το πρόβλημά μας είναι η διαρκής αντιμαχία, η διαρκής αντινομία μεταξύ της ανάγκης διακυβέρνησης, αν αυτό είναι πράγματι ανάγκη, και της αγάπης του ανθρώπου για την ελευθερία

Αν προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα συμπεριληπτικό σύστημα, μια συστημική, η οποία από τη μία μεριά να ικανοποιεί την ανάγκη της διακυβέρνησης και από την άλλη μεριά να ικανοποιεί την αγάπη προς την ελευθερία, τότε θα φτάσουμε στο αδιέξοδο μιας ολοκληρωτικής Δημοκρατίας, δηλαδή μιας Δημοκρατίας κατά βάση ολοκληρωτικής. Σε ένα αδιέξοδο που είτε θα μας οδηγήσει σε καταστάσεις καινούργιας τυραννίας, είτε, κι αυτό είναι το χειρότερο, σε καταστάσεις πελώριας υποκρισίας.

η σύγχρονη διακυβέρνηση βασίζεται σε μια και μόνη αξιωματική βάση. Κι αυτή είναι η διακυβέρνηση δια του φόβου. Εάν δεν παραχθεί φόβος, το κράτος είναι ανίκανο να διακυβερνήσει.

η ενεργοποίηση της κοινωνίας προαπαιτεί την απεξάρτηση του πολίτη από τη βούληση εκείνη που συνδέεται άρρηκτα με τον φόβο και τη διασπορά του φόβου, μια βούληση την οποία η διακυβέρνηση επιχειρεί να συντηρεί πάντα με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση και το μεγαλύτερο δυνατό εύρος