η πραγματικότητα για το σύνολο των ανθρώπων στις Δυτικές κοινωνίες γίνεται όλο και περισσότερο δυσβάσταχτη
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 7
οι βασικές αρχές του Διαφωτισμού, οι διακηρύξεις περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν γίνει κουρελόχαρτα που κοσμούν το καλάθι των αχρήστων στα πολυτελή γραφεία των κυβερνώντων
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 7
«Η εμπειρία της γενιάς μας (είναι) ότι ο καπιταλισμός δεν θα πεθάνει από φυσικό θάνατο»
Στέφανος Ροζάνης [Walter Benjamin] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 9
τον διαχωρισμό ανάμεσα στην Προφητική και την Αποκαλυπτική εσχατολογία
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 9
Στην Προφητική, που διέπει τα συστήματα ουτοπικού σοσιαλισμού, οι άνθρωποι ανά πάσα στιγμή έχουν την δύναμη να συμμετέχουν με τις αποφάσεις και τα έργα τους στην προετοιμασία της Λύτρωσης, ενώ στην αποκαλυπτική, που διέπει το μαρξισμό, οι άνθρωποι μετέχουν ως εργαλεία στην προκαθορισμένη πορεία της Λύτρωσης.
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 10
όταν σε οδηγεί η ουτοπία, γίνεσαι ο εαυτός σου
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 10
την κριτική που ασκούν οι ρομαντικοί στοχαστές στον Διαφωτισμό και τον Ορθό-λόγο, κρατώντας αποστάσεις από κάθε βεβαιότητα
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
Απέναντι στον θόρυβο που δημιουργούν οι φωνές που προσπαθούν να μας υποδείξουν το εφικτό και το αναγκαίο, ο Ροζάνης μας θυμίζει το επιθυμητό και την υπέρτατη αξία του οράματος.
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
«Όταν βρίσκομαι σε πλήρη συμφωνία με τους πολλούς πρέπει να ανησυχώ»
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 11
κάθε ιδεολογία κάθε -ισμός, δεν προσπαθεί τίποτε άλλο παρά να με περιορίσει στα τείχη, η στα χαρακώματα, της αλήθειας που πρεσβεύει ή υιοθετεί
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 12
ο Ροζάνης μιλά για τη Ρομαντική Εξέγερση και απορρίπτει την έννοια του Ρομαντισμού
Στέφανος Ροζάνης [Ορέστης Τάτσης] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 12
Για να υπάρχει Δημο-κρατία πρέπει να υπάρχει Δήμος, και μάλιστα Δήμος που κρατεί, δηλαδή υπερισχύει. Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι ο Δήμος πέρα από τη γενική βούληση είτε των πολλών είτε όλων; Ο Χέγκελ πολύ πριν, μας έχει δείξει ότι η δημοκρατία είναι μια οντότητα η οποία στηρίζεται στον Δήμο, δηλαδή στη θέληση των πολλών ή δυνατόν και όλων. Η θέληση των πολλών έχει εκφραστεί από τον περίφημο Ζαν Ζακ Ρουσσώ με τον όρο Γενική Βούληση (Volonté Generale). Η Γενική Βούληση σημαίνει ότι κανένας νόμος μέσα στη δημοκρατία δεν μπορεί να είναι νόμιμος. Κι αυτό συμβαίνει επειδή μέσα στο νόμο της δημοκρατίας αμφισβητείται, παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται η άποψη της μειοψηφίας. Όταν μιλούμε για ένα Νόμο, μας λέει ο Ιμάνουελ Καντ, μιλούμε για κάτι που έχει καθολική ισχύ. Εάν κάτι διαφεύγει της καθολικής ισχύος δεν μπορεί να είναι Νόμος, και μέσα στις δημοκρατίες μας ο Νόμος τίθεται ως επιβολή πάνω στη μειοψηφία. Αυτό σημαίνει ότι η μειοψηφία δεν μπορεί να εκφραστεί μέσω του Νόμου άρα ο Νόμος δεν είναι Νόμος. Κατά συνέπεια, η προϋπόθεση που θέτει ο Ρουσσώ για τη δημοκρατία, δηλαδή η Volonté Generale, είναι εναντίον της δημοκρατίας και όχι υπέρ της.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 13
Γενική Βούληση (Volonté Generale)
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 14
μέσα στο νόμο της δημοκρατίας αμφισβητείται, παραγνωρίζεται και παραγκωνίζεται η άποψη της μειοψηφίας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 14
η δημοκρατία, μην μπορώντας να πραγματωθεί σε ένα κόσμο μέσα στον οποίο η λέξη «λαός» έχει πάρει διαφορετική σημασία και η οικονομική εξουσία έχει πλήρως κατισχύσει επί της πολιτικής εξουσίας, έχει καταστεί ένας άχρηστος όρος
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
Οι αξίες, βέβαια, απέχουν πάρα πολύ από την οικονομική έκφανση μιας κοινωνίας.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
Η δημοκρατία γίνεται μια μεταμφίεση, ένα ένδυμα του ολοκληρωτισμού.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
έχουμε μία κατάσταση οικονομικού ολοκληρωτισμού, ο οποίος ενδύεται το φόρεμα της δημοκρατίας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 15
κοιμώμενη συλλογικότητα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
η σύγχρονη δημοκρατία αποτελείται από φοβισμένους ανθρώπους
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
Η διαφορά είναι ότι η ελέω θεού τυραννία επιβάλλεται, ενώ η δημοκρατία αναπαράγεται μέσω του φόβου και της δυσπραγίας, και αναπαραγόμενη μέσω αυτών αναζητά τον εχθρό της. Ο εχθρός της βρίσκεται στον ξένο και εάν δεν υπάρχει ξένος θα τον εφεύρει
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 16
Τα πολιτικά συστήματα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκμεταλλεύονται αυτόν τον λαϊκό ενθουσιασμό.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
Δεν ψηφίζουμε με τη σκέψη μας αλλά με το θυμικό μας, κι αυτό είναι η πολύ παλιά αμαρτία της δημοκρατίας.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
αυτό από το ποίο πάσχει η δημοκρατία… είναι ότι δεν στηρίζεται πάνω στην κριτική σκέψη του ανθρώπου, αλλά στο θυμικό του: πάνω στον ενθουσιασμό
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 17
ο ενθουσιασμός είναι εκείνος που ακυρώνει το ανθρώπινο υποκείμενο ως κριτική απέναντι στον κόσμο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
Τότε έχουμε μια δημοκρατία αλλά χωρίς ανθρώπους, χωρίς Δήμο, μια δικτατορία ενθουσιόντων ανθρώπων.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
«...Οι νεοφιλελεύθεροι δημοκράτες έχουν απορρίψει τον Δήμο αλλά δεν έχουν τι να βάλλουν στη θέση του.»
Οι σύγχρονες δημοκρατίες είναι αυτονομημένες και αποκομμένες από τη γενική βούληση, όχι από τον ενθουσιασμό. Η βούληση είναι πράξη νοητική και πράξη κριτική, ενώ ο ενθουσιασμός είναι συναίσθημα άκριτο.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
απορρίπτοντας τον Δήμο τι άλλο μπορεί να βάλλουμε στη θέση του;
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 18
Όταν ο Διαφωτισμός απέρριψε τον Θεό, έβαλε στη θέση του τον Άνθρωπο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
σημαντικό και συνάμα καταραμένο cogito ergo sum του Καρτέσιου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
Εάν η σύγχρονη δημοκρατία αρνηθεί τον Δήμο, τι μπορεί να βάλει στη θέση του;
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
η δημοκρατία παράγεται ως ένα κενό σημαίνον, δηλαδή ως ένα σημαίνον χωρίς σημαινόμενο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 19
Αναρωτιέμαι εάν όταν πάμε και ψηφίζουμε, προωθούμε υπαρκτές μορφές, ή μήπως ψηφίζουμε μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε ένα κενό σημαίνον, ένα φάντασμα.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 20
Πολλές φορές φέρνω το όμορφο παράδειγμα του Ζίγκμουντ Μπάουμαν (Zygmunt Bauman). Εμφανίζεται ένας άνθρωπος σε ένα γιατρό και του αναφέρει ότι δεν μπορεί να κάνει μερικά βήματα γιατί του κόβεται η ανάσα και νιώθει πόνους στο στήθος του. Ο γιατρός, κοιτώντας τον, σκέφτεται μέσα του ότι έχει στεφανιαία νόσο και το παραπέμπει σε εξετάσεις. Φέρνοντας ο ασθενής τις εξετάσεις στον γιατρό, αυτός παρατηρεί ότι είναι κατά τα πάντα φυσιολογικές. Στην ερώτηση εάν αυτός ο άνθρωπος είναι άρρωστος, ο Μπάουμαν απαντά θετικά, γιατί αυτός ο άνθρωπος προσομοιάζει την ασθένεια. Αυτό στη φιλοσοφία ονομάζεται simulacrum, δηλαδή προσομοίωση. Εμείς λοιπόν, σήμερα προσομοιάζουμε τη δημοκρατία, άρα είμαστε βαθύτατα άρρωστοι. Έτσι, δεν είμαστε ανθρώπινα υποκείμενα, αλλά προσομοιώσεις, είμαστε simulacra και τίποτε άλλο. Αυτήν τη historia calaminatum έχει η δημοκρατία μας και μέσα σε αυτή ζούμε.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 21
σήμερα προσομοιάζουμε τη δημοκρατία, άρα είμαστε βαθύτατα άρρωστοι… δεν είμαστε ανθρώπινα υποκείμενα, αλλά προσομοιώσεις
Στέφανος Ροζάνης [Zygmunt Bauman] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 21
«όταν ακούτε στα σαλόνια να υμνούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να σκέφτεστε ότι στα υπόγεια προετοιμάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης και θάλαμοι αερίων»
Στέφανος Ροζάνης [Raoul Vaneigem] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
ο εαυτός μας εκπίπτει μέσω της αντιπροσώπευσης
Στέφανος Ροζάνης [Friedrich Hegel] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
το πρόβλημα της αντιπροσώπευσης
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
την αυταπάτη του γενικού συμφέροντος, την αυταπάτης της γενικής θέλησης ή για να το προσεγγίσουμε φιλοσοφικά, την αυταπάτης της ρουσσωικής σύλληψης της volonté generale, της γενικής βούλησης η οποία καταδυναστεύει τις ζωές μας, καταδυναστεύει τις υπάρξεις μας, μέσα από τα μορφώματα τα οποία γεννά, κορύφωση των οποίων είναι η Δημοκρατία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 22
Το πώς θα ορθώσει κανείς τον εαυτό του, εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, Το πώς, δηλαδή, δεν θα γίνει υποχείριο, υποκείμενο αυτού που ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ ονόμασε γενικό συμφέρον και γενική βούληση.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 23
το πρόβλημά μας είναι η διαρκής αντιμαχία, η διαρκής αντινομία μεταξύ της ανάγκης διακυβέρνησης, αν αυτό είναι πράγματι ανάγκη, και της αγάπης του ανθρώπου για την ελευθερία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 23
Αν προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα συμπεριληπτικό σύστημα, μια συστημική, η οποία από τη μία μεριά να ικανοποιεί την ανάγκη της διακυβέρνησης και από την άλλη μεριά να ικανοποιεί την αγάπη προς την ελευθερία, τότε θα φτάσουμε στο αδιέξοδο μιας ολοκληρωτικής Δημοκρατίας, δηλαδή μιας Δημοκρατίας κατά βάση ολοκληρωτικής. Σε ένα αδιέξοδο που είτε θα μας οδηγήσει σε καταστάσεις καινούργιας τυραννίας, είτε, κι αυτό είναι το χειρότερο, σε καταστάσεις πελώριας υποκρισίας.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 24
Δεν είναι προϊόν κοινωνικής σύμβασης, η ελευθερία είναι πάντα απόρροια της οντολογικής κατάστασης του ανθρώπου.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 24
Η Δημοκρατία, η εκπροσώπηση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια δικτατορία που εδράζεται πάνω στο λαϊκό ενθουσιασμό.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 25
δύο είναι οι οδοί για την επιβολή της κοινωνίας του ελέγχου: το άσυλο, που πάει να πει φυλακή και το φρενοκομείο, και το πανεπιστήμιο
Στέφανος Ροζάνης [Antonio Negri] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 25
Αν δεν ανακαλύψετε μέσα σας αυτή την a priori αρχή της γενικής θέλησης και του γενικού συμφέροντος, τότε πρέπει να εξαναγκαστείτε να την ανακαλύψετε, πρέπει κάποιος να σας εξαναγκάσει να την ανακαλύψετε μέσα σας. Αυτό είναι Δημοκρατία; Εγώ το ονομάζω ολοκληρωτισμό.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
Τον ολοκληρωτισμό τον θεωρώ εδώ ως μια αυταπάτη που κυκλώνει το ανθρώπινο υποκείμενο και το κάνει υποκείμενο του ελέγχου, υποκείμενο που εσωτερικεύει τον έλεγχο που του επιβάλλουν κι έπειτα τον προβάλλει ως δική του ελευθερία. Υπό αυτή την έννοια, για μένα η γενική θέληση και το γενικό συμφέρον, το κοινωνικό συμφέρον, είναι επικίνδυνα. Όχι γιατί τίθενται εναντίον μου ή απέναντί μου, αλλά επειδή με διαβρώνουν σε τέτοιο βαθμό ώστε οι αρχές τους, οι καταπιεστικές τους αρχές, οι τυραννικές αρχές τους, οι ολοκληρωτικές αρχές τους, εσωτερικεύονται μέσα μου και προβάλλονται ως ελευθερία.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
Να τι σημαίνει είμαι για την κοινωνία. Δεν σημαίνει ότι εγώ ως εαυτός, δεν σημαίνει ότι εγώ ως ανθρώπινο υποκείμενος, δεν σημαίνει ότι εγώ ως αγάπη για την ελευθερία, δημιουργώ, πλάθω την κοινωνία, αλλά σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ότι εγώ υποτάσσομαι στην κοινωνία για την κοινωνία. Αυτό είναι μια τραγωδία του νεωτερικού υποκειμένου.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 26
όλος ο κόσμος μετά τα στρατόπεδα δομήθηκε και οργανώθηκε πάνω στο πείραμα της ολικής κυριαρχίας, που είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
Το πρόβλημά μας είναι ένα και μοναδικό: πρόκειται να συναινέσω ς’ αυτήν την έκπτωση του εαυτού μου που είναι η αντιπροσώπευση ή όχι;
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
το πανεπιστήμιο είναι ο πλέον ανελεύθερος και ο πλέον καταπιεστικός θεσμός που διαθέτει αυτήν την στιγμή η αστική Δημοκρατία, μακριά από το πνεύμα της ακαδημαϊκής κοινότητας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 27
όταν σε οδηγεί η ουτοπία, γίνεσαι ο εαυτός σου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 28
Δεν θέλω να παλεύω για μια κοινωνία, θέλω να είμαι συνδημιουργός μιας κοινωνίας. Δεν θέλω να παλεύω για ένα πανεπιστήμιο, θέλω να είμαι συνδημιουργός του πανεπιστημίου. Δεν θέλω να παλεύω για μια σκέψη, θέλω να είμαι συνδημιουργός μιας σκέψης.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 28
αναγνωρίζω κάποιες νησίδες μη ένσκοπης δράσης. Θέλενα να τους πείτε χίπις ή παιδιά των λουλουδιών; Θέλετε να τους πείτε εξεγερμένους ανθρώπους που δεν ξέρουν γιατί εξεγείρονται; Θέλετε να τους πείτε παραπλανημένους ανθρώπους; Συμφωνώ.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 29
Καλύτερα να μιλάμε για υπευθυνότητα γιατί η ευθύνη είναι ένα νομικίστικο κατασκεύασμα.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 29
όπου υπάρχει αναγκαιότητα δεν υπάρχει ελευθερία κι όπου υπάρχει ελευθερία δεν υπάρχει αναγκαιότητα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Εάν η ζωή μας γίνει βορά της σχέσης αιτίου και αιτιατού, δράσης και αποτελέσματος, τότε θα είναι μια ζωή χαμένη. Η δράση είναι χωρίς αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμά της είναι ότι δεν έχει αποτέλεσμα.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Πράττω για να είμαι συνδημιουργός, δεν ζητάω αποτέλεσμα.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Η δράση για τη δράση, όπως θα λέγαμε η τέχνη για την τέχνη.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 30
Η «σύγχρονη ολοκληρωτική δημοκρατία είναι μια δικτατορία η οποία βασίζεται στον λαϊκό ενθουσιασμό...»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 32
«όταν ένα πολίτευμα εξ ορισμού θεωρείται ότι πραγματοποιεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, ο πολίτης στερείται κάθε δικαιώματος να δυσανασχετεί ότι του στερούν τα δικαιώματά του και τις ελευθερίες του»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 33
«αν τα συμφέροντα μιας ομάδας μέσα στην κοινωνία εξαλείφονται και αντικαθίστανται από το γενικό συμφέρον, το οποίο προκύπτει από την ανθρώπινη φύση, κοινό σε ίσο βαθμό για τον καθένα, τότε το γενικό συμφέρον δεν είναι τίποτε άλλο παρά το ατομικό συμφέρον κάποιου εν τη ευρεία έννοια»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 33
πουθενά μέσα στο Κοινωνικό Συμβόλαιο ο Ρουσσώ δεν επιχειρεί να δώσει έστω και κάποιον περιορισμένο ορισμό της ελευθερίας
Στέφανος Ροζάνης [Maurice Cranston] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
η γενική βούληση είναι για τον Ρουσσώ κάτι σαν μαθηματική αλήθεια ή πλατωνική ιδέα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
ο Ρουσσω υπήρξε κατ’ ουσίαν ο θεμελιωτής της ολοκληρωτικής δημοκρατίας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 36
η ολοκληρωτική δημοκρατία εξελίχθηκε σε ένα πρότυπο εξαναγκασμού και συγκεντρωτισμού, «όχι επειδή απέρριψε τις αξίες του φιλελεύθερου ατομικισμού του δέκατου όγδοου αιώνα, αλλά επειδή πρωταρχικά διατήρησε μια υπερβολικά τελειομανή στάση απέναντι ς’ αυτές»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 37
«…δύο ορμέμφυτα που είναι βαθιά ενθηκευμένα στην ανθρώπινη φύση, στη λαχτάρα για σωτηρία και στην αγάπη της ελευθερίας. Το εγχείρημα να ικανοποιηθούν και τα δύο συγχρόνως είναι καταδικασμένο να καταλήξει, αν όχι στην απόλυτη τυραννία, τουλάχιστον στην πελώρια υποκρισία και στην αυταπάτη που είναι συνακόλουθα της ολοκληρωτικής δημοκρατίας»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 37
η κοινωνική σφαίρα εισέρχεται μοιραία στην ιδιωτική σφαίρα, επιχειρώντας στο όνομα της συλλογικότητας (με πελώρια υποκρισία ή αυταπάτη) να επιβληθεί πάνω στην ιδιωτικότητα και με την πρόφαση (νομιμοποιημένη απόλυτα) του γενικού συμφέροντος ή του γενικού καλού να εξαφανίσει ολοκληρωτικά και οριστικά την ένσταση του πολίτη να αξιώνει τα δικά του δικαιώματα και τις δικές του ελευθερίες.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 38
διάκριση μεταξύ δημοκρατικής πολιτείας (republique) «που επιτρέπει να ακουστεί η φωνή του καθενός», και δημοκρατίας (democratic) που συγκροτείται ως το «βασίλειο των κομμάτων» και η «τυραννία της γενικής βούλησης επί των ατομικών απόψεων»
Στέφανος Ροζάνης [Jacob Talmon] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 38
ο φασισμός είναι η κοινοτοπία του σύγχρονου ατόμου-ιδιώτη, ο οποίος «θέλει να καταναλώσει την ίδια του τη ζωή» και κατά συνέπεια «τείνει να αποδώσει αξία (μόνο) στο παρόν»
Στέφανος Ροζάνης [Edgar Morin] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 39
το φασιστικό φαινόμενο αναδύεται εξακολουθητικά από την πλήρη και αδιαπραγμάτευτη συμφωνία του ανθρώπου με το ήδη υπάρχον
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 39
Είναι το σημάδι της προόδου, ατομικής και κοινωνικής, που συμπυκνώνει την ουσία του «διαφωτισμένου» και πάντα πρόθυμου ανθρώπου να ανταποκριθεί στην πρόοδο κοπιαστικά, μοχθώντας και θυσιάζοντας όχι λιγότερο τον εαυτό του απ’ όσο τους άλλους που φαντασιακά νοεί ως εμπόδιο, το οποίο πρέπει να υπερβεί με κάθε τρόπο.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 40
Έχει παρατηρηθεί από τον Πωλ Κόνερτον (Paul Connerton) ο φασισμός πρώτος φανέρωσε την αποφασιστική πολιτική δύναμη των ηλεκτρονικών μέσων και την παρακινητική ισχύ τους. Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο: ότι η καταιγιστική δύναμη των Μέσων και η πανίσχυρη υποκινητική ισχύ τους είναι η μορφοποιούσα αρχή της κοινοτοπίας του φασισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 40
μια τάξη πραγμάτων όπου το ξεθώριασμα των αξιακών κλιμάκων είναι πλέον το προαπαιτούμενο της «εξασφάλισης» του ατόμου και της προσχώρησής του στον τύπο και στον τρόπο ζωής που τα μέσα επινοούν, κατασκευάζουν και επικυρώνουν ως το αυτονόητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 41
το σύγχρονο άτομο-ιδιώτης δημιουργεί τη δική του μυθοπλασία, τους δικούς του ήρωες και πρότυπα ιδιωτικής ολοκήρωης, σε απόλυτη συμφωνία με τον ολοκληρωτισμό των μέσων και της τεχνικής που ενδυναμώνουν
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
το φασιστικό φαινόμενο αναδύεται μέσα από το γόητρο, το κύρος, την κοινωνική θέση, τις εξουσιαστικές δομές και τις κατασταλτικές διαδικασίες που προστατεύουν την ιδιωτική ολοκλήρωση και της διασφαλίζουν το παρόν της
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
μια σημαντική διαδικασία της φασιστικής τάξης πραγμάτων που είναι «η κατάρρευση όλων των νόμων και των προτύπων, η εξύμνηση της δράσης, ανεξαρτήτως του στόχου της, και ο θαυμασμός της επιτυχίας»
Στέφανος Ροζάνης [Herbert Marcuse] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 42
τον θαυμασμό της επιτυχίας, που μάλιστα αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» της σύγχρονης εποχής των ηλεκτρονικών δικτύων. Παρ’ όλα ταύτα, μάλλον λίγοι θα αναγνωρίσουν μέσα στην ετοιμότητα για δράση και στον θαυμασμό της επιτυχίας την κοινοτοπία του φασισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 43
η πολυπολιτισμική διάρθρωση του ευρωπαϊκού χώρου επέφερε μια ουσιαστική κρίση των σύγχρονων κοινωνιών: την κρίση της ταυτότητας και την κρίση της διαφοράς
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 46
Η ανάγκη ενός καθορισμού της ταυτότητας και της διαφοράς αποτελεί εν τέλει την ισχυρότερη γενεσιουργό αιτία του νεο-εθνικισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 47
«η ίση νομική προστασία δεν επαρκεί για την συγκρότηση της συνταγματικής δημοκρατίας. Δεν πρέπει να είμαστε μόνο ίσοι απέναντι στο νόμο, αλλά και να θεωρούμε ότι είμαστε συντάκτες των νόμων που μας δεσμεύουν...»
Στέφανος Ροζάνης [Jurgen Habermas] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 48
η αξίωση της συμβιβασιμότητας πολυεθνικών και πολυπολιτισμικών κρατών με μια κοινή θεσμίζουσα ευρωπαϊκή ταυτότητα, ή έστω με μια κατάσταση πραγμάτων, εγείρει σημαντικά και κρίσιμα για την παρούσα κατάσταση πραγμάτων προβλήματα, τόσο στο επίπεδο των ηθικών αξιών και των αξιακών κλιμάκων, όσο και στο πεδίο της συγκρότησης των φιλελεύθερων δημοκρατιών μέσα στα πλαίσια του δράματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 49
το πρόβλημα της ταυτότητας να προϋποθέτει το πρόβλημα της διαφοράς και αντιστρόφως
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 51
«η πράξη του αυτοκαθορισμού φέρει σταθερά το ανθρώπινο υποκείμενο μπροστά σε μια κρίση, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο αυτοκαθορισμός απαιτεί από το ανθρώπινο υποκείμενο να διαφοροποιηθεί από κάποιους άλλους, να διακριθεί έναντι κάποιων άλλων»
Στέφανος Ροζάνης [Vilém Flusser] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 51
Η ουσία της κρίσης των σύγχρονων κοινωνιών είναι ακριβώς αυτή: κρίση της ταυτότητας και κρίση της διαφοράς.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 52
αναδύεται ένας χώρος (ψυχολογικός, κοινωνικός, πολιτισμικός) όπου το άλλο καταπιέζεται από το ίδιο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 54
η εγκληματικότητα υποθάλπεται σε μεγάλο βαθμό από την κυρίαρχη εθνική ταυτότητα χρησιμοποιώντας ως τελεστές τις μειονοτικές ομάδες, οι οποίες βρίσκονται κάτω από ένα καθεστώς εξαθλίωσης και μιζέριας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 55
Η ξενότητα που εμείς οι ίδιοι υφιστάμεθα, νιώθουμε, συναισθανόμαστε μέσα σε έναν άξενο κόσμο είναι αυτή που θα προβληθεί στη συνέχεια πάνω στο μετανάστη και θα τον καταστήσει ένα σημείο τριβής, ένα σημείο κρίσης.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 56
ο ξένος θα μπορούσε πράγματι να γίνει μια αφετηρία για αναστοχασμό. Αναστοχασμό για τον τρόπο της ζωής μας, για το είδος των πόλεων που ζούμε, για τη μοίρα του ανθρωπίνου υποκειμένου μέσα σε ένα κόσμο αλλοιωμένο, μέσα σε ένα κόσμο ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει ακυρώνοντας οποιαδήποτε αξιακή κλίμακα πάνω στην οποία στηρίζεται το ανθρώπινο υποκείμενο.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
ο ξένος που βρίσκεται κάτω από την μπότα μιας κυρίαρχης εθνικής ταυτότητας δεν επιθυμεί τίποτε άλλο παρά να θεσμοθετήσει τον εαυτό του μέσα σε αυτή την κυρίαρχη ταυτότητα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
Αυτή η λαχτάρα του ανθρώπου να μπει μέσα στο σύνολο των θεσμών μιας κοινωνίας κι έτσι να αποκομίσει τα θεσμικά οφέλη, επιφέρει μια φοβερή αλλοίωση στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που προσπαθεί να ενταχθεί στους θεσμούς.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
Τότε γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως και μπορεί να στραφεί εναντίον της δικής του εθνικής ταυτότητος προκειμένου να διατηρήσει τα οφέλη μιας θεσμοθετήσεως.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
Ό,τι θεσμοθετείται γίνεται μηχανή κρέατος. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή μέσα στους θεσμούς, αλλά έξω από αυτούς.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 57
η διαφορετικότητα μπορεί να παράγει αυτό που συμβατικά λέμε δημοκρατία. Ποτέ η ομοιογενοποίηση.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
εξωθούμε τη διαφορετικότητα να θεσμοθετηθεί με όρους ομοιογένειας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
Όλες οι κοινωνίες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά, μέσω του οποιουδήποτε δικαιικού συστήματος και της οποιασδήποτε θεσμοθετημένης εγκατάστασης της κοινωνίας, να προσπαθούν να αλλοιώσουν, δηλαδή να ομοιογενοποιήσουν, τη διαφορετικότητα.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 58
Προτιμούμε τα δικά μας περιβάλλοντα γιατί αυτά μας δίνουν την ασφάλεια του «Εμείς». Οι άλλοι αποτελούν πάντα απειλή. Αυτό είναι ένα ψυχολογικό και κοινωνικό στερεότυπο.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 59
Πότε όμως αυτό το στερεότυπο (ο φόβος) μπορεί να εξωτερικευτεί και να κινητοποιήσει ανάλογες συμπεριφορές; Μπορεί μόνο όταν γύρω από το ανθρώπινο υποκείμενο έχει στηθεί μια ιστορική σκηνή που επιτρέπει σε αυτά τα στερεότυπα να εξωτερικευτούν ως καταστροφικές δυνάμεις.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 59
Γινόμαστε homo xreosticus, γινόμαστε άνθρωποι χρεώστες.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 60
στην εκπαίδευση όπου σε όλες τις βαθμίδες κυριαρχεί η ανταγωνιστικότητα στο βαθμό «ο θάνατός σου η ζωή μου». Από εκεί παράγεται μια κοινωνική βία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
με το κοινωνικό συμβόλαιο η κοινωνία έχει παραχωρήσει το μονοπώλιο της άσκησης της βίας στο κράτος με αντάλλαγμα την ασφάλεια
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
η σύγχρονη διακυβέρνηση βασίζεται σε μια και μόνη αξιωματική βάση. Κι αυτή είναι η διακυβέρνηση δια του φόβου. Εάν δεν παραχθεί φόβος, το κράτος είναι ανίκανο να διακυβερνήσει.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
Ο Φρεντερίκ Τζέιμσον λέει ότι στις σύγχρονες διακυβερνήσεις ο φόβος εκφράζεται με δύο τρόπους: στο μεν ατομικό επίπεδο δια του καρκίνου, στο δε συλλογικό δια της τρομοκρατίας. Θα πρόσθετα στο συλλογικό επίπεδο δια της ανασφάλειας.
Στέφανος Ροζάνης [Fredric Jameson] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 61
τα πρωτογενή στοιχεία της κοινωνίας… της γειτονιάς, της ακαδημαϊκής κοινότητας, το συναίσθημα του «κοινωνικώς ανήκειν»
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 62
ένα ριζοσπαστικό φαντασιακό που σημαίνει ότι ο κόσμος υπάρχει εφόσον και μόνο εάν υπάρχει κάποιος που θέλει να τον αλλάξει.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 63
την αρχαιολογία του νεωτερικού κράτους: δηλαδή τον Χέγκελ
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 64
το κράτος είναι μια λογική αφαίρεση που διασφαλίζει την κοινωνική κατανομή της εξουσίας, κατά τρόπον ώστε να διασφαλίζεται η «πληρότητα και η ενότητα της εξουσίας»
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
η ατομική βούληση του πολίτη, αντί να εγγυάται, κατά το χεγκελιανό πρόταγμα, την πραγματικότητα του κράτους, μετατρέπεται στο αντίθετό τους: ο πολίτης γίνεται υπήκοος
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
δημιουργία του νεωτερικού μορφώματος της κοινωνίας του ελέγχου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
Από την άλλη μεριά, οι γραφειοκρατικοί και πολιτικοί μηχανισμοί, που αποτελούν τις θεσμίσεις της κρατικής υπόστασης, «τείνουν», για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Ανρί Λεφέβρ (Henri Lefebvre), «να υψωθούν πάνω από την κοινωνία: να την εξουσιάζουν αντί να τη διαχειρίζονται. Αυτή την παράλογη πλευρά παρουσιάζει η άνοδος του συνόλου προς την αφαίρεση, που ο Χέγκελ την χειροκροτεί ως σημείο και απόδειξη λογικότητας».
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
προκύπτει μια αυτονόμηση του κράτους από την κοινωνία, με αποτέλεσμα (επικαλούμαι πάλι τον Λεφέβρ) οι μηχανισμοί του κράτους «να αποτελούν μεγάλο βάρος για την καθ’ αυτό κοινωνία»
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 65
ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ έχει θέσει την αρχή της Γενικής Βούλησης, ως ουσιώδους προαπαιτούμενου της κρατικής υπόστασης και της Δημοκρατίας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 66
βιοεξουσία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 66
«Η ζωή έχει γίνει πλέον αντικείμενο της εξουσίας».
Στέφανος Ροζάνης [Michel Foucault] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
«...Η κυριαρχία δημιουργείται πάντα από τη βούληση εκείνων που φοβούνται».
Στέφανος Ροζάνης [Michel Foucault] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
η ενεργοποίηση της κοινωνίας προαπαιτεί την απεξάρτηση του πολίτη από τη βούληση εκείνη που συνδέεται άρρηκτα με τον φόβο και τη διασπορά του φόβου, μια βούληση την οποία η διακυβέρνηση επιχειρεί να συντηρεί πάντα με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση και το μεγαλύτερο δυνατό εύρος
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 67
Η κλασσική μαρξική αντίληψη όριζε το κράτος ως «απατηλή κοινότητα» η οποία αναδύεται από την αντίθεση ανάμεσα στο ατομικό και το κοινό συμφέρον
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 69
«τα κράτη είναι οι νομιμοποιητές που δεν χρειάζονται νομιμοποίηση»
Στέφανος Ροζάνης [John Hoffman] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 72
η νόμιμη βία καθαγιάζει τη βαρβαρότητα επικαλούμενη το κράτος ως νομιμοποιητή της, έναν νομιμοποιητή ο οποίος δεν χρειάζεται νομιμοποίηση, αφού η νομιμότητα είναι δικό του μονοπώλιο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 73
υπολογιστική σκέψη
Στέφανος Ροζάνης [Martin Heidegger] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 75
«η κυριαρχία της υπολογιστικής σκέψης»… «έχει κάθε μέρα και αποφασιστικότερες επιπτώσεις πάνω στον ίδιο τον άνθρωπο και τον εξευτελίζει κάνοντάς τον διαθέσιμο συστατικό μιας άμετρης “χρηστικής” σκέψης μοντέλων»
Στέφανος Ροζάνης [Martin Heidegger] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 76
το πρόβλημα δεν τίθεται υπό τη μορφή διερώτησης περί του «τι είναι το πραγματικό» (όπως η υπολογιστική σκέψη αντιλαμβάνεται), αλλά, κατά το λεβινασικό πρόταγμα, πώς οφείλει να είναι το πραγματικό προκειμένου νε εκπληρώσει την ανθρώπινη επιθυμία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 76
παγκοσμιοποιημένη τάξη πραγμάτων
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
κοινωνία των πληροφοριακών δικτύων
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
βιοπολιτικής
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
κατανάλωσης
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
πλήρους μαζοποίησης του υποκειμένου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 78
«παρδαλής αγελάδας»
Στέφανος Ροζάνης [Friedrich Nietzsche] Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
Οι μηχανισμοί ελέγχου που εκφράζονται, μέσω της βιοπολιτικής, ενός ελέγχου που το μαζοάτομο εσωτερικεύει και εν συνεχεία τον προβάλλει ως αξίωση της δικής του δήθεν ελευθερίας, έχουν υπερβεί ακόμη και την ικανότητα της γλώσσας να εκφράζει τις υποκειμενικές επιθυμίες, αλλά και τις παραστάσεις εν γένει που δημιουργεί ο κοινωνικός βίος
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
Με την υποχώρηση… της συλλογικότητας και την αύξηση του ατομικού κορεσμού, η κοινωνική αναμέτρηση, κατά το μέτρο που εξ ανάγκης δραστηριοποιείται, παίρνει έναν χαρακτήρα σπασμωδικότητας, ευκαιριακότητας και εφημερότητας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 79
η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία είναι εκείνη που εν πολλοίς στηρίζει, μέσω μιας ιδεολογικά παραμορφωμένης όψης των γεγονότων, την βιοπολιτική και τους θεσμούς της
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
Η ιστορικής ατομικότητα διαλύεται μέσα στην δίνη του εσωτερικευμένου ελέγχου και μέσα στον καταιγισμό των πληροφοριακών πυρών, που καθιστούν τον έλεγχο δυνατό, επειδή προσφέρουν ομοιώματα (simulacra) συμπεριφορών, δράσεων και δραστηριοτήτων
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
το πρόβλημα της κοινωνίας και της Δημοκρατίας είναι η σχέση του ανθρώπου με τους άλλους ανθρώπους
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 80
Κάθε λόγος για την εξέγερση ως συστατικού όρου και ουσίας του εξεγερμένου ανθρώπου θεμελιώνεται, ή οφείλει να θεμελιώνεται, πάνω σε μια διαφορά. Η εξέγερση δεν ισοδυναμεί, ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την κοινωνική επανάσταση ή την κοινωνική ανατροπή. Η κοινωνική επανάσταση και η ανατροπή ανήκει στη σφαίρα του συλλογικού, προϋποθέτει τη συλλογική δράση και ως φορέα της έχει το δρων ιστορικό υποκείμενο, που κινείται εντός της προοπτικής της γραμμικής κίνησης της ιστορίας την οποία αποδέχεται ως πεδίο μοναδικό και αποκλειστικό της δράσης του. Αντίθετα, η εξέγερση ανήκει στη σφαίρα του ατομικού-υπαρξιακού και συγκροτείται ως όρος εκ των ουκ άνευ επιθυμίας του ανθρώπινου υποκειμένου για την επιδίωξη και την επίτευξη της εσωτερικής εκείνης συνθήκης ατομικής ελευθερίας, η οποία όχι μόνο δεν αποδέχεται και δεν απικροτεί κανένα κοινωνικό/ιστορικό μόρφωμα ως ικανό να διασφαλίσει την ελευθερία, αλλά και αντιτίθεται ουσιωδώς προς κάθε δράση εντός της σφαίρας του συλλογικού/κοινωνικού/πολιτικού.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Η εξέγερση δεν ισοδυναμεί, ούτε μπορεί να ταυτίζεται με την κοινωνική επανάσταση ή την κοινωνική ανατροπή.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
η κοινωνική επανάσταση εγκλωβίζει την ατομική ελευθερία μέσα στο σχήμα και την αναγκαιότητα του κοινωνικού της σκοπού και πεπρωμένου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
η αστική επανάσταση οδήγησε τον επαναστατημένο άνθρωπο στην κατάσταση του βιομηχανικού εργάτη, η σοσιαλιστική επανάσταση οδήγησε τον επαναστατημένο άνθρωπο στην κατάσταση του εργάτη των κολχόζ και της κολεκτίβας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 83
Η ελευθερία του εξεγερμένου ανθρώπου, ως ατομικό/υπαρξιακό αίτημα, δεν υπόκειται στις αναγκαιότητες και τους καταναγκασμούς του ιστορικά εφικτού και αναδύεται ως βιωματική πράξη του υποκειμένου μέσα στην ιστορία και δια της ιστορίας την οποία, ωστόσο, αμφισβητεί και αρνείται τελεσίδικα. Η εξέγερση δεν σκοπεί προς τη δημιουργία και εδραίωση κοινωνικών/πολιτικών μορφωμάτων αλλά, αντίθετα, μάχεται τα κοινωνικά/πολιτικά μορφώματα ως πλήρως αναξιόπιστα να διασφαλίσουν, έστω και στοιχειωδώς, όρους και προϋποθέσεις της ελευθερίας.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 84
ο εξεγερμένος άνθρωπος ανυψώνεται από τη σφαίρα της ιστορικής αναγκαιότητας, αποδεσμεύεται παντελώς απ’ αυτήν και διεκδικεί την ελευθερία του άνευ όρων, παντού και πάντα, έχοντας γυρισμένη την πλάτη του στην ιστορία, προσκολλημένος στην εσωτερική επιθυμία του για απόλυτη και δίχως οποιονδήποτε περιορισμό ατομική λύτρωση
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 84
Ο εξεγερμένος άνθρωπος βιώνει με απόλυτη ένταση το φαντασιακό εναντίον του πραγματικού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 85
Για τον εξεγερμένο άνθρωπο, η εξέγερση είναι η κατ’ εξοχής τέχνη του ζην.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 85
ιουδαϊκές καταβολές του αναρχισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 86
στον χριστιανικό αναρχισμό
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 86
ο αναρχισμός δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η κατάσταση εκείνη του πνεύματος την οποία συνήθως ονομάζουμε ουτοπική κατάσταση
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
εξετάζοντας αυτά τα κινήματα του ιουδαϊκού και χριστιανικού αναρχισμού μάς λέει ότι σε όλη την εξέλιξη του ανθρωπίνου πνεύματος υπάρχει μια αύρα αναρχισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
η ουτοπία δεν είναι στον αέρα, η ουτοπία θέλει να χτίσει, μόνο που αυτό που χτίζει δεν το χτίζει ως αποτέλεσμα αλλά ως κατευθυντήρια δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει το πνεύμα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
αυτό που λέγεται ελευθερία δεν είναι κάτι που εμφανίζεται μέσα στην ιστορία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Η ιστορία θέτει πάντα το πρόβλημα της εναλλαγής μορφών δουλείας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 87
Ο αγρότης της Γαλλικής Επανάστασης, ο άνθρωπος του γαιοκτήμονα, θα κάνει επανάσταση για να ξεφύγει από τη δουλεία και θα γίνει δούλος στα αστικά εργοστάσια, θα γίνει δηλαδή προλετάριος. Αντίστοιχα στη ρωσική επανάσταση ο άνθρωπος της γης, ο κολίγος, θα κάνει μια επανάσταση, όχι για να επιστρέψει σε ένα αστικό καθεστώς αλλά αναζητώντας την ελευθερία του, και θα τοποθετηθεί στα κολχόζ ενός σοβιετικού συστήματος.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
η ελευθερία δεν μπορεί να τεθεί ως αξίωση ή ως αίτημα μιας συστημικότητας της ανθρώπινης κοινωνίας. Η αξίωση της ελευθερίας είναι αναρχική γιατί αποτελεί το έναυσμα να ανατραπεί το υπάρχον
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
το πρόβλημά μου δεν είναι να πω τι είναι αυτό που υπάρχει, αλλά το πρόβλημά μου είναι να πω τι είναι αυτό που πρέπει να υπάρχει για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τον ανθρώπου
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
Ο αναρχισμός είναι η διαρκής εγρήγορση του πνεύματος προκειμένου το πνεύμα να παρέμβει στην ιστορία και να δημιουργήσει μεταβολές.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
αναρχική ουτοπία
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 88
η Παλαιά Διαθήκη είναι το πρώτο ίσως αναρχικό κείμενο
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 89
Κανένας Προφήτης δεν οραματίστηκε τη δημιουργία ενός συστήματος ή την συντήρηση κάποιου, αντίθετα όλοι επιχειρούν μέσω του λόγου τους να επιφέρουν την καταστροφή κάθε συστήματος εις τους αιώνες των αιώνων.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 89
μια τάξη πραγμάτων όπου η σκέψη ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, τροφοδοτώντας το ανθρώπινο υποκείμενο με συνεχείς προσομοιώσεις, κατά τρόπον ώστε να ακυρώνεται τελικά η διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψεύδος
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 91
αυτό που απομένει ως πραγματικότητα στο υποκείμενο του ύστερου καπιταλισμού είναι μια θολή και συγκεχυμένη εικόνα της πραγματικότητας, μέσα στην οποία ο σύγχρονος άνθρωπος παραμένει σε μια κατάσταση παραζάλης και τελικά σε μια κατάσταση ουσιώδους απραξίας
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 92
επινόηση της βιοπολιτικής
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 92
των ειδικών χωρίς πνεύμα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
Η ενσωμάτωση στη γλώσσα της κυριαρχίας είναι πράγματι η δομική λογική του ύστερου καπιταλισμού
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
προϋποθέτει την ισχυροποίηση της εξουσίας, η οποία τώρα πλέον εμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε δίκαιο και σε υπηρεσίες που εξυπηρετούν την πρόοδο της κοινωνίας και την ισονομία των πολιτών
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
το πραγματικό εξορίζεται από την πραγματικότητα
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 93
η δυστοπία του ύστερου καπιταλισμού διαμορφώνει την έρημο της πραγματικότητας και μέσα από αυτή την έρημο προβάλλει και επιβάλλει μια κοινωνία δικτύων επικοινωνίας, ανυπαρξίας σταθερών σημαινομένων, ήτοι των ήχο της καμπάνας αντί για την καμπάνα, και τελικά την παραίτηση και τη ρουτίνα στη θέση του θεσμίζοντος φαντασιακού, της δημιουργικότητας και της ελπίδας. Αυτοποιούμενη η πραγματικότητα, ακυρώνει πλέον τη διαφορά υπέρ της ομοιογενοποίησης, τη σκέψη υπέρ της μηχανικής αναπαραγωγής του σκέπτεσθαι, τη φαντασία υπέρ της συστημικής.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 94
Αυτοποιούμενη η πραγματικότητα, ακυρώνει πλέον τη διαφορά υπέρ της ομοιογενοποίησης, τη σκέψη υπέρ της μηχανικής αναπαραγωγής του σκέπτεσθαι, τη φαντασία υπέρ της συστημικής.
Στέφανος Ροζάνης Ομοίωμα Δημοκρατίας εξάρχεια, 2013, σελίδα 94