλαιο και το Κράτος.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 60
Δε θέλουμε πλέον ένα σχολείο στο οποίο να μαθαίνεις να επιβιώνεις, ξεχνώντας να ζεις.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
Η γνώση του κόσμου, χωρίς την συνείδηση των επιθυμιών της ζωής, είναι μια νεκρή γνώση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
Όλα παίζονται σήμερα γύρω από μια αλλαγή νοοτροπίας, οπτικής, προοπτικής.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
Παρόμοια όπως η γλώσσα της εξουσίας δεν κατορθώνει να υποκαταστήσει την ποίηση, και η ζωή δεν ανάγεται ολοκληρωτικά σε επιβίωση, έτσι και το εμπορευματικό σύστημα αποτυγχάνει να μετασχηματίσει την πολιτιστική δημιουργία σε καθαρό εμπόρευμα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 17
το ψέμα συνίσταται στο να μιλάνε για κουλτούρα χωρίς να λένε θέαμα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 19
ο ξένος θα μπορούσε πράγματι να γίνει μια αφετηρία για αναστοχασμό. Αναστοχασμό για τον τρόπο της ζωής μας, για το είδος των πόλεων που ζούμε, για τη μοίρα του ανθρωπίνου υποκειμένου μέσα σε ένα κόσμο αλλοιωμένο, μέσα σε ένα κόσμο ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει ακυρώνοντας οποιαδήποτε αξιακή κλίμακα πάνω στην οποία στηρίζεται το ανθρώπινο υποκείμενο.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
ο Πέρελμαν ήταν εξαιρετικά ακριβοδίκαιος, σε όλη την έκταση της εργασίας, στην απόδοση αναγνώρισης –όχι οικονομικού τύπου– σε όλους όσους το άξιζαν. Πράγματι, σε δέκα από τις δεκατρείς ενότητες, πρόσθεσε παραγράφους, σημειωμένες με αστερίσκους, που δίνουν ιστορικές αναφορές στο ποιος έκανε τι, πριν από αυτόν.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 307
Δε θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, θέλουμε να κατακτήσουμε την καλύτερη δυνατή ζωή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 39
προκύπτει μια αυτονόμηση του κράτους από την κοινωνία, με αποτέλεσμα (επικαλούμαι πάλι τον Λεφέβρ) οι μηχανισμοί του κράτους «να αποτελούν μεγάλο βάρος για την καθ’ αυτό κοινωνία»

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
μια εναλλακτική πρόταση… Αυτή προτείνει, εγκαταλείποντας το ρήγμα που ανοίγεται όλο και πιο πολύ ανάμεσα στα συμφέροντα του εμπορεύματος και το συμφέρον του ζώντος, να θέσει εκ νέου στην υπηρεσία του ανθρώπινου μια τεχνολογία, την οποία ο ιμπεριαλισμός του κέρδους μετέτρεψε σε απάνθρωπη

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 45
Αν προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα συμπεριληπτικό σύστημα, μια συστημική, η οποία από τη μία μεριά να ικανοποιεί την ανάγκη της διακυβέρνησης και από την άλλη μεριά να ικανοποιεί την αγάπη προς την ελευθερία, τότε θα φτάσουμε στο αδιέξοδο μιας ολοκληρωτικής Δημοκρατίας, δηλαδή μιας Δημοκρατίας κατά βάση ολοκληρωτικής. Σε ένα αδιέξοδο που είτε θα μας οδηγήσει σε καταστάσεις καινούργιας τυραννίας, είτε, κι αυτό είναι το χειρότερο, σε καταστάσεις πελώριας υποκρισίας.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 24
Ο κομμουνισμός είναι το καλύτερο θεμέλιο του ατομισμού –όχι εκείνου που σπρώχνει τον άνθρωπο στον πόλεμο του ενός εναντίον όλων και που είναι ο μόνος που έγινε γνωστός ως τα σήμερα, αλλά εκείνου που εμφανίζει τ’ ολοκληρωτικό άνθισμα απ’ όλες τις ικανότητες του ανθρώπου, την ανώτερη ανάπτυξη σε ό,τι έχει πρωτότυπο μέσα του, την πιο μεγάλη γονιμότητα στη νοημοσύνη, στο αίσθημα και στη θέληση.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 95
«Επιτροπή ξεζουμίσματος»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 105
Αν δεν σώσουμε το παιγνιακό, θα σωθεί ενάντια σε μας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
δεν υπάρχει άβυσσο μεταξύ της σκέψης και της ενέργειας, τουλάχιστο για κείνους που δεν είναι συνηθισμένοι στη νεώτερη σοφιστεία. Η πνευματική σύλληψη είναι ήδη αρχίνημα ενέργειας.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 101
οι ιδεολογίες της αριστεράς και της δεξιάς λιώνουν κάτω από τον ήλιο του κοινού τους ψεύδους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Τίποτα δεν θα είναι περισσότερο σημαντικό, στους επερχόμενους καιρούς, από την πειραματική ανάπτυξη μιας τέτοιας συνείδησης που θα καλείται να διασαφηνίσει στον καθένα τόσο το πεδίο τής απροσδιοριστίας του ζώντος όσο και την επιλογή του πεπρωμένου του.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
Οι απόφοιτοι δεν υπηρετούν πλέον ως δημόσιοι λειτουργοί αλλά δραστηριοποιούνται και στην ιδιωτική βιομηχανία.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 369
τεράστιο έλεγχο που ασκεί ο άνθρωπος πάνω στις δυνάμεις της φύσης κατά τα πενήντα περασμένα χρόνια

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 145
«όταν ακούτε στα σαλόνια να υμνούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να σκέφτεστε ότι στα υπόγεια προετοιμάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης και θάλαμοι αερίων»

Στέφανος Ροζάνης
[Raoul Vaneigem]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
Ο τεμπέλης γνωρίζει, ότι μέσα στη χαρούμενη διάθεση που τον αποσπά από τον πολυάσχολο κόσμο των επιχειρήσεων, το όνειρό του δεν έχει απογυμνωθεί από το νόημα και τη δύναμή του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Μας λένε πως όταν ζητούμε την κατάργηση του Κράτους κι όλως των οργάνων του, ονειρευόμαστε μια κοινωνία, συγκείμενη από ανθρώπους καλυτέρους παρ’ ό,τι είναι τοι στην πραγματικότητα. –Όχι, χίλιες φορές όχι! Το που ζητάμε είναι να μη κάνουνε τους ανθρώπους χειρότερους παρ’ ό,τι είναι, με τέτοιους θεσμούς!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 81
στην καλλιέργεια κηπευτικών το χώμα πάντα φτιάχνεται, ό,τι κι αν ήταν αρχικά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 47
εκτός από τις διευκρινίσεις, οι Κάο και Ζου δεν πρόσθεσαν τίποτα το ουσιώδες στην απόδειξη. Μπορεί να απλοποίησαν κάποια τμήματα της απόδειξης, όμως δεν κάλυψαν κανένα εννοιολογικό κενό.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 338
η ζωή μετατρέπεται σε επιβίωση

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
Για τους θεοσεβούμενους μεταξύ μας, προτείνω να κάνουμε μία βόλτα στο χαώδες Μουσείο του Καΐρου και να αναρωτηθούμε εάν τα αρχαία αιγυπτιακά τεχνουργήματα δεν εκτίθενται με πιο κατάλληλο τρόπο στο Βρετανικό Μουσείο. Εάν δεν υπήρχαν οι «λαφυραγωγοί», πολλά τεχνουργήματα θα είχαν πιθανόν χρησιμοποιηθεί ως υλικά οικοδομών.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 391
σήμερα προσομοιάζουμε τη δημοκρατία, άρα είμαστε βαθύτατα άρρωστοι… δεν είμαστε ανθρώπινα υποκείμενα, αλλά προσομοιώσεις

Στέφανος Ροζάνης
[Zygmunt Bauman]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 21
τα πρώτα στοιχεία της θεωρίας του χάους, η οποία θα γινόταν τόσο δημοφιλής μόνο έναν αιώνα αργότερα

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 73
Δεν υπάρχει πιο άθλια ευχαρίστηση απ’ αυτή, που με αντίτιμο τη δυσαρέσκεια των άλλων, αφήνει στο στόμα την πικρή γεύση που προκαλεί!

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
Αυτά που, με πάθος, ευχόταν να μάθει λίγα χρόνια πριν, εξαναγκάζεται σήμερα να τα μελετήσει με το ζόρι

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
Η ρίζα της θεαματικής-εμπορευματικής κοινωνίας είναι το εμπόρευμα, το είναι και το αντικείμενο που έχουν μετασχηματιστεί με ολοκληρωτικό τρόπο σε ανταλλακτική αξία. Η ρίζα της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, το συγκεκριμένο άτομο μέσα στην ενωτική και συλλογική πορεία απελευθέρωσής του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
ο αναρχισμός δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η κατάσταση εκείνη του πνεύματος την οποία συνήθως ονομάζουμε ουτοπική κατάσταση

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Η μόνη αξιοπρεπής βοήθεια σ’ ένα ανθρώπινο ον είναι αυτή που χρειάζεται προκειμένου να κινηθεί με τα δικά του μέσα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
την εργασία θεωρεί πηγή του πλούτου, την αξία αποτέλεσμα της προσφοράς και της ζήτησης

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
[για τον Adam Smith]
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 68
Σε ορισμένες βιομηχανίες, έχει αναμφίβολα νικήσει το εργοστάσιο· αλλά υπάρχουν άλλοι κλάδοι, στους οποίους οι μικρές επιχειρήσεις διατηρούν τη θέση τους.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 94
Όλες οι κοινωνίες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά, μέσω του οποιουδήποτε δικαιικού συστήματος και της οποιασδήποτε θεσμοθετημένης εγκατάστασης της κοινωνίας, να προσπαθούν να αλλοιώσουν, δηλαδή να ομοιογενοποιήσουν, τη διαφορετικότητα.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
αν μερικοί οικονομολόγοι βρίσκουν ευχαρίστηση να κάνουνε μονογραφίες για την υπερπαραγωγή, κι αν ξηγούνε κάθε βιομηχανική κρίση μ’ αυτή την αιτία, θα βρίσκονταν όμως πολύ μπερδεμένοι αν τους προκαλούσαμε να υποδείξουνε κι ένα μόνο προϊόν που η Γαλλία παράγει σε ποσότητες πιο μεγάλες απ’ ό,τι χρειάζεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες όλου του πληθυσμού

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 59
Η παρούσα τάση της οικονομικής ανάπτυξης στον κόσμο είναι, όπως έχουμε δει, να παρακινεί ολοένα περισσότερο το κάθε έθνος, ή και την κάθε περιοχή με τη γεωγραφική έννοια, να βασίζεται κυρίως στην εγχώρια παραγωγή όλων των αναγκαίων για τη ζωή.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 84
Συνταγή προς αγαλλίαση των τεχνικών των επικοινωνιακών κυκλωμάτων (ανθρώπων που ευνοούνται ιδιαίτερα από τον πλούτο τού υλικού εξοπλισμού ο οποίος τίθεται σε λειτουργία με την αναγωγή της κουλτούρας σε θέαμα): πειρατικές παρεμβάσεις στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, απευθείας ή μέσω μαγνητοταινιών και φιλμ, σχόλια από τους λινοτύπες στα βιβλία και στις εφημερίδες που χτυπάνε, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
η νόμιμη βία καθαγιάζει τη βαρβαρότητα επικαλούμενη το κράτος ως νομιμοποιητή της, έναν νομιμοποιητή ο οποίος δεν χρειάζεται νομιμοποίηση, αφού η νομιμότητα είναι δικό του μονοπώλιο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 73
Εξαίρετοι σύντροφοι σήμερα, θα γινόντανε διευθυντές ανυπόφοροι αύριο.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 71
Κι αυτοί που πνίγουν, δολοφονούνε, σκοτώνουν την ξεπεσμένη ανθρώπινη πραμάτεια, αυτοί που κάμανε θρησκεία το αξίωμα πως για την κοινή σωτηρία πρέπει να πνίγουμε, να ντουφεκίζουμε, να σκοτώνουμε, παραπονιούνται πως οι άλλοι δεν σέβονται αρκετά την ανθρώπινη ζωή.
Όχι, πολίτες, όσο η κοινωνία θα εφαρμόζει το νόμο των αντιποίνων, όσο η θρησκεία και ο νόμος, ο στρατώνας και το δικαστήριο, η φυλακή και το βιομηχανικό κάτεργο, ο τύπος και το σχολειό θα εξακολουθούν να διδάσκουν την έσχατη περιφρόνηση της ζωής του ατόμου –μη ζητάτε από τους επαναστατημένους εναντίον της κοινωνίας αυτής να της σεβασθούνε! Θα ήτανε σαν να απαιτείτε απ’ αυτούς σε καλοσύνη και σε μεγαλοψυχία ένα βαθμό απείρως ανώτερο από κείνον που έχει όλ’ η κοινωνία.
Αν θέλετε, όπως εμείς, ολάκερ’ η ελευθερία του ατόμου και συνεπώς η ζωή του, να είναι σεβαστή –προάγεσθε αναγκαστικά στο ν’ αποκηρύξετε την κυβέρνηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι ο τύπος της· υποχρεώνεσθε να δεχτείτε τις αρχές τής Αναρχίας, που τόσον καιρόν τις αποστραφήκατε. Έχετε χρέος τότε να ζητήσετε, μαζί μας, τις μορφές της κοινωνίας εκείνης που θα μπορούνε καλύτερα να πραγματοποιήσουνε το ιδανικό αυτό και να σταματήσουνε τελειωτικά όλες αυτές τις βιαιότητες που μας αγανακτούν.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 105
Ποτέ –ούτε μια φορά– δεν αναφέρεται το όνομα του Πουανκαρέ στις τρεις αναρτημένες εργασίες. Ο Πέρελμαν δεν ασχολήθηκε καν με το να δηλώσει ότι είχε αποδείξει την Εικασία του Πουανκαρέ.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 306
η κοινωνική επανάσταση εγκλωβίζει την ατομική ελευθερία μέσα στο σχήμα και την αναγκαιότητα του κοινωνικού της σκοπού και πεπρωμένου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Δεν θα ήταν ανώφελο να διαχωρίζαμε αυτό που δε μιλά λόγω φόβου απ’ αυτό που σιωπά, έτσι ώστε η σιωπή να μεγαλώσει τη δύναμη της επιθυμίας που εκπορεύεται από τα βάθη της καρδιάς.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
την καταστολή της κάθε αντικοινωνικής πράξης, την ηθική αγωγή και την πρακτική της αμοιβαίας υποστήριξης

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 88
Η 473 σελίδων εργασία τους, «Ροή Ρίτσι και Εικασία του Πουανκαρέ», αναρτήθηκε στο arXiv. Χρηματοδοτούμενη από το Ινστιτούτο Μαθηματικών Κλέι, πρόκειται να εκδοθεί σε βιβλίο. Οι Μόργκαν και Τιαν αρνούνται να δεχθούν οποιονδήποτε έπαινο, επειδή δεν έχουν κάνει τίποτα το σημαντικό πέραν του να αναπτύξουν τις ιδέες του Πέρελμαν. Τονίζουν με έμφαση, ότι δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να ξεδιπλώσουν και να ανακατατάξουν τα δικά του ευρήματα.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 324
Αν το προλεταριάτο δεν αυτοκαταστραφεί γρήγορα βάζοντας τέλος στην ταξική κοινωνία, στην κοινωνία της επιβίωσης, στο θεαματικό-εμπορευματικό σύστημα, στην προοπτική της εξουσίας, αν δεν θεμελιώσει τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση, την κοινωνική αρμονία μέσω του παιχνιδιού των κυρίαρχων συνελεύσεων και των συμβουλίων τους, τότε η δυσανεξία της επιβίωσης κινδυνεύει να γενικεύσει το εξαρτημένο ανακλαστικό του θανάτου.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
η μαχαιροποιία του Σέφηλντ έχει διατηρήσει την παλιά της οργάνωση, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι κατά κανόνα τα έσοδα των μαχαιράδων είναι μικρά· αλλά κι όταν ακόμα περιορίζονται στα λίγα σελίνια την εβδομάδα, ο μαχαιροποιός προτιμά να φυτοζωεί με τα μικρά του έσοδα παρά να πάει μισθωτός εργάτης στη «βιομηχανία»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 103
Η ελευθερία του εξεγερμένου ανθρώπου, ως ατομικό/υπαρξιακό αίτημα, δεν υπόκειται στις αναγκαιότητες και τους καταναγκασμούς του ιστορικά εφικτού και αναδύεται ως βιωματική πράξη του υποκειμένου μέσα στην ιστορία και δια της ιστορίας την οποία, ωστόσο, αμφισβητεί και αρνείται τελεσίδικα. Η εξέγερση δεν σκοπεί προς τη δημιουργία και εδραίωση κοινωνικών/πολιτικών μορφωμάτων αλλά, αντίθετα, μάχεται τα κοινωνικά/πολιτικά μορφώματα ως πλήρως αναξιόπιστα να διασφαλίσουν, έστω και στοιχειωδώς, όρους και προϋποθέσεις της ελευθερίας.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 84
«θεώρημα αναδρομής» του Πουανκαρέ

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 74
Αντικαθιστά τη θέληση για ζωή με την παλιά θέληση για δύναμη, όπου η βία εξορκίζει την αδυναμία. Διαιωνίζοντας την κυριαρχία του πνεύματος και την αυτοπεριφρόνηση, φιλοδοξεί απλώς να ανταγωνιστεί, με διαφορετικούς μηχανισμούς, την αποδοτικότητα του σώματος στην εργασία.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
Από τη στιγμή που θα διαμορφώσετε το σχέδιο μιας εκπαίδευσης που θα βασίζεται σε ένα φυσικό συμβόλαιο με τη ζωής, δε θα χρειάζεται πια να ζητιανεύετε χρήματα απ’ αυτούς που σας εκμεταλλεύονται και σας περιφρονούν, για να σας καταστήσουν αποδοτικούς. Θα τα απαιτήσετε μια και θα ξέρετε γιατί και πώς θα τα ιδιοποιηθείτε.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 63
Αιώνες τώρα, όλοι ασχολούνται με την ψυχή και την πνευματική δύναμη ενώ το σώμα τους, εξορισμένο στους μηχανισμούς της εργασίας επιδιώκει να ανακατακτήσει το χώρο όπου οι επιθυμίες είναι ταυτόσημες με τη ζωή.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 11
αναδύεται ένας χώρος (ψυχολογικός, κοινωνικός, πολιτισμικός) όπου το άλλο καταπιέζεται από το ίδιο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 54
Η εξέγερση δεν ισοδυναμεί, ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την κοινωνική επανάσταση ή την κοινωνική ανατροπή.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Μετά εμφανίστηκε ένας μεγάλος άνθρωπος και σου έδειξε την ψυχή σου μόνο που δεν ήξερε το σύνδεσμο μεταξύ της ψυχής και του σώματός σου. Έλεγες τότε: «Είναι γελοίο. Άκου ψυχανάλυση! Σκέτος τσαρλατανισμός! Αναλύεις τα ούρα μα δεν μπορείς να αναλύσεις την ψυχή». Τά ‘λεγες αυτά γιατί η ιατρική δεν ήξερε τίποτ’ άλλο εκτός απ’ την ανάλυση ούρων. Η μάχη για την πνευματική σου υπόσταση κράτησε σαράντα σκληρά χρόνια. Θυμάμαι τη σκληρή εκείνη πάλη γιατί κι εγώ πάλεψα για σένα. Κάποια μέρα ανακάλυψες ότι μπορείς να κερδίσεις ένα σωρό λεφτά με το άρρωστο ανθρώπινο πνεύμα. Τό μόνο που είχες να κάνεις ήταν να δέχεσαι τον άρρωστο μια ώρα την ημέρα για κάμποσα χρόνια και να παίρνεις ένα ορισμένο ποσό κάθε ώρα.
Τότε, και όχι προηγούμενα, άρχισες να πιστεύεις στην ύπαρξη του πνεύματος.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 111
η δημιουργικότητα, που αναβάλλεται μέσα στο πολιτιστικό έργο, αξίζει να αναλάβει την πορεία της, να ξαναπάρει τη ριζοσπαστικότητά της, να ξαναγυρίσει στην καθημερινή ζωή για να ολοκληρωθεί μέσα της σημαδεύοντάς την με τη δύναμη της υποκειμενικότητας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 18
δεν είναι μακριά η μέρα που θα υποχρεωθούμε να στραφούμε στους εγχώριους πόρους, για να παράγουμε πολλά απ’ αυτά που σήμερα εισάγουμε

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 51
ανεπαίσθητα, μερικοί γίνονταν αρχηγοί και μερικοί υποταχτικοί

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 42
των λογισμών του θανάτου

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 56
Δεν θέλουμε πλέον να είναι η ιδεολογία εις βάρος του ανθρώπινου, ιδίως αυτή η ιδεολογία ανθρωπιάς που είναι ο ανθρωπισμός.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
το πρόβλημα της αντιπροσώπευσης

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
Επί χιλιάδες χρόνια στη σειρά, ήταν για την ανθρωπότητα μεγάλο βάρος, σχεδόν κατάρα, η παραγωγή της τροφής της. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι πια. Αν προετοιμάσετε το έδαφος, και εν μέρει τη θερμοκρασία και την υγρασία που χρειάζεται η κάθε καλλιέργεια, θα δείτε ότι η παραγωγή των ετήσιων τροφίμων για μιαν οικογένεια, με ορθολογικές συνθήκες καλλιέργειας, απαιτεί τόσο λίγη δουλειά, ώστε θα μπορούσε να γίνει σχεδόν σαν αλλαγή από τις άλλες εργασίες.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 148
Για να τσακίσουμε την καταπίεση, τη μιζέρια, την εκμετάλλευση, δεν αρκεί πλέον μια ανατροπή δηλητηριασμένη από τις νεκρές αξίες που αντιμάχεται. Ήρθε η ώρα να στοιχηματίσουμε στο ασυγκράτητο πάθος του ζώντος, της αγάπης, της γνώσης, της περιπέτειας που, κάθε στιγμή, ανανεώνει όποιον έχει αποφασίσει να δημιουργηθεί σύμφωνα με την “γραμμή της καρδιάς” του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
κανένας δεν προσπαθεί να βασίσει την ευτυχία του στην αθλιότητα των άλλων

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 151
κολλάς στις ίδιες βλακείες όπως μια ψείρα κολλάει στη γούνα, βλακείες όπως η «φυλή», η «τάξη», η «πατρίδα», ο θρησκευτικός καταναγκασμός, η καταπίεση του έρωτα

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 121
το πρόβλημά μου δεν είναι να πω τι είναι αυτό που υπάρχει, αλλά το πρόβλημά μου είναι να πω τι είναι αυτό που πρέπει να υπάρχει για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τον ανθρώπου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
η υπέρμετρη πλεονεξία μας

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 149
Γεννηθήκαμε, έλεγε ο Σαίξπηρ, για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων. Οι βασιλιάδες και οι στρατιές των δημίων τους δεν είναι, πλέον, παρά χώμα. Μάθετε να βαδίζετε μόνοι σας και θα ποδοπατήσετε αυτούς που, μέσα στον κόσμο τους που πεθαίνει, δεν έχουν παρά μόνο τη φιλοδοξία να πεθάνουν μαζί του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 63
«παρδαλής αγελάδας»

Στέφανος Ροζάνης
[Friedrich Nietzsche]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
Οι νωθροί έχουν μια τάση να προτιμούν την αδικία από την αταξία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
Από αυτούς που ετοιμάζονται να δράσουν μονάχοι επειδή ξέρουν ότι χιλιάδες άλλου θα δράσουν προς την ίδια κατεύθυνση, θα γεννηθεί το “κόμμα” του ξεπεράσματος, αυτή η αναβίωση

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 39
Οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις, με εξαίρεση εκείνες που συνδέονται με τη γεωργία, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι βρίσκονται σε πολύ επισφαλή θέση. Τα κέρδη είναι πολύ μικρά και η απασχόληση είναι πολλές φορές αβέβαιη. Η εργάσιμη μέρα είναι δύο, τρεις ή και τέσσερις ώρες μεγαλύτερη από ότι στα καλοοργανωμένα εργοστάσια και σε ορισμένες περιόδους είναι σχεδόν απίστευτου μήκους. Οι κρίσεις είναι συχνές και διαρκούν ολόκληρα χρόνια. Γενικά, ο εργάτης είναι πολύ περισσότερο στο έλεος του έμπορου ή του εργοδότη, και ο εργοδότης είναι στο έλεος του χονδρέμπορου. Και οι δυο μπορεί να υποδουλωθούν στον χονδρέμπορο, να καταχρεωθούν σ’ αυτόν.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 93
Τοποθετείς τη σιγουριά πάνω απ’ την αλήθεια.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 74
όταν λέτε αναρχισμός, εννοείτε την εξέγερση εναντίον όλων των κοινωνικών συμβάσεων και συνθηκών, την επιθυμία και την προσπάθεια να τις καταργήσετε εξ ολοκλήρου

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 18
«Δεν μπορώ να εργαστώ, ποτέ δεν έμαθα».

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Μπρυάν]
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 44
Στην τεμπελιά μένει να μάθει ότι δεν πρέπει να φοβάται τίποτα και, κυρίως, την ίδια.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
Διέδωσες το παραμύθι, κι ο Ανθρωπάκος ο άντρας σου το ‘χαψε σα χάνος, ότι εσύ είσαι «Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ», Γυναικούλα. Μα δεν είσαι. Είναι αλήθεια, ανακοινώνεις καθημερινά, στις Εβραϊκές ή στις Χριστιανικές εφημερίδες πώς, και πότε, η κόρη σου θ’ αγκαλιάσει έναν άντρα. Αυτό όμως δεν ενδιαφέρει κανένα σοβαρό άτομο. «Κοινωνία» είμαι εγώ και ο ξυλουργός και ο κηπουρός και ο δάσκαλος και ο γιατρός και ο εργάτης. Αυτό είναι η κοινωνία και όχι εσύ, μικρή, καρκινική, άκαμπτη, υποκρίτρια γυναικούλα. Δεν είσαι η ζωή, είσαι η διαστρέβλωσή της. Εγώ όμως καταλαβαίνω γιατί οχυρώθηκες στο κάστρο του πλούτου. Ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις βλέποντας όλη τη μικρότητα των ξυλουργών, των κηπουρών, των γιατρών, των δασκάλων και των εργατών. Μέσα στο πλαίσιο της αρρώστιας αυτής, ήταν η πιο συνετή σου κίνηση. Όμως η μικρότητα και η μικροπρέπεια σού έχει ποτίσει τα κόκκαλα με τη μορφή της δυσκοιλιότητάς σου, των ρευματισμών σου, της υποκρισίας σου, της άρνησης της ζωής σου. Είσαι δυστυχισμένη φουκαριάρα γυναικούλα, γιατί τα παιδιά σου ξεστρατίζουν, οι κόρες σου γίνονται πόρνες, ο άντρας σου μαραίνεται και η ζωή σου σαπίζει και μαζί της οι ιστοί σου. Δεν μπορείς να μου πουλήσεις παραμύθια, Μικρή Κόρη της Επανάστασης. Σε έχω δει ξεγυμνωμένη.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 118
Το συγκινησιακό είναι ο καρκίνος της ευαισθησίας

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 58
Να τελειώσουμε λοιπόν με τη σύγχυση που ταυτίζει την τεμπελιά του σώματος με την πνευματική μαλάκυνση που ονομάζεται νωθρότητα του πνεύματος

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 40
η επιμονή της επιθυμίας να αποτινάζει ό,τι τη διαφθείρει

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 46
η θεωρία του Μάλθους, καθώς διατύπωσε σε ψευτοεπιστημονική μορφή τους κρυφούς πόθους των τάξεων της πλουτοκρατίας, έγινε το θεμέλιο ενός ολόκληρου συστήματος πρακτικής φιλοσοφίας, που διαποτίζει τα μυαλά μορφωμένων και αμόρφωτων και αντιδρά, όπως κάνει πάντα η πρακτική φιλοσοφία, στη θεωρητική φιλοσοφία του αιώνα μας.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 60
“κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας”. Πρόκειται γι’ αυτά που ο Κ. Καστοριάδης ονομάζει “κοινωνικές φαντασιακές σημασίες”. Μ’ άλλα λόγια, για όλα όσα η κοινωνία, σ’ αντίθεση με τη Φύση, επιβάλλει, υποδεικνύει, μαθαίνει και προσφέρει στα άτομα που την απαρτίζουν.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
[Βασίλης Τομανάς]
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 9
Η ενσωμάτωση στη γλώσσα της κυριαρχίας είναι πράγματι η δομική λογική του ύστερου καπιταλισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
Η τεμπελιά δεν είναι νοητή όταν γίνεται κρυφά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
Πράττω για να είμαι συνδημιουργός, δεν ζητάω αποτέλεσμα.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
όλα απορρέουν από το θαυμαστό

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 31
Από την απαραίτητη βοήθεια στην άρνηση της μόνιμης βοήθειας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 57
το φασιστικό φαινόμενο αναδύεται μέσα από το γόητρο, το κύρος, την κοινωνική θέση, τις εξουσιαστικές δομές και τις κατασταλτικές διαδικασίες που προστατεύουν την ιδιωτική ολοκλήρωση και της διασφαλίζουν το παρόν της

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
Το ανθρώπινο ον οφείλει να μπορεί να κάνει τα πάντα και ταυτόχρονα να μην οφείλει τίποτα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Georg Groddeck]
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 5
Η ανάγκη ενός καθορισμού της ταυτότητας και της διαφοράς αποτελεί εν τέλει την ισχυρότερη γενεσιουργό αιτία του νεο-εθνικισμού

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 47
Το κλειδί της χαρούμενης επιστήμης ανοίγει όλες τις πόρτες. Αναμφίβολα, γιατί η περιέργεια είναι γυναίκα και καθαρίζει σήμερα με μια μεγάλη πνοή ζωής το άραχλο δωμάτιο των δολοφονημένων επιθυμιών.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
Μεριμνώντας άλλοτε για δόξα ή υστεροφημία, οι καλλιτέχνες, οι στοχαστές, οι ευάρεστοι φαφλατάδες τού άχρηστου κατατάσσονται σήμερα σαν καταρτισμένοι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της γλώσσας, όπου οι λέξεις που έχουν σουξέ τούς πληρώνουν με μάρκες κύρους, με νόμισμα αφεντικού.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
οι εποχές της σύγκρουσης, όταν ελεύθερα γίνεται δίχως να πέφτει στο ‘να μέρος της ζυγαριάς το βάρος μιας καθιδρυμένης εξουσίας, είναι αυτές οι εποχές που έλαβε τη μεγαλύτερη ανάπτυξή της η ανθρώπινη ευφυΐα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 53
αυτό που λέγεται ελευθερία δεν είναι κάτι που εμφανίζεται μέσα στην ιστορία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
το να αποκηρύττουμε το ζωώδες των παρορμήσεων αντί να το εκλεπτύνουμε, δεν οδηγεί στον εξανθρωπισμό, αλλά σε μια κτηνωδία με ανθρώπινο πρόσωπο

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 22
Η επιθυμία για τεμπελιά είναι σαν την τέχνη του έρωτα.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
ν’ αγωνιστώ για την υπόθεση των καταπιεσμένων και των θυμάτων των κοινωνικών συμβάσεων

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 30
από τότε που η πρόοδος της τεχνικής δίνει τη δυνατότητα να κατασκευάζουμε φτηνό γυαλί και να φτιάχνουμε με μηχανήματα όλα τα ξύλα, πλαίσια και ράβδους του θερμοκηπίου, το θερμοκήπιο γίνεται κατάλληλο για να καλλιεργούμε φρούτα για τους πολλούς, καθώς και κοινά λαχανικά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 74
μια νέα επιτακτική προτεραιότητα: η κατανάλωση. Καταναλώστε οτιδήποτε, αλλά καταναλώστε.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 43
Είτε είναι επιφυλακτικός είτε ριψοκίνδυνος, ο ανατρεπτικός παίκτης δεν είναι ποτέ υποψήφιος μάρτυρας. Το μεγάλο παιχνίδι της ανώνυμης ανατροπής προετοιμάζει τη διεθνή εμφάνιση του “κόμματος” του ξεπεράσματος

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 55
Αυτό που κυρίως προσελκύει τον καλλιεργητή στις μεγάλες πόλεις είναι η σταθερή παροχή κοπριάς

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 46
η κοινωνική σφαίρα εισέρχεται μοιραία στην ιδιωτική σφαίρα, επιχειρώντας στο όνομα της συλλογικότητας (με πελώρια υποκρισία ή αυταπάτη) να επιβληθεί πάνω στην ιδιωτικότητα και με την πρόφαση (νομιμοποιημένη απόλυτα) του γενικού συμφέροντος ή του γενικού καλού να εξαφανίσει ολοκληρωτικά και οριστικά την ένσταση του πολίτη να αξιώνει τα δικά του δικαιώματα και τις δικές του ελευθερίες.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 38
η πνευματική μας οκνηρία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 150
όταν θ’ ανυψώνεσαι πνευματικά ακούγοντας την αλήθεια και θα νιώθεις τρόμο για τις τυπικότητες

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 145
«Άραγε, είναι δυνατόν η θεμελιώδης ομάδα μιας πολλαπλότητας να είναι τετριμμένη και εντούτοις η πολλαπλότητα να μην είναι ομοιομορφική προς μια σφαίρα;»

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 164
οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τον ύπνο τους, τη στιγμή που οι υπόλοιποι κοιμούνται με ένα αφεντικό πάνω απ’ το κεφάλι τους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
Στο σύστημα θανάτου που μας εξουσιάζει, αντιτάσσεται η επιλογή της ολικής χειραφέτησης, του ξεπεράσματος, της κοινωνικής αρμονίας, της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 20
ιστορία των λαϊκών θεσμών –την πατριά, την κοινότητα, το χωριό, τη συντεχνία, το «σινάφι» κι αυτήν ακόμα την αστική κοινότητα του μεσαίωνα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 54
Οι οκνοί δεν κάνουνε την ιστορία: την υφίστανται!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 63
Ένα σχολείο, στο οποίο η ζωή πλήττει, δε διδάσκει παρά μόνο τη βαρβαρότητα.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
τόσο φτηνά που ξεπουλιόσαστε, σας παρέχουν, χωρίς δισταγμό, και το δικαίωμα να τους χλευάζετε σε μεγάλες καθαρτήριες εκδηλώσεις

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
έχουν κατορθώσει ν’ αποκτήσουν λίγες επιστημονικές γνώσεις κι έτσι έχουν συνδυάσει επιστήμη με χειροτεχνία

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 127
Να ‘μαστε μπροστά σε μια καινούργια τυραννία, μια τυραννία που δεν την δημιούργησαν τα κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας. Από πού ξεφύτρωσε, τότε; Από τη Φύση; Αν ναι, έχε γεια ελεύθερη κοινωνία.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 47
Η ανατρεπτική δημιουργικότητα εμπεριέχει, πιο σίγουρα απ’ ό,τι οι εκκλήσεις για επαναστατική συνοχή, αυτή την αρχή της κορέσιμης και ακόρεστης απόλαυσης, αυτό τον σπόρο αυθεντικής πραγμάτωσης που διαδίδεται παντού, εδραιώνει την ελευθερία, αποσαφηνίζει την αυτονομία, καταστρέφει από τα μέσα τούς ρόλους, τις ιδεολογίες, τους αυταρχισμούς, τις ειδεχθείς συμπεριφορές (ζήλεια, τσιγκουνιά, περιφρόνηση της γυναίκας, του άντρα, του παιδιού…). Μέσα στην αυτονομία που γενικεύεται από την ανατρεπτική δραστηριότητα εναντίον τού εμπορευματικού συστήματος, η επιβίωση τίθεται σε αμφισβήτηση εν ονόματι της ζωής, κι έτσι θεμελιώνεται το κίνημα της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
Είναι πράγματι γελοίο να παραπονιέσαι για όσα κάνεις ενάντια στον εαυτό σου.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 48
η γενική βούληση είναι για τον Ρουσσώ κάτι σαν μαθηματική αλήθεια ή πλατωνική ιδέα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
«Μεγαλοφυΐα» είναι το σήμα κατατεθέν που κολλάς στα προϊόντα όταν τα ρίχνεις στην αγορά

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
[Jack London]
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 63
Η παραδοσιακή οικογένεια προτιμούσε να παράγει παιδιά, το ένα μετά το άλλο, αντί να χαρίζει ζωή σε δύο ή τρία νεαρά όντα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 52
Τίποτε το προσχεδιασμένο σ’ αυτό που ονοματίζουμε αρμονία της φύσης. Το τυχαίο, που κυβερνάει τις σύγκρουσες και τις συνάντησες έφθασε να φέρει την αρμονία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 48
Συνταγή προς ικανοποίηση των δικηγόρων: ενθάρρυνση της απόδρασης των φυλακισμένων και της καταστροφής των σωφρονιστικών ή “αναμορφωτικών” ιδρυμάτων, εκλαΐκευση των γνώσεων για τις αστυνομικές μεθόδους και τους τρόπους αντιμετώπισής τους, πυρπόληση των δικαστικών αρχείων και των δικαστηρίων, προετοιμασία τής τοποθέτησης των δικαστών και εισαγγελέων στη θέση του κατηγορουμένου, διάδοση των λιβέλλων ενάντια στο δικαστικό εμπόρευμα, κτλ.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 49
ο αριθμός 1 δεν θεωρείται πρώτος αριθμός. Παρόμοια, το αντίστοιχό του, η σφαίρα, δεν θεωρείται πρωτοπολλαπλότητα.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 384
Ένας κατασκευαστής έγχορδων μουσικών οργάνων, ένας καλλιεργητής λαχανικών, ένας επιπλοποιός, ένας ζωγράφος, ένας βιολόγος έχουν σίγουρα πολύ περισσότερα και πολύ καλύτερα πράγματα να διδάξουν απ’ αυτούς τους επιχειρηματίες που έρχονται να εκθειάσουν την προσαρμογή στους αμφίβολους νόμους της αγορά.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 32
μας έχουν τόσο καλά προδιαθέσει να εργαστούμε, ώστε το να μην κάνεις τίποτα απαιτεί σήμερα κάποια εκπαίδευση.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 44
ανακάλυψη του πάθους τού έρωτα και πρακτική αυτού του πάθους στα πλαίσια της φουριεριστικής προοπτικής τής κοινωνικής εναρμόνισης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
Η ιδέα της δύναμης που διευθύνει τον κόσμο, η ιδέα νόμου προκαταστημένου, αρμονίας προσχεδιασμένης αφανίζεται κάνοντας έτσι τόπο σ’ εκείνη την αρμονία που είχε διακρίνει κάποτε ο Φουριέ (Fourier) και που δεν είναι παρά η συνιστώσα από τα αναρίθμητα σμήνη της ύλης, τα πηγαινάμενα καθένα κατά μπρος τους κι αλληλοβασταγμένα σε ισορροπία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 44
Το κοινωνικό ζήτημα έπαψε να τίθεται σε όρους κατανομής του έχειν. Τώρα εμφανίζεται ως αυτό που πάντοτε ήταν στην πραγματικότητα, μια κατασκευή του συγκεκριμένου είναι

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 6
Είναι πράγματι οικονομικά τα μέσα που χρησιμοποιούνται σήμερα για να ικανοποιήσουν τις ανθρώπινες ανάγκες, στο παρόν σύστημα καταμερισμού των εργασιών και της παραγωγής για το κέρδος; Οδηγούν πραγματικά σε εξοικονόμηση ανθρώπινων δυνάμεων;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 145
Διεκδικείτε το δικαίωμα του να μην είστε τίποτα σε ένα σύμπαν που σας έχει ήδη καταδικάσει στην ανυπαρξία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
ερημίτη της επιστήμης

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 317
αγαθών και υπηρεσιών χρήσιμων στην αγορά και όχι στη ζωή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 47
Φαίνεται να παρακινείται μόνον από την έρευνα για μαθηματικές αλήθειες.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 318
παίρνω ευθύς εξαρχής κάποια στοιχειακά παραδείγματα από τις φυσικές επιστήμες. Όχι για να βγάλω επαγωγικώς απ’ αυτά τις κοινωνικές ιδέες μας –μακριά από τέτοια!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 40
Οι ιδεολογίες τα βάζουν με τους ανθρώπους, το ανατρεπτικό παιχνίδι με τις συνθήκες. Η τρομοκρατία δείχνει στους μικρούς αρχηγούς ότι, αν δεν φάνε τους μεγάλους, θα φαγωθούν πρώτοι. Το ανατρεπτικό παιγνιακό αρκείται να ταρακουνήσει το φοινικόδεντρο της ιεραρχίας ώστε να μη μείνει πάνω του κανείς –εκτός απ’ όσους βρίσκονται πολύ ψηλά ή γαντζώνονται πεισματικά– τη στιγμή που θα πυρποληθεί.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
Γενική Βούληση (Volonté Generale)

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 14
Η πολιτική οικονομία συνεχίζει να βασίζει τη συλλογιστική της στη σιωπηρή παραδοχή πως είναι αδύνατον να αναπτυχθούν γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ενός έθνους και να ικανοποιήσουν έτσι όλες τις ανάγκες.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 60
Να τι σημαίνει είμαι για την κοινωνία. Δεν σημαίνει ότι εγώ ως εαυτός, δεν σημαίνει ότι εγώ ως ανθρώπινο υποκείμενος, δεν σημαίνει ότι εγώ ως αγάπη για την ελευθερία, δημιουργώ, πλάθω την κοινωνία, αλλά σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ότι εγώ υποτάσσομαι στην κοινωνία για την κοινωνία. Αυτό είναι μια τραγωδία του νεωτερικού υποκειμένου.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
«ξεζουμιστικό σύστημα»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 100
δε μπορεί να υπάρξει χωρίς να δημιουργήσει μιαν αδιάκοπη συνάφεια συναμεταξύ όλων για τις χίλιες δυο κοινές υπόθεσες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 93
Οι απολαύσεις, σε ό,τι αυθεντικό διαθέτουν, δεν είναι ούτε καρπός ενός καπρίτσιου της τύχης ή του Θεού, ούτε η ανταμοιβή μιας εξουθενωτικής εργασίας. Προσφέρονται ανάλογα με το πώς τις παίρνουμε. Η χαρά με την οποία μας γεμίζουν είναι η χαρά με την οποία τις προσεγγίζουμε.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 45
Γινόμαστε homo xreosticus, γινόμαστε άνθρωποι χρεώστες.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 60
το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Βρετανίας είναι ότι η φτηνότερη δουλειά –δηλαδή οι περισσότεροι φτωχοί– βρίσκονται στις μεγάλες πόλεις

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 104
Αν το βάρος μιας τέτοιας κοινωνικής αντιστροφής, που ενθαρρύνεται αντικειμενικά από τη λογική του εμπορεύματος, μπλοκάρει την αντιστροφή προοπτικής, αποκλείσει το ολικό ξεπέρασμα, δημιουργήσει απόγνωση ακόμα και στην επαναστατική συνείδηση, απομονώσει και καταστρέψει τις απόπειρες εξέγερσης, δεν θα μας απομείνει παρά μόνο το παιχνίδι της καταστροφής προς όλες τις κατευθύνσεις, η απόλαυση αυτοκτονίας της τρομοκρατίας το άτακτο πιστολίδι ενός κοινωνικού γουέστερν όπου όλοι αξίζουν τη σφαίρα που τους χτυπάει. Όλα ή τίποτα, αλλά όχι την επιβίωσης. Επανάσταση ή τρομοκρατία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 35
η βιομηχανία λιπασμάτων θεωρείται χημική διαδικασία, ενώ θα έπρεπε να θεωρείται φυσιολογική

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 50
το κυριότερο ζήτημα της κοινωνικής οικονομίας –δηλαδή η εξοικονόμηση ενεργείας που απαιτείται για την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών– είναι το τελευταίο ζήτημα που θα συναντήσουμε να εξετάζεται συγκεκριμένα στις οικονομικές πραγματείες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 9
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ακόμα και στη Βρετανία, που μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αντιπροσωπεύει την υψηλότερη ανάπτυξη της μεγάλης βιομηχανίας, ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονται στις μικρές επιχειρήσεις εξακολουθεί να είναι τεράστιος. Οι μικρές βιομηχανίες αποτελούν εξ ίσου χαρακτηριστικό γνώρισμα της βρετανικής βιομηχανίας όπως τα λιγοστά τεράστια εργοστάσια και χαλυβουργεία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 102
ο χρόνος και η δύναμη της ζωής μετασχηματίζονται σε χρόνο και δύναμη εργασίας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
να αντιμετωπίζεται ο καθένας σύμφωνα με την ιδιαιτερότητά του και όχι μέσα στην ανωνυμία του πλήθους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
Το εμπορευματικό σύστημα παράγει την αντικειμενικότητα του κενού μέσω μιας αναπτυξιακής πορείας που απορροφά κάθε ανθρωπιά προς όφελος της συγκεκριμένης και καταπιεστικής αφαίρεσής της.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 21
Ο Μάης του 1968 αποκάλυψε στον μεγαλύτερο αριθμό αυτό που η ιδεολογική σύγχυση πάσχιζε να συγκαλύψει, την πραγματική πάλη ανάμεσα στο “κόμμα” της αποσύνθεσης και το “κόμμα” του ολικού ξεπεράσματος. Στη συνέχεια η αμπώτιδα του επαναστατικού κινήματος, το οποίο έφερε μέσα του τη συλλογική πραγμάτωση των ατομικών επιθυμιών, απώθησε στη σφαίρα του θεαματικού την ανάμνηση της αυθεντικότητα, που βιώθηκε χωρίς συνέπεια.
Αναμφίβολα, η γιορτή που διακόπηκε σήμανε τη βάναυση επάνοδο σ’ όλα τα άγχη, σ’ όλες τις φαντασιώσεις της απονέκρωσης, αλλά η γενική δυσαρέσκεια φέρει το σημάδι του χτυπήματος που κόντεψε να την αδειάσει σαν να ήταν πυώδες απόστημα. Η θεαματική-εμπορευματική κοινωνία επαναφομοίωσε, στα πλαίσια μιας νέας διχοτομίας, ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεων που είχαν στραφεί ριζικά εναντίον της.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
Δε με νοιάζει για σένα, Ανθρωπάκο. Αλλά όταν σκέπτομαι τα νεογέννητα παιδιά σου, πώς τα βασανίζεις για να τα φτιάξεις «κανονικούς» ανθρώπους σαν κι εσένα, τότε μπαίνω στον πειρασμό να ξανακατέβω κοντά σου για να εμποδίσω το έγκλημά σου.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 109
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που μίλησαν για την ευτυχία, το έκαναν σαν να επρόκειτο για αρρώστια.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
ξεπεσμό της βιομηχανικής κι εμπορικής οργάνωσης, που μας κυβερνάει. Η διάρκεια της δεν είναι πια παρά ζήτημα καιρού, που μπορεί κανείς να τον απαριθμήσει με χρόνια κι όχι πια με αιώνες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 63
όλα όσα θυμίζουν τις ονειροπολήσεις της υποκειμενικότητας και τις ελπίδες της θέλησης για ζωή εξακολουθούν να ασκούν, παρ’ όλα τα ιδεολογικά περιβλήματα, μια μαγνητική δύναμη στους περισσότερους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
πρέπει να καταστραφεί το εμπορευματικό σύστημα και να μπουν οι βάσεις της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
Με την υποχώρηση… της συλλογικότητας και την αύξηση του ατομικού κορεσμού, η κοινωνική αναμέτρηση, κατά το μέτρο που εξ ανάγκης δραστηριοποιείται, παίρνει έναν χαρακτήρα σπασμωδικότητας, ευκαιριακότητας και εφημερότητας

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
Η Δημοκρατία, η εκπροσώπηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δικτατορία που εδράζεται πάνω στο λαϊκό ενθουσιασμό.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 25
Για να βελτιώσουμε τις καλλιεργητικές μας μεθόδους σε τέτοιο βαθμό, ασφαλώς δεν χρειάζεται να διαιρέσουμε τη γη σε κλήρους του ενός ακρ και να επιχειρήσουμε να παράγουμε ό,τι χρειαζόμαστε με τον μόχθο του καθενός χωριστά, από τον δικό του κλήρο, με μοναδικό εργαλείο την τσάπα· αν κάνουμε αυτό, οπωσδήποτε θα αποτύχουμε. Όσοι έχουν εντυπωσιαστεί από τα θαυμαστά αποτελέσματα που επιτυγχάνει η petite culture, και φτάνουν να θεωρήσουν τη μικρή καλλιέργεια του γάλλου γεωργού, ή maraîcher, ιδεώδες για την ανθρωπότητα, οπωσδήποτε σφάλλουν. Σφάλλουν όσο και οι άλλοι ακραίοι, που θα ήθελαν να μετατρέψουν την κάθε χώρα σε ολιγάριθμα πελώρια αγροκτήματα Μπονάντσα, που θα καλλιεργούν στρατιωτικά οργανωμένες «εργατικές ταξιαρχίες». Στα αγροκτήματα Μπονάντσα η ανθρώπινη εργασία ασφαλώς περιορίζεται, αλλά τα προϊόντα που δίνει το χώμα είναι πολύ λίγα, και το όλο σύστημα είναι ληστρική καλλιέργεια, που καθόλου δεν λογαριάζει την εξάντληση του χώματος. Για τούτο και τα αγροκτήματα Μπονάντσα έχουν εξαφανιστεί από την αρχική τους πατρίδα, το Οχάιο· και όταν διέσχισα ένα μέρος της πολιτείας αυτής το 1901, είδα στους κάμπους της μεσαίου μεγέθους αγροκτήματα, 100 με 200 ακρ, και ανεμόμυλους να αντλούν νερό για τα περιβόλια και τους οπωρώνες. Από την άλλη μεριά, στην καλλιέργεια με σκληρή δουλειά, σε μεμονωμένους μικρούς κλήρους, από μεμονωμένους άνδρες ή οικογένειες, σπαταλιέται πάρα πολλή ανθρώπινη εργασία, κι ας έχουμε μεγάλες σοδειές· οπότε η πραγματική οικονομία, σε χώρο και σε δουλειά, απαιτεί διαφορετικές μεθόδους, που αντιπροσωπεύουν ένεν συνδυασμό μηχανικής και χειρωνακτικής εργασίας.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 85
το ισορρόπημ’ αυτό δεν θα διατηριέται παρά μ’ ένα όρο: να τροποποιείται αδιάκοπα

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 49
ολικής κριτικής

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 26
τροχιές σε ένα σύστημα που περιλάμβανε δύο σώματα (το πρόβλημα των δύο σωμάτων)

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 60
Αν δεν είναι αποφασισμένος να αφανίσει την εξουσία του εμπορεύματος και να την αντικαταστήσει με την απόλυτη εξουσία της γενικευμένης αυτοδιεύθυνσης, ο προλετάριος στερημένος εν ονόματι της εξασφαλισμένης επιβίωσης από κάθε δυνατότητα να μεταμορφώσει την καθημερινή ζωή και τις συνθήκες της, δεν έχει άλλο μέλλον από μια προλεταριοποίηση που θα τον κάνει να αναπολεί με νοσταλγία ακόμα και το ζοφερότερο παρελθόν του.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 9
η ατμοκίνητη εκχωστική μηχανή ή ο βωλοκόπος, που κάνουν το χώμα όπως ακριβώς χρειάζεται για την κάθε συγκεκριμένη καλλιέργεια

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 62
άνθρωποι που είναι αργοί στην εφεύρεση, είναι αργοί και στην ανακάλυψη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 142
μια σημαντική διαδικασία της φασιστικής τάξης πραγμάτων που είναι «η κατάρρευση όλων των νόμων και των προτύπων, η εξύμνηση της δράσης, ανεξαρτήτως του στόχου της, και ο θαυμασμός της επιτυχίας»

Στέφανος Ροζάνης
[Herbert Marcuse]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
η ουτοπία δεν είναι στον αέρα, η ουτοπία θέλει να χτίσει, μόνο που αυτό που χτίζει δεν το χτίζει ως αποτέλεσμα αλλά ως κατευθυντήρια δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει το πνεύμα

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Ποια είναι τα μέσα να ικανοποιούνται οι ανάγκες όλων με όσο δύνεται λιγότερο χαμό δυνάμεων;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 51
τι θα γίνει σαν ο Κινέζος αρχίζει να μιμείται το Γιαπωνέζο κάνοντας κι αυτός βιομηχανία για την παγκόσμια αγορά;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 62
να αντικαταστήσουμε την πίστη στην ευτυχία με την θέληση να είμαστε ευτυχισμένοι

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 37
στο δέκατο έκτο αιώνα έπεσε το θανατερό κτύπημα πάνω στις ιδέες τοπικής ανεξαρτησίας, ελεύθερης ένωσης και οργάνωσης, ομοσπονδίας κάθε βαθμού, υπάρχουσες μέσα σε κυρίαρχες ομάδες που είχανε όλες τις λειτουργίες, όσες έχει σήμερα στην εξουσία του το Κράτος

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 76
μια ζώνη πρόσφορη για το σαμποτάζ και την εκτροπή-οικειοποίηση, για την άμεση ανατρεπτική δράση του “κόμματος” του ξεπεράσματος

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 15
Η χειρότερη μορφή παραίτησης είναι εκείνη που προσφέρει στον εαυτό της το άλλοθι της εξέγερσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
Πάψτε να εξοικονομείτε τη μηδαμινότητα. Χαλαρώστε, και δίχως προσπάθειες ξαναανακαλύψτε την περιπέτεια του σαμποτάζ και της εκτροπής-οικειοποίησης, μάθετε να παίζετε, μονάχοι ή μαζί με άλλους, την καταστροφή του εμπορευματικού συστήματος, με κινδύνους και απολαύσεις.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 42
“Η ευτυχία είναι μια νέα ιδέα στην Ευρώπη”. Χρειάστηκαν δυο αιώνες στην ιδέα αυτή για να απαιτήσει, υποκύπτοντας στην επιθυμία, την ατομική και συλλογική πραγματοποίησή της.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Saint-Just]
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 13
Υπάρχουν κι οι αδικίες της Φύσης, έτσι; Αυτές, δεν μπορούμε να τις αποφύγουμε. Γιατί, όμως, να μην αποφύγουμε τις αδικίες που γεννά η κοινωνία;

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 17
κοπιάζει για να γίνει αυτό που αποστρέφεται και να μη γίνει αυτό που θα επιθυμούσε, περιμένοντας τη σύνταξη, την αρρώστια και το θάνατο να βάλουν τέλος στην κούρασή του;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 25
Είτε ένιωθε ότι μια απόδειξη ήταν τελείως άνευ σημασίας και δεν υπήρχε λόγος να τη δημοσιεύσει, είτε έμενε ικανοποιημένος με το να ενημερώνει απλά τους συναδέλφους του. Καθώς δεν αναζητούσε αξίωμα ή προαγωγή, το να δημοσιεύσει μία ακόμα εργασία μόνο και μόνο «για τη δόξα» ήταν ενάντια στις πεποιθήσεις του. Στην ατμόσφαιρα του «είτε δημοσιεύω είτε καταστρέφομαι» που επικρατεί στα πανεπιστήμια της εποχής μας, ο Πέρελμαν ήταν μια αναζωογονητική εξαίρεση.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 294
«αν τα συμφέροντα μιας ομάδας μέσα στην κοινωνία εξαλείφονται και αντικαθίστανται από το γενικό συμφέρον, το οποίο προκύπτει από την ανθρώπινη φύση, κοινό σε ίσο βαθμό για τον καθένα, τότε το γενικό συμφέρον δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ατομικό συμφέρον κάποιου εν τη ευρεία έννοια»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 33
οι κυβερνήσεις ευνοούν την εντατική εκπαίδευση φοιτητών καταναλώσιμων στην αγορά

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 50
Η αποστροφή μου απέναντι στην εργασία και την αρρώστια, πηγάζει αναμφίβολα από το γεγονός ότι το σώμα βρίσκεται υποβιβασμένο, και στις δύο περιπτώσεις, σε μηχανή, επισκευάσιμη ή όχι. Κατάσταση αδιανόητη για την τεμπελιά και την αγάπη των απολαύσεων.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 12
Αναγκάζοντας τα παιδιά μας να μελετούν τα πράγματα της πραγματικότητας μόνον από γραφικές παραστάσεις, αντί να τα κάνουν μόνα τους αυτά τα πράγματα, τα αναγκάζουμε να ξοδέψουν πάρα πολύ πολύτιμο χρόνο· αναστατώνουμε ανώφελα το μυαλό τους· τα συνηθίζουμε στις χειρότερες μεθόδους μάθησης· σκοτώνουμε εν σπέρματι την ανεξάρτητη σκέψη· και πολύ σπάνια κατορθώνουμε να μεταβιβάσουμε μια πραγματική γνώση αυτού που διδάσκουμε. Επιφανειακότητα, παπαγαλία, δουλικότητα και αδράνεια του μυαλού είναι τα αποτελέσματα της εκπαιδευτικής μας μεθόδου. Δεν διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να μαθαίνουν.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 133
Τι είναι ο αναρχικός; Ένας άνθρωπος που επαναστατεί εναντίον της αδικίας, εναντίον της κοινωνικής ανισότητας, που αντικρίζουμε μόλις γεννιόμαστε. Κατά βάθος, αυτό είναι ο αναρχικός και μόνον αυτός. …από τα παραπάνω έπεται η εξέγερση εναντίον των κοινωνικών συμβάσεων, που επιτρέπουν να υπάρχουν οι ανισότητες αυτές.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 16
η σύγχρονη δημοκρατία αποτελείται από φοβισμένους ανθρώπους

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
Εάν η ζωή μας γίνει βορά της σχέσης αιτίου και αιτιατού, δράσης και αποτελέσματος, τότε θα είναι μια ζωή χαμένη. Η δράση είναι χωρίς αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμά της είναι ότι δεν έχει αποτέλεσμα.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Είναι πρόδηλα τα ηθικά και φυσικά πλεονεκτήματα που θα είχε ο άνθρωπος αν μοίραζε τη δουλειά του στο χωράφι και στο εργαστήριο. Αλλά μας λένε ότι η δυσκολία είναι η αναγκαία συγκεντροποίηση των σύγχρονων βιομηχανιών. Στη βιομηχανία, όπως και στην πολιτική, η συγκεντροποίηση έχει πολλούς θαυμαστές! Αλλά και στις δυο σφαίρες, το ιδεώδες των συγκεντρωτιστών χρειάζεται ριζική αναθεώρηση. Πράγματι, αν αναλύσουμε τις σύγχρονες βιομηχανίες, σύντομα ανακαλύπτουμε ότι για ορισμένες είναι πραγματικά απαραίτητη η συνεργασία εκατοντάδων ή χιλιάδων εργατών συγκεντρωμένων στο ίδιο μέρος. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν σαφώς τα μεγάλα χαλυβουργεία και ορυχεία· και υπερωκεάνια δεν μπορούν να κατασκευαστούν σε εργοστάσια χωριών. Αλλά πολλά από τα μεγάλα μας εργοστάσια είναι απλώς συσσωρεύσεις διάφορων ξεχωριστών βιομηχανιών υπό ενιαία διοίκηση· και άλλα, είναι απλώς συσσωρεύσεις εκατοντάδων ολόιδιων μηχανών· τέτοια είναι τα γιγάντια κλωστοϋφαντουργικά μας εργοστάσια.
Αφού η βιομηχανία είναι μια αυστηρά ιδιωτική επιχείρηση, οι ιδιοκτήτες της θεωρούν πλεονεκτικό να έχουν υπό τη διοίκησή τους όλους τους κλάδους μιας δεδομένης βιομηχανίας· έτσι συσσωρεύουν τα κέρδη από τους διαδοχικούς μετασχηματισμούς των πρώτων υλών. Και όταν συνδυάζονται αρκετές χιλιάδες μηχανοκίνητοι αργαλειοί σε ένα εργοστάσιο, ο ιδιοκτήτης επωφελείται επειδή ασκεί έναν κάποιον έλεγχο στην αγορά. Αλλά από τεχνική άποψη, τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας συσσώρευσης είναι ελάχιστα και συχνά αμφίβολα. Ακόμα και μια τόσο συγκεντροποιημένη βιομηχανία όπως των βαμβακερών, δεν ζημιώνεται καθόλου από τη διαίρεση της παραγωγής ενός συγκεκριμένου είδους αγαθών στα διαφορετικά της στάδια σε αρκετά διαφορετικά εργοστάσια: το βλέπουμε αυτό στο Μάντσεστερ και στις γειτονικές του πόλεις. Όσο για τις μικρές επιχειρήσεις, τίποτε κακό δεν προκύπτει από μιας ακόμα μεγαλύτερη υποδιαίρεση στα εργαστήρια, για την κατασκευή ρολογιών κτλ.
Ακούμε πολλές φορές ότι ισχύς 1 ίππου κοστίζει τόσο σε μια μικρή μηχανή, και τόσο λιγότερο σε μια δέκα φορές ισχυρότερη μηχανή· ότι 1 πάουντ βαμβακερή κλωστή στοιχίζει πολύ λιγότερο όταν το εργοστάσιο διπλασιάζει τον αριθμό των αδραχτιών του. Αλλά, κατά τη γνώμη των μεγαλύτερων αυθεντιών στη μηχανική, όπως ο καθηγητής Ου. Άνγουιν, η υδραυλική, και ιδίως η ηλεκτρική διανομή ενέργειας από έναν κεντρικό σταθμό, εκμηδενίζει το πρώτο μέρος του επιχειρήματος. Όσο για το δεύτερο μέρος του, τέτοιου είδους υπολογισμοί είναι καλοί για κείνες τις βιομηχανίες που προετοιμάζουν το μισοκατασκευασμένο προϊόν για περαιτέρω μετασχηματισμούς. Όσο για τα πάμπολλα αγαθά που αντλούν την αξία τους κυρίως από την παρέμβαση εξειδικευμένης εργασίας, μπορούν να κατασκευαστούν καλύτερα σε μικρά εργοστάσια που απασχολούν λίγες εκατοντάδες ή λίγες δεκάδες εργάτες. Γι’ αυτό και η «συγκέντρωση» για την οποία γίνεται τόσο πολύ λόγος, δεν είναι συχνά τίποτε περισσότερο παρά ένας συνδυασμός κεφαλαιοκρατών με σκοπό να ασκήσουν έλεγχο στην αγορά και όχι να φτηνύνουν την τεχνική διαδικασία.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 120
μια εξατομικευμένη εκπαίδευση. Μήπως η εξέλιξη των οπτικοακουστικών τεχνικών δε θα επέτρεπε σε ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών να λαμβάνει ατομικά αυτό που, άλλοτε ο δάσκαλος έπρεπε να επαναλαμβάνει μέχρι να το απομνημονεύσουν οι μαθητές

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 51
κανείς δεν είναι συγκρίσιμος με κανέναν, ούτε μετατρέψιμος σε οτιδήποτε

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 54
Τα μικρά εργαστήρια ποδηλάτων, με τις εκατοντάδες μικροβελτιώσεις που εισάγουν, ήταν μπροστά στα μάτια μας τα πρωταρχικά κύτταρα από τα οποία αναπτύχθηκε η μεγάλη βιομηχανία των αυτοκινήτων και κατόπιν των αεροπλάνων.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 107
προτίμησαν το χρήμα από την παιδική ηλικία

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 14
«...Οι νεοφιλελεύθεροι δημοκράτες έχουν απορρίψει τον Δήμο αλλά δεν έχουν τι να βάλλουν στη θέση του.»

Στέφανος Ροζάνης
[Joseph Grim Feinberg]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
Είχες να διαλέξεις μεταξύ του γνήσιου δημοκρατικού πολιτεύματος του Λένιν και της δικτατορίας του Στάλιν. Προτίμησες τη δικτατορία του Στάλιν.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 86
βιοεξουσία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 66
ορισμένες ακραίες τάσεις του ατομικιστικού αναρχισμού φτάνουν μερικές φορές σε συμπεράσματα παραπλήσια με τον Πεσόα… δεν είναι αυτές που αποτελούν το κύριο ρεύμα του ιστορικού αναρχισμού

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
[Βασίλης Τομανάς]
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 76
το πρόβλημα δεν τίθεται υπό τη μορφή διερώτησης περί του «τι είναι το πραγματικό» (όπως η υπολογιστική σκέψη αντιλαμβάνεται), αλλά, κατά το λεβινασικό πρόταγμα, πώς οφείλει να είναι το πραγματικό προκειμένου νε εκπληρώσει την ανθρώπινη επιθυμία

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 76
Τα εργατικά συνδικάτα και κόμματα αποκτούν μια γραφειοκρατική δομή που γρήγορα θα χρησιμοποιούνταν για να παρεμποδίσει τις εργατικές μάζες, με το πρόσχημα της χειραφέτησής τους.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Εντυπωσιάσθηκε από το πόσο ταπεινός ήταν ο Πέρελμαν. Ποτέ δεν έδειχνε διψασμένος για αυτοπροβολή και επισώρευε επαίνους για τον Χάμιλτον.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 315
Στη δική μου περίπτωση, στην περίπτωση του τραπεζίτη, του μεγαλέμπορου ή και του κομπιναδόρου αν θέλετε, στη δική μου περίπτωση, η θεωρία και η πρακτική του αναρχισμού βρίσκονται σε απόλυτη συνέπεια. Με συγκρίνετε μ’ αυτούς τους ηλίθιους με τις βόμβες και τα συνδικάτα, για να δείξετε ότι υπάρχει μεταξύ μας διαφορά. Μάλιστα, υπάρχει μεταξύ μας μια διαφορά: αυτοί (μάλιστα, αυτοί, όχι εγώ) είναι αναρχικοί μόνο στη θεωρία. Εγώ, είμαι αναρχικός τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη. Αυτοί είναι αναρχικοί και ηλίθιοι. Εγώ είμαι αναρχικός και έξυπνος. Αυτοί, οι τύποι με τις βόμβες και τα συνδικάτα (ήμουν κι εγώ κάποτε σαν κι αυτούς, αλλά διαχώρισα τη θέση μου επειδή ακριβώς ήμουν πραγματικός αναρχικός), είναι τα κατακάθια του αναρχισμού, η σαβούρα της μεγάλης αντιεξουσιαστικής ιδέας.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 13
Η λογική του εμπορίου, που τείνει να μας εξουσιάσει, απαιτεί κάθε αμοιβή, επιδότηση ή ελεημοσύνη που παραχωρείται, να ανταποδίδεται με μια μεγαλύτερη υπακοή στο εμπορικό σύστημα. Δεν έχετε άλλη επιλογή από το να την ακολουθήσετε ή να την απορρίψετε ακολουθώντας τις επιθυμίας σας. Ή θα ενταχθείτε ως πελάτες στην ευρωπαϊκή αγορά της επικερδούς γνώσης –μ’ άλλα λόγια, σα σκλάβοι μιας παρασιτικής γραφειοκρατίας, που είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει κάτω από το αυξανόμενο βάρος της αχρηστίας της– ή θα παλέψετε για την αυτονομία σας, θα βάλετε τα θεμέλια ενός νέου σχολείου και μιας νέας κοινωνίας και θα επανοικειοποιηθείτε, για να το επενδύσετε στην ποιότητα της ζωής, το χρήμα που διασπαθίζεται καθημερινά μέσω της συνήθους διαφθοράς των οικονομικών επιχειρήσεων.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 59
συγκινησιακή πανούκλα

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 103
το κατεστραμμένο πάθος μεταμορφώνεται σε πάθος καταστροφής

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 23
αξιέπαινο, ίσως αφελή, ιδεαλισμό του σοβιετικού συστήματος

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 361
ειλικρινή λαχτάρα για αλήθεια

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 135
αυτό το είδος ακραίας απανθρωπιάς που είναι το εμπόριο παιδιών, αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου μιας γενικευμένης απανθρωπιάς που υπάρχει σε λανθάνουσα μορφή

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Αλέξανδρος Ζαγκούρογλου]
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 9
το ζώο να είναι αποδοτικό

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 6
Χωρίς την πίεση της πρωτιάς, η επιστήμη θα προχωρούσε με αργούς, αβίαστους ρυθμούς, αφήνοντας την πρόοδο της ανθρώπινης γνώσης στην τύχη της.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 209
Όσο για τους επιστήμονες, περιφρονούν τη χειρωνακτική εργασία. Πόσο λίγοι απ’ αυτούς θα ήταν ικανοί να κατασκευάσουν ένα τηλεσκόπιο ή έστω ένα απλούστερο όργανο! Οι περισσότεροί τους δεν είναι ικανοί ούτε να σχεδιάσουν ένα επιστημονικό όργανο, και όταν δίνουν μιαν αόριστη παραγγελία στον κατασκευαστή οργάνων, τον αφήνουν να εφεύρει μόνος του τη συσκευή που χρειάζονται. Μάλιστα έχουν αναγορεύσει σε θεωρία την περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας. «Ο επιστήμονας», λένε, «πρέπει ν’ ανακαλύπτει τους νόμους της φύσης, ο πολιτικός μηχανικός να τους εφαρμόζει και ο εργάτης να εκτελεί με ατσάλι ή ξύλο, σίδερο ή πέτρα, τα σχέδια που έφτιαξε ο μηχανικός. Ο εργάτης πρέπει να εργάζεται με μηχανές που επινοήθηκαν γι’ αυτόν, και όχι απ’ αυτόν. Κι ας μη τις καταλαβαίνει κι ας μη μπορεί να τις βελτιώσει: ο επιστήμονας και ο μηχανικός θα φροντίσουν για την πρόοδο της επιστήμης και της βιομηχανίας».

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 127
Αυτά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας. Κάθε έθνος γίνεται με τη σειρά του βιομηχανικό· και δεν είναι μακριά η ώρα που το κάθε έθνος της Ευρώπης και οι Η.Π.Α., και μέχρι οι πιο καθυστερημένες χώρες της Ασίας και της Αμερικής, θα παράγουν βιομηχανικά μόνες τους ό,τι έχουν ανάγκη.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 27
πλήρους μαζοποίησης του υποκειμένου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
Η προοπτική της αποδοτικότητας με κάθε τίμημα, είναι το σιδηρούν παραπέτασμα ενός κόσμου περιφραγμένου από την οικονομία. Η προοπτική της ζωής ανοίγεται σ’ έναν κόσμο όπου όλα περιμένουν να τα εξερευνήσεις και να τα δημιουργήσεις.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 29
Ο άνεργος, τις περισσότερες φορές, δεν ανήκει στον εαυτό του, συνεχίζει να ανήκει στην εργασία.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Εγκώμιο της εκλεπτυσμένης τεμπελιάς
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 19
Είναι σημαντικό να αποδείξει ο καθένας ατομικά την αυτονομία του και την αποτελεσματικότητά του ώστε, συνηθισμένος να δρα μονάχος με τη συνείδηση ενός κοινού εγχειρήματος –να παίρνει πάνω του τις επιτυχίες όπως και τις αποτυχίες του–, να μάθει να μην ανέχεται ποτέ να ενεργούν εν ονόματί του, να μην υποκαθιστά ποτέ τους άλλους, και να ανακαλύπτει στην ενίσχυση της θέλησής του για ζωή την πρακτική αλήθεια της συλλογικής δράσης.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 45
ο Ανρί δεν συμμορφωνόταν πλήρως στους αυστηρούς κανόνες του επαγγέλματος. Στις μαθηματικές εργασίες του δεν ανάλωνε το χρόνο του με τη διατύπωση των λεπτομερειών. Προς μεγάλη απογοήτευση των αναγνωστών του, μερικές φορές παρέλειπε ολόκληρα βήματα μιας απόδειξης.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 67
Τα μεγάλα καταστήματα επίπλων και οι λεγόμενες εκθέσεις, παίζουν απλώς τον ρόλο που έπαιζε παλιά στη γεωργία ο πύργος του φεουδάρχη: συγκεντρώνουν τα κέρδη –και όχι την παραγωγή.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 105
όλα είναι διακριτά χωρίς να είναι χωρισμένα

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 30
Θα πρέπει κάποια μέρα να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μια ημερομηνία που εγκαινιάζει την μελλοντική εποχή: η εαρινή χρονιά κατά την οποία το σχέδιο της απαλλαγής από τον εμπορευματικό πολιτισμό, θα ανακαλύψει μέσα στην ατομική και συλλογική θέληση για ζωή, τη βάση μιας κοινωνίας αυθεντικά ανθρώπινης.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 8
η επιφάνεια ενός τρισδιάστατου αντικειμένου έχει δύο διαστάσεις

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 27
Όποιος πουλάει δεκανίκια, χρειάζεται σακάτηδες.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 58
η διάρκεια καιρού, που απαιτεί μια οποιαδήποτε εργασία δεν δίνει το μέτρο τής κοινωνικής ωφέλειας του έργου που συντελέσθηκε μ’ αυτή, κι οι θεωρίες περί αξίας, που βουλήθηκαν να βασιστούν, από τον καιρό του Αδάμ Σμιθ ως το Μαρξ, μόνο στο κόστος της παραγωγής, υπολογισμένο σε εργασία, δε μπορέσανε να λύσουνε το πρόβλημα της αξίας. Από τη στιγμή που υπάρχει ανταλλαγή, η αξία ενός αντικειμένου γίνεται ποσότητα περίπλοκη (σύνθετη), που εξαρτιέται κυρίως από το βαθμό ικανοποίησης, που δίνει στις ανάγκες

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 67
Ο Πέρελμαν είναι ένα έντονα απόμακρο άτομο. Όπως αναφέραμε στο κεφάλαιο 1, προτιμά να μην έχει κοινωνικές σχέσεις, αρνήθηκε το μεγάλου κύρους Μετάλλιο Φιλντς και αποφεύγει τον Τύπο. Μένει με τη μητέρα του σε ένα ψηλό κτίριο, σε μια παραμελημένη γειτονιά της Αγίας Πετρούπολης. Το Δεκέμβριο του 2005, παραιτήθηκε από τη θέση του στο Ινστιτούτο Μαθηματικών Στεκλόφ, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Ο μαθηματικός Μιχαήλ Γκρόμοφ, από το Institut des Hautes Études Scientifiques (Ινστιτούτο Ανωτέρων Επιστημονικών Μελετών, IHES), κοντά στο Παρίσι, ο οποίος κατά καιρούς συνεργάστηκε με τον Πέρελμαν, δηλώνει κατανόηση για τη συμπεριφορά του. «Είναι πολύ ευαίσθητος σε θέματα ηθικής, τόσο στην επιστήμη όσο και στην κοινωνία γενικότερα», εξηγεί σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. «Είναι επικριτικός, συχνά δικαίως κατά την άποψή μου, για την παρακμή των ηθικών αξιών στην κοινότητα των μαθηματικών. Είναι απρόθυμος να εμπλακεί σε μια διένεξη κι έτσι περιορίζει τις μη επαγγελματικές του επαφές με τον κόσμο». Ένας άλλος μαθηματικός μιλάει με ενθουσιασμό: «Ο Πέρελμαν είναι μια γοητευτική προσωπικότητα. Θαυμάζω την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία του». Ποιος είναι αυτός ο μυστηριώδης άνδρας, ο οποίος –θέλοντας και μη– πρόκειται να γίνει ένα από τα είδωλα των μαθηματικών του εικοστού πρώτου αιώνα;

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 291
Όταν ο Πουανκαρέ πέθανε, είχε το προνόμιο να έχει τις περισσότερες υποψηφιότητες για το Βραβείο Νόμπελ (στη φυσική) από οποιονδήποτε άλλον, από τους μη βραβευθέντες.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 369
μπορούμε άφοβα να δεχθούμε ότι αν οι εργάτες του Παρισιού θεωρούνται γενικά, και όντως είναι, πιο αναπτυγμένοι πνευματικά από τους εργάτες όλων των άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον χαρακτήρα της δουλειάς την οποία κάνουν –δουλειά που εμπλέκει καλλιτεχνικό γούστο, επιδεξιότητα και ιδιαίτερη εφευρετικότητα, πάντα έτοιμοι να επινοήσουν νέα σχέδια αγαθών και σταθερά να αυξήσουν και να τελειοποιήσουν τις τεχνικές μεθόδους της παραγωγής

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 110
καταστρέφουν ήδη τον μύθο, σύμφωνα με τον οποίο τα μεγάλα εργοστάσια έχουν ήδη απορροφήσει τα περισσότερα μικρά

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 97
Όλα τα κοινωνικά συστήματα, μ’ εξαίρεση τον καθαρό αναρχισμό, που σκοπό έχει να καταργήσει όλα τα κοινωνικά πλάσματα της φαντασίας, είναι πλάσματα της φαντασίας.

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 20
ρουλέτα τού προβιβασμού και της θεαματικής επιτυχίας

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 7
η λειτουργία του πνεύματος –που συνίσταται στο να μετατρέπει την ενέργεια των επιθυμιών σε παραγωγική δύναμη–

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 36
Δεν πρόκειται εδώ να δικάσουμε, ούτε να προβούμε στην ηλίθια πρακτική της αξιολόγησης, κατακρίνοντας τους μεν και επαινώντας του δε.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 24
Όλες οι επιθυμίες μας γεννιούνται από τη ζωή. Ελάχιστες γεννιούνται κατά τη διάρκειά της.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 59
Η συνήθης συμπεριφορά του εκμεταλλευτή, που παρέχει στους εκμεταλλευόμενους ένα χρόνο αναψυχής που θα τους ξαναστείλει πίσω στο εργοστάσιο και το γραφείο ευδιάθετους

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 22
την εποχή της πανούκλας, εκείνοι που φτιάχνουν τον νόμο είναι οι πανουκλιασμένοι

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 10
Ωστόσο, υπάρχει ένα ερώτημα, το οποίο οι διευθυντές του Ινστιτούτου Μαθηματικών Κλέι, η επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή και όλοι οι άλλοι δεν σκέφτηκαν ποτέ. Τι γίνεται εάν ο νικητής του βραβείου δεν θέλει τα χρήματα; Στον υλιστικό μας κόσμο, που επιδιώκει τον πλούτο και την επιτυχία, το ενδεχόμενο μιας τέτοιας τροπής γεγονότων δεν πέρασε από κανενός το μυαλό. Κι όμως, μπορεί να συμβεί.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 365
“Η επιχείρηση πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην εκπαίδευση και η εκπαίδευση πρέπει να είναι προσανατολισμένη στις ανάγκες της επιχείρησης”.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
[Ευρωπαϊκή Επιτροπή]
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Είχες να διαλέξεις μεταξύ της πνευματικής ανύψωσης στον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και της εξευτελιστικής κατάπτωσης στον Υπάνθρωπο του Χίτλερ. Φώναξες «Χάιλ» και διάλεξες τον Υπάνθρωπο.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 86
σκοτεινή βία της αρρώστιας της επιβίωσης από την οποία έπασχαν

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 10
κατανάλωσης

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
Η ξενότητα που εμείς οι ίδιοι υφιστάμεθα, νιώθουμε, συναισθανόμαστε μέσα σε έναν άξενο κόσμο είναι αυτή που θα προβληθεί στη συνέχεια πάνω στο μετανάστη και θα τον καταστήσει ένα σημείο τριβής, ένα σημείο κρίσης.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 56
Μια κοινωνία που δεν έχει άλλη απάντηση στη μιζέρια από το πελατειακό σύστημα, την φιλανθρωπία και την κομπίνα, είναι μια κοινωνία μαφιόζικη.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 16
παραμερίστηκε αναγκαστικά το μεγάλο ερώτημα: «Τι πρέπει να παράγουμε, και πώς;»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 9
Ο Πέρελμαν ρώτησε ποια ήταν τα μέλη της επιτροπής που είχαν αποφασίσει για την αξιολόγηση. Όταν ο Βέρσικ του είπε τα ονόματα, ο Πέρελμαν ισχυρίσθηκε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την εργασία του και το βραβείο ήταν μια σκέτη κοροϊδία.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 296
διεγείρουν την εφευρετικότητα και συντελούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της εξυπνάδας του εργάτη

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 111
Τι άχρηστα βάσανα κατακλύζουν όλες τις λεγόμενες πολιτισμένες χώρες του κόσμου!

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 148
Κανένας Προφήτης δεν οραματίστηκε τη δημιουργία ενός συστήματος ή την συντήρηση κάποιου, αντίθετα όλοι επιχειρούν μέσω του λόγου τους να επιφέρουν την καταστροφή κάθε συστήματος εις τους αιώνες των αιώνων.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 89
τα ατομικά πάθη δεσπόζουν και αλληλοσυναρμόζονται, από ένα ανατρεπτικό παιχνίδι όπου η βιωνόμενη περιπέτεια δοκιμάζει, με εκτροπές-οικειοποιήσεις και σαμποτάζ, την καταστροφή του εμπορεύματος και τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Τρομοκρατία ή Επανάσταση
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
Όσον αφορά την Εικασία του Πουανκαρέ, αυτοί προς τους οποίους απηύθυνε τις εργασίες του ο Πέρελμαν θα ήξεραν τι συνεπάγονται τα αποτελέσματά του και εκείνοι που δεν θα ήξεραν δεν θα έπρεπε, εξαρχής, να τις διαβάσουν. Λοιπόν γιατί να κάνει φασαρία για την εικασία;

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 306
ποιος λοιπόν θα πουλούσε τη δύναμή του εργασίας για λιγότερο από κείνο που είναι ικανός να δώσει, αν δεν ήταν αναγκασμένος από τη φοβέρα της πείνας;

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 61
Δεν υπάρχουν ηλίθια παιδιά, υπάρχουν μόνο βλακώδεις μέθοδοι εκπαίδευσης. Ο εξαναγκασμός τού μαθητή να αναρριχηθεί στην κορυφή του μελισσιού συμβάλλει στην επίπονη εξέλιξη της ζωώδους λύσσας και πανουργίας, αλλά σίγουρα δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας δημιουργικής και ανθρώπινης ευφυΐας.

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 53
τα πάμπολλα χρόνια που έζησαν οι άνθρωποι κάτω απ την επίδραση των κοινωνικών πλασμάτων της φαντασίας, τα οποία δημιουργούν τυραννία, κάνουν να γεννηθεί σε κάθε άνθρωπο, μαζί με τα ήδη διαστρεβλωμένα φυσικά του χαρακτηριστικά, κάτι που τον ωθεί αυθόρμητα προς την τυραννία, έστω κι αν δε θέλει να γίνει τύραννος

Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa)
ο αναρχικός τραπεζίτης
Κατσάνος, σελίδα 51
ο Ροζάνης μιλά για τη Ρομαντική Εξέγερση και απορρίπτει την έννοια του Ρομαντισμού

Στέφανος Ροζάνης
[Ορέστης Τάτσης]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 12
κεφαλαιοκρατική συγκεντροποίηση η οποία, κατά την πεποίθηση των σοσιαλδημοκρατών, «θα οδηγήσει γοργά στην καταστροφή του κεφαλαίου»

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 112
δεν υπάρχουν αναλυτικές λύσεις (δηλ., κομψοί τύποι), οι οποίες θα περιέγραφαν τη θέση των σωμάτων για κάθε χρονική στιγμή

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 63
Ο σημερνός ψυχολόγος βλέπει μέσα στον άνθρωπο πλήθος χωριστές ιδιότητες, ροπές αυτόνομες, ισότιμες μεταξύ τους, που ενεργούνε καθεμιά ανεξάρτητα, ισορροπούμενες κι αντιφερόμενες ολοένα.

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 47
η δημοκρατία παράγεται ως ένα κενό σημαίνον, δηλαδή ως ένα σημαίνον χωρίς σημαινόμενο

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
όταν σε οδηγεί η ουτοπία, γίνεσαι ο εαυτός σου

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 28
διάκριση μεταξύ δημοκρατικής πολιτείας (republique) «που επιτρέπει να ακουστεί η φωνή του καθενός», και δημοκρατίας (democratic) που συγκροτείται ως το «βασίλειο των κομμάτων» και η «τυραννία της γενικής βούλησης επί των ατομικών απόψεων»

Στέφανος Ροζάνης
[Jacob Talmon]
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 38
Πότε όμως αυτό το στερεότυπο (ο φόβος) μπορεί να εξωτερικευτεί και να κινητοποιήσει ανάλογες συμπεριφορές; Μπορεί μόνο όταν γύρω από το ανθρώπινο υποκείμενο έχει στηθεί μια ιστορική σκηνή που επιτρέπει σε αυτά τα στερεότυπα να εξωτερικευτούν ως καταστροφικές δυνάμεις.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 59
αποκηρύξετε την κυβέρνηση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι ο τύπος της

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Η Αναρχία
Ηριδανός, σελίδα 106
Δεν είναι προϊόν κοινωνικής σύμβασης, η ελευθερία είναι πάντα απόρροια της οντολογικής κατάστασης του ανθρώπου.

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 24
Η διαφορά είναι ότι η ελέω θεού τυραννία επιβάλλεται, ενώ η δημοκρατία αναπαράγεται μέσω του φόβου και της δυσπραγίας, και αναπαραγόμενη μέσω αυτών αναζητά τον εχθρό της. Ο εχθρός της βρίσκεται στον ξένο και εάν δεν υπάρχει ξένος θα τον εφεύρει

Στέφανος Ροζάνης
Ομοίωμα Δημοκρατίας
εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
εκλέπτυνση των απολαύσεων

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 52
Η χειρότερη μορφή παραίτησης είναι εκείνη που προσφέρει στον εαυτό της το άλλοθι της εξέγερσης. Τόση λίγη εκτίμηση τρέφετε για τον εαυτό σας, ώστε δεν αφιερώνετε χρόνο για να ανακαλύψετε τις επιθυμίες της ζωής σας και να γνωρίσετε τι είδους ζωή θέλετε να ζήσετε; Δεν διαισθάνεστε καμιά άλλη εναλλακτική επιλογή από αυτήν ανάμεσα στη φτώχια του πλουσίου και τη μιζέρια του φτωχού, που επίσημα, σας προτείνουν;

Ραούλ Βανεγκέμ (Raoul Vaneigem)
Το τέλος της εξάρτησης - προειδοποίηση προς τους μαθητές γυμνασίου και λυκείου
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 33
Με την εισαγωγή της θεμελιώδους ομάδας, ο Πουανκαρέ ενσωμάτωσε οριστικά την άλγεβρα στη μελέτη τοπολογικών αντικειμένων.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 163
Ενωμένη με τη συνείδησή της, η θέληση για ζωή διδάσκει να μη φοβόμαστε τίποτα. Αν ο φόβος, το άγχος, η ενοχή γεννιούνται από την ενδημική κούραση που προκαλεί η κατάσταση της επιβίωσης, γνωρίζουμε επίσης ότι η φυσική ζωντάνια τρέφεται απ’ όλες τις απολαύσεις που προσφέρονται καθημερινά σ’ όποιον θέλει να τις δρέψει. Όσο ελάχιστες κι αν είναι, δε σταματούν να φτωχαίνουν ή να εμπλουτίζονται ανάλογα με το αν τις αποδίδουμε στην επιθυμία της ζωής ή στην παρηγοριά του ετοιμοθάνατου.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 41
απάτη του υπερπληθυσμού

Πιοτρ Κροπότκιν (Pyotr Kropotkin)
Αγροί, εργοστάσια, εργαστήρια
Νησίδες, 2005, σελίδα 84
Η απανθρωποποίηση δεν θα εξαφανιστεί παρά με την πλήρη εκρίζωση του συστήματος εκμετάλλευσης.

Ραούλ Βανεγκέμ, Ρολάν Ρουρ (Raoul Vaneigem, Roland Roure)
Η μουσική του ζώντος - νότες χωρίς αξία
Ελεύθερος Τύπος, σελίδα 28
το να τσεπώσεις ένα εκατομμύριο δολάρια είναι “μαγκιά” Όμως, το να σνομπάρεις ένα εκατομμύριο δολάρια… αυτό κι αν είναι “μαγκιά”.

George G. Szpiro
η «εικασία» του Πουανκαρέ
Τραυλός, 2009, σελίδα 366
Διαφέρεις απ’ τον πραγματικά σπουδαίο άνθρωπο μόνο σ’ ένα σημείο: Ο σπουδαίος άνθρωπος ήταν κάποτε κι αυτός ένας πολύ μικρός Ανθρωπάκος, αλλά κατάφερε ν’ αναπτύξει μια σημαντική ικανότητα. Έμαθε να βλέπει πού ήταν μικρός στις σκέψεις του και στις πράξεις του. Κάτω απ’ την πίεση κάποιας ανάγκης, που είχε μεγάλη σημασία γι’ αυτόν, άρχισε, όλο και πιο καθαρά, να διαισθάνεται την απειλή που προερχόταν απ’ τη μικρότητά του και τη μικροπρέπειά του. Ο μεγάλος άνθρωπος επομένως ξέρει πότε και που είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν ξέρει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει. Συγκαλύπτει τη μικρότητά του και τη στενότητά του με ψευδαισθήσεις δύναμης και μεγαλείου, με τη δύναμη και το μεγαλείο άλλων. Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, μα όχι περήφανος για τον εαυτό του. Θαυμάζει τη σκέψη που δεν έκανε και ότι τη σκέψη που έκανε. Πιστεύει στα πράγματα, τόσο πιο απόλυτα, όσο λιγότερο τα καταλαβαίνει, και δεν πιστεύει την ορθότητα αυτών των εννοιών που τις κατανοεί πιο εύκολα.

Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich)
Άκου, ανθρωπάκο!
αποσπερίτης, σελίδα 21